intiharın eşiğinde olmak

öyle bir an ki tarifi herhangi bir sıfatla anlatılabilecek bir şey değil.

öyle bir an geliyor ki öyle bir çaresiz hissediliyor ki yani bir insan kendini bu kadar çaresiz bu kadar bitmiş bu kadar umutsuz bu kadar dip hissedebilir. hissettim. o noktaya çok uzun zaman önce vardım. olması istediklerin ama olmayanlar, olmadığı gibi işin içinden çıkamadığın baskılar, yaşadığım psikolojik savaş, var olma savaşı, iki arada kalmış olmak ne yapsan hep aynı noktada kaldığını görmek ve işin en kötüsü hep o noktada kalacağını düşünmek...... insanı bu ana getiriyor. azıcık çok az bir cesaretim olsaydı bileklerimi kesmiştim. ama cesaretim yoktu.