bir ahmet hamdi tanpınar romanıdır. entry'nin bundan sonraki kısmı spoiler içerir!
kitapla alakalı hatırladığım en net his, kitabın adının aksine ironik olarak huzursuzluktu. bu his özellikle nuran ve mümtaz'ın ilişkisinde tavan yapar. ilişkinin her safhasında adı konulmamış bir "lan biz kesin ayrılırız anasını satayım" havası vakidir. mümtaz en mutlu olduğu anlarda bile nuran'la mukadder ayrılıklarının hicranını yaşamaya dünden razı bir haleti ruhiye içindedir. nuran'ın kızının "vay benim anamı benden alacaklar" temalı davranışları zaten ilişkinin gidişatı hakkında okuyucuya net spoiler'lar verir. hatta bir gün aşk-ı memnu nihal gibi şakkadanak bayılıverir ilgi cekicem diye. neyse huzursuzluk diyordum...hele o rakılı, şaraplı, neyli, meyli fasıl geçtikleri gün meşk ettikleri dede efendi'nin ferahfeza ayininde bu his resmen vücuda gelir, isme, cisme, şekle bürünür. sonra biz o huzursuzluğun adının suat olduğunu öğreniriz. bana kalırsa nuran türkiye'nin tanzimattan beri kendisine gaye bellediği muasır medeniyetler seviyesi olan batı medeniyetinin, mümtaz ise bir yönüyle geleneksel diğer yönüyle modern özellikler taşıyan türkiye'nin temsilidir ve aşkları kısır, huzursuz, vuslatsız kalmaya mahkumdur. suat ise kendini yok etme pahasına bu flörtü engellemeye çalışan doğudur. türkiye'nin sevgilisiyle hemhal olma teşebbüslerinin önüne geçen ama aynı kızı kendisi de arzulayan doğu bu süreçte kendisini de kurban etmiştir. günümüzün batılı tarzda hiç bir tüketim pratiğinden geri kalmayan dindar müslümanları gibi.
kitapla alakalı hatırladığım en net his, kitabın adının aksine ironik olarak huzursuzluktu. bu his özellikle nuran ve mümtaz'ın ilişkisinde tavan yapar. ilişkinin her safhasında adı konulmamış bir "lan biz kesin ayrılırız anasını satayım" havası vakidir. mümtaz en mutlu olduğu anlarda bile nuran'la mukadder ayrılıklarının hicranını yaşamaya dünden razı bir haleti ruhiye içindedir. nuran'ın kızının "vay benim anamı benden alacaklar" temalı davranışları zaten ilişkinin gidişatı hakkında okuyucuya net spoiler'lar verir. hatta bir gün aşk-ı memnu nihal gibi şakkadanak bayılıverir ilgi cekicem diye. neyse huzursuzluk diyordum...hele o rakılı, şaraplı, neyli, meyli fasıl geçtikleri gün meşk ettikleri dede efendi'nin ferahfeza ayininde bu his resmen vücuda gelir, isme, cisme, şekle bürünür. sonra biz o huzursuzluğun adının suat olduğunu öğreniriz. bana kalırsa nuran türkiye'nin tanzimattan beri kendisine gaye bellediği muasır medeniyetler seviyesi olan batı medeniyetinin, mümtaz ise bir yönüyle geleneksel diğer yönüyle modern özellikler taşıyan türkiye'nin temsilidir ve aşkları kısır, huzursuz, vuslatsız kalmaya mahkumdur. suat ise kendini yok etme pahasına bu flörtü engellemeye çalışan doğudur. türkiye'nin sevgilisiyle hemhal olma teşebbüslerinin önüne geçen ama aynı kızı kendisi de arzulayan doğu bu süreçte kendisini de kurban etmiştir. günümüzün batılı tarzda hiç bir tüketim pratiğinden geri kalmayan dindar müslümanları gibi.
devamını gör...