mavi_ay yazar profili

üretim bilincinin yerini tüketim bilincinin almasıdır. merhaba kapitalizm.

yeğenim (4) : naber yakışıklı?

sevgilin yokken olmamaya devam etmesi, sevgilin varken diğer kadınların sana çıkma teklifi etmeleri... abi sevgilim yokken neredeydiniz dedirten bir paradoks.

bulutlar geçiyor, haberlerle yüklü, ağır.
buruşuyor, hala gelmeyen mektubun avucumda...

ilk öpücük benden olsun, ikincisinde sen öpersin... (ilk hesabı ben ödeyeyim, ikincisinde sen ödersin)

hayatını aynı şekilde hiç bozmadan yaşa ki bugün dönüştüğün kişiden bir farkın olmasın.

normal mi sözlük?

allah'a yakın bana uzak ol sözünün bilinçaltında harmanlanıp rüya şeklinde tezahür etmesidir.

bilimsel olarak; organların yenilenmesi için önemli olan, manevi olarak; aç olan kişileri anlamamız için empati yaptırmayı amaçlayan güzel bir ibadet şekli. burada önemli olan nokta sadece aç kalmak değil o açlığı sonuna kadar hissetmek ve kendini onunla bütünleştirerek aç olmanın ne demek olduğunu anlamak.

insanları manevi olarak rahatlatan, güçlü, kudretli, iyi olarak tanımlanan soyut bir kavramdır. ezeli ve ebedidir.
bana göre; iki insanın hatası yüzünden bizi cezalandırmak için dünyaya göndermiş, eskiden baş melek olan ve sonra kötülüğün simgesi olmuş şeytanın bize eziyet etmesine müsaade etmiş, ölünce mükafatlandırmak veya daha da cezalandırmak isteyen güçlü, kudretli bir varlık.

"evet şuraya bir ağaç çizelim, şuradan bir nehir geçsin ve biz de şurada mızraklarımızla mamut avlayalım." (duvara resim çiziyorum.)

atatürk'ün hayatını iyi okumalarını tavsiye ederim.

sevdiğim kız bana abi deyince...

gözümden iki damla yaş süzüldü. biri sendin, diğeri ben. damlalar iki ayrı gözden geldi aynı senle ben gibi, ayrı ayrı uçurumdan atlayıp intihar ettiler. kendine iyi bak, gözlerine yaş düşmesin. kirpiklerinden öpüyorum.

ben de renkli gözlüyüm, renkli gözlü birini bulursam matematiksel olarak çocuğum %100 renkli gözlü olacak. rasyonel olarak değerlendirdiğimize göre şimdi irrasyonel olarak değerlendirelim. kız arkadaş bulmak bana artık çok zor geliyor. yalnızlık hoşuma gitmeye başladı, sanırım yalnızlığımı kaybetmeme değecek bir kız çıkmayacak karşıma.
bu yüzden ömrümün sonuna kadar kariyer yapıp vasiyetime de beni kitaplarımla gömün yazacağım. maksat sorguya çekildikten sonra kıyamete kadar vakit geçsin.

başlıkta da belirttiğim gibi hayat gerçekten çok garip. 28 yaşındayım, okumaktan bıkmıştım. iş bulup çalışmak istedim ve şu an çalışıyorum, kendi paramı kazanıyorum.
ama hiç mutlu değilim. kendimi eğitim konusunda yetersiz buluyorum.
hele ki iş yerindeki mühendislerin aptal saptal sorularına maruz kalınca hepten kafayı yiyorum. diyorum kendi kendime ya bu adam nasıl mühendis? bu düşünceye nasıl eriştiğimi merak edenler için örneğini vereyim.
makina mühendisi olan bir kişi, bana vidayı gevşetirken sağa mı çeviriyorduk yoksa sola mı diye sordu. tekrar söylüyorum adam makina mühendisi...
neyse, belki mezun olunca 33 yaşında falan olacağım, aile kuramayacağım, çocuğum olmayacak ama hala okumak istiyorum. okuyup kendi çapımda çevreme katkıda bulunmak, diğer mühendisler gibi burnu kaf dağında, küçük dağları ben yarattım edasıyla insanları aşalayan gözlerle bakmamaya kararlıyım. belki nazik ve düşünceli olursam bir nebze bile olsa iletişimde olduğum insanları nezakete davet etmiş olurum.
lafı çok uzattım, buraya kadar geldiniz sabredin bitiyor...
sözün özü, asla okumayacağım diyen ben şimdi hem paramı kazanıyorum hem de dgs için ders çalışıyorum. işte hayat böyle garip bir şey.
not: bunu buraya bırakıyorum. dgs'yi kazanınca size de haber vereceğim.
iyi akşamlar dilerim.

gördüm, gördüm...
bakıştık uzun uzun, sonra eskisi gibi gülümsedi bana. sanki hiç bir şey değişmemiş gibiydi, bir anlığına deli dolu günlerimizdeki gibi gülümsedi bana...
üzerinde kırmızı bir bluz, beyaz kaşe mont ve siyah bir pantolon vardı, sanki romandan fırlamış bir karakter gibiydi.
gözlerinin çevresinde hayatın izleri belli oluyordu, saçları hala çok güzeldi ama hayat onlara da acımamış bir kaç teline kar tanesi düşürmüştü...
bir "merhaba" çıktı soğuktan kıpkırmızı olmuş dudaklarından. o an nutkum tutulmuştu adeta, cevap vermek istedim boğazım düğümlendi. anladı ve şefkat dolu gözlerle baktı bana. aradan geçen 10 senenin acısı 5 dk da çıkar mı? çıkıyormuş.
çünkü onu hala derinlerde çok seviyormuşum.
hikayenin devamı 1 büyükten sonra, başımızda bir büyük olmalı her zaman.

galatasaray forması alırsan çok mutlu olur.

türkiye; içmeden sarhoş olan tek ülkeyiz. siyasetçisinden tutun da doktoruna kadar kafalar bir milyon.

bir erkeğe bakarım erkek mi diye, bir de çevresine bakarım kız var mı diye...