zaten hep pandemide olduğunu anlamak

pandemi ile eve tıkıldık, evlere hapsolduk, hapis hayatı yaşadık. gezemedik tozamadık, artık özgürüz, kötü günler geride kaldı açıklamalarını duydukça kafada yanan ışıktır. kendine itiraf etmek zorunda kaldığın acı verici gerçektir.

ulan ben hep pandemindeymişim meğer.
millet eğleniyormuş bir ben ev kuşuymuşum diye düşündürür.
yok yani gezince ne oluyor, ben de burasını anlamıyorum.
ama bazen canım sıkılıyor.
herkesin geziyor olması fikri biraz üzülmemi sağlıyor.
bu akşam ben de mi çıksam dışarı? diyorum kendime. sonra canın sıkılır oğlum senin otur oturduğun yerde diyorum. öyle işte.