kuvvetli bir alkış

başrollerinde aslıhan gürbüz, fatih artman ve cihat süvarioğlu'nun yer aldığı 2024 yapımlı berkun oya imzalı 6 bölümlük türk dizisi.


aslında varoluş ve nihilizm açısından bir paradigma yaratmaya çalışıldığı ortada.

dizimiz absürt bir atmosferde geçiyor, öncelikle vâroluş ve hiçlik kavramlarını metin karakteri üzerinden bize hissettiriyor.

zeynep ve mehmet evli ve çocuk yapmaya karar veren genç bir çift, maddi durumları iyi ve sosyal bir hayatları var.

çocukları metin doğmadan önce metin koca adam olarak gösteriliyor, yaşamdan önceki hiçliğin vermiş olduğu sıkıntı veya bulantıyı daha doğmadan fark etmiş, doğmak ve ölmek istemiyor, çünkü doğumu öleceğinin kesin kanıtı oluyor.

doğduğunda ise bir kez kayboluyor, meğer ise annesinin rahmine geri dönmüş, burada bile ne kadar fantastik bir dizi olduğunu gösteriyor, ana rahmine geri dönmesi dünyanın yaşanmaz ve tehlikeli bir yer olduğuna işaret ediyor.

portakalda vitamin olduğu günleri özleyen metin'in aile bağları ise zayıf, çocukluğunda tam bir hırçın, yazdığı şarkı sözlerinde bile annesini dehşete düşürüyor.
metin'in vâroluşu belki de anne babasının boşanmamak için son çare olarak yaptıkları bir bebek olmaktan ibaretti, hiçliğe bu kadar yakın olması belki de bu yüzdendi.

dizi aynı zamanda iletişimin ne kadar önemli olduğuna da dikkat çekiyor.

çocuğun yanında kavga etmenin çocukta yarattığı travma ise bir diğer husus.

boşanamayan bir çiftin 30 yılı boşanamdan geçirmesi, sırf çocuk için bitmiş bir evliliği sürdürmesi, çocukları için kendilerini feda etmeleri belki kuvvetli bir alkışı hak ediyor olabilir ama çocuğun gözünden baktığımızda bunun bir facia olduğunu görüyoruz.

dizinin genel havası hakkında konuşmam gerekirse; diziyi 1 günde bitirdim, bazı şeyleri elbette anormal buldum ama metafor düzleminde ele almak da mümkün olduğu için yadırgamadım. mesela adamın aynı anda başka bir yerde olması, yaşamdan önce çocuğun göbek kordonu ile tavana bağlı olması vb örnekler sürreal bir yapıdaydı, ha bir de çocuğun doğduktan sonra ana rahmine geri dönmesi tabii.

oyunculuklara gelecek olursak, aslıhan gürbüz ve fatih artman'ın oyunculukları bence fena değildi, başta uraz kaygılaroğlu' da dizideydi ve onun kuryeye sinirlenmesi bile komikti.

metin karakterinin yıllar içindeki değişimi, metin'in hayatı, hayat boyu hissettikleri, boşlukta hissetmesi dizinin diğer bir başlıca unsurlarındandı.

ana rahminde başlayan bir yolculuğun ölüm ile son bulması, bir insanın vâroluşu ve hiçliği arasında kaldığı ikilem, sartre'a atıfla bulantıyı ruhunda hissetmesi, diziye zemin hazırlayan temalardan olduğu söylenebilir.

bence izlenilir bir dizi.