derdini kimseyle paylaşmayan insan

derdini kimseyle paylaşmayan insan değil de, daha az paylaşan insan konumundayım ben artık. anlatmak ayrı yorucu, anlaşılmamak ayrı sinir bozucu, hafife alınmak ayrı kırıcı ve saçma sapan akıl verilmesi ayrı aşağılayıcı olduğu için yavaş yavaş hiç kimseye bir şey anlatmama yoluna giriyorum artık. yine de susmak çok zor. her şeyi içine atmak çok zor. çünkü insan anlaşılmak istiyor, anlatmak istiyor, yükünü hafifletmek istiyor. ne kadar işe yaradığı ise ortada zaten. ben sürekli hayatımda olan insanlardan bir iki tanesine anlatıyorum derdimi mesela, onun dışında bir daha görmeyeceğim iş arkadaşlarım olsun, hiç tanımadığım insanlar olsun onlara anlatmak daha iyi geliyor. bazılarıyla hiç tahmin etmeyeceğim bir samimiyet de oluyor bazen. yine de en iyisi hiç anlatmamak, susmak, içine atmak. keşke bu kadar zor olmasaydı.