çocukken inanılmaz kıymetli olan şeyler

bir ömür ruhumuzda kalacak anıların nesnesidir. ılkokulda resim yapmayı çok severdim. kuru boya kalemlerini tıraş edip açtıktan sonra elime sıgamayacak hale gelene kadar kullanıp, sonrasında da bunları saklamıştım. onlarca kuru kalem artığım vardı( artık dedigime bakmayın o kadar kıymetliydi ki bir ömür saklayabilirdim) saklardım. onca yıl saklayıp üniversiteye gidince annem köyde ekmek ocağında yakmış hepsini. demesiyle eşşek kadarı olmuşum ne yapacakmışım çeri çöpü.
çok kıymetlilerdi. annem sağolsun