17 ağustos 1999 gölcük depremi

eniştem o günü anlatırken hala adeta yaşar, anlattığı kadarıyla ne saklanabilmiş ne de ayakta durabilmiş, camlar patlamış, her yer toz duman, ne zaman öleceğim diye düşünmüş sonrada aklına teyzem ve kuzenlerimi öksüz bırakma düşüncesi gelmiş, bir daha onları göremeyeceğini düşünmüş ve hıçkıra hıçkıra ağlamış.
kendini toparladığında, pencereden zar zor baktığında gördüğü manzar içler acısıymış, koca koca binalar bir anda yerle yeksan olmuş. sadece onun kaldığı apartman yıkılmamış, çünkü binayı yapan müteahhit örnek apartman olarak ilk önce o binayı yapmış ve çok sağlam yapmış. diğer bloklarda malzeme kalitesiz ve eksik kullanılmış.
şans mı? kader mi? hala bunun cevabını bilemiyorum.