zaman tüneli

bazı erk*klerin yaptıkları iyilikler karşısında ayaklarına kapanılmadığı için yapmak istemedikleri eylem. bir insana sırf o kişi size teşekkür etsin, başka bir şekilde karşılık vermesin diye yardım ediyorsanız zaten siz o "dayak" eyleminin yanlış olduğunu düşünmüyorsunuz demektir. kendi can güvenliğinden endişe ettiği için yardım etmekten çekinen insanları tenzih ediyorum. ölümden büyük korku yok.

kadınların ve meriçlerinin bir şeyi anlaması gerekiyor. erkekler tanımadıkları kadınların kişisel koruyucusu değildir.

tanımadığımız kadınlar sokakta şiddete uğrayınca gidip müdahale etmek zorunda değiliz. arkamıza saklanan bizden yardım isteyen kadınlar için kavga etmek zorunda değiliz. bunları yapmadığımız zaman da erkekliğimize bir zeval gelmiyor. o uyuşuk ağzınızla anırarak hakaret etmeniz bir şey değiştirmiyor.

bak istesem buraya çarşaf çarşaf link koyarım, ama sadece aklımda kalan bir haberi paylaşayım. geçen sen güneydoğu'da çocuğun biri sevgilisini satırla kovaladı. kız. koşup masada oturan 5-6 kişilik 50 üzeri dayıların yanına geldi onlara sığındı, masada oturan hiç kimse kalkıp araya girmedi veya kızı korumadi. o dayıların ne erkekliği kaldı ne onuru. edilmedik hakaret kalmadi. çocuk kızı öldürmedi, polis çocuğu aldı, kız mahkeme çıkışında köpek gibi ağlıyordu sevgilimi bırakın diye. ben böyle bir aptal için neden hayatımı riske atayım söyler misiniz?

seçimler ve sonuçlar. herkes yaptığı seçimin sonucuna katlanır. o erkek ilk defa şiddet uygulamıyor. o erkek ilk defa dışarıda bağırıp kavga etmiyor. bir kadın bunları bile bile o erkekle olmaya devam ediyorsa ağlayıp zırlamayacak, başka erkekten yardım dilenmeyecek. allah'ın kekosuna gönül verirken bana mı sordun bacım? yihaa ben biraz keko seviyorum, erkek dediğin biraz serseri olacak diye gidip it kopukla takılırken iyiydi. az ötede havlayin. sizin gibi beyinsizler yüzünden gerçekten psikolojik şiddete uğrayan, sürekli rahatsız edilen, korkusundan ne yapacağını bilmeyen kadınlara da artık kimse inanmıyor ve suçu onlarda buluyor. bi gidin herkes rahat etsin.

kadın deodorant markası. az önce pis koku cart curt başlığını görünce yazayım dedim.

ben daha böyle rezil bi deodorant kokusu duymadım, kavunlu oda parfümü bundan daha güzel. yemin olsun baş ağrısı yapıyor, kızlar bunu ısrarla niye kullanıyor anlamış değilim. tütün kolonyası bundan daha fireşşş.

#2731812 pis mi koku. yanlışın var, araştırmanı öneririm.

tiner kokusu, yanmamış benzin ve mazot kokusu, yanmış yağ kokusu gibi kokular ne zamandan belli pis koku oldu. avrupa birliği bile bunlara pis koku demedi, gerçekten ayıp.

çocukken sinek ilaçlama aracından çıkan ilaç kokusuydu. meth head gibi peşinden kosardik. olabildiğince fırt çekebilmek için.
yalnız bu baslık sakat, sözlükteki potansiyeli düşününce fantezilerini buraya yazacak olan kaçınılmaz olacak.

benim egzoz kokusu. ama böyle spesifik bir koku. her egzoz değil.külüstür arabalarin arıza yapınca buram buram koktuğu, bazı motorsikletlerde de denk geldiğim o müthiş koku. aslına bakarsanız rezil bir şey ama o kokuyu koklamaya bayılıyorum. bir yerde burnuma geldiğinde öylece durup biraz içime çekiyorum. nedeni hakkında hiçbir fikrim yok.

kanatlandirir sonsuzluğa kanat açabilirsiniz.

onu gerçekten sevene, gerçekten güvenene, gerçekten yola çıktığına, gerçekten etle tırnak olmak istediğine.

kitaba filme vermeli gezmeli tozmali. üç günlük dünya.

bu "vs" kim ya herkesin arasına giriyor, tam adı ne bunun veysel mi

t: soğuk esprilere örnektir.

çocukken en utandigim şeydi. sanki yanıma oturunca o çocukla evlenmiş gibi hissederdim. öyle bir içsellestirme.:d ödevlerine yardım etmeye başlardım, sohbet konusu açardım (hangi renk favorin- ilkokulda yaratıcı flörtöz sorular beklemeyin siz de yahu-) şimdi dönüp baktığımda yüzümde kocaman bir gülümseme olmasının sebebi. öğretmenlik stajı yaparken aynı olayların başka jenerasyonlarin da başından geçtiğini görmek çok eğlenceliydi bu arada.

o zaman sinir olsam da şu an güzel bakıyorum. cinsiyetçiliği ortadan kaldırmak amacıyla.
orada kız ve erkek olmaktan çok öğrencisin/çocuksun.
biz 16 ya 16 idik. öğretmen kızları kısadan uzuna dizdi sonra erkekler için de aynısını yaptı ve öyle yerleştirmişti. o zaman itiraz edenler olmuştu ama "çocuklar aynı mahalleden olsanız da birbirinizi tanımanız için güzel fırsat. birbirinizden çekinmenize gerek yok. ve bu eşleştirme olayını her ay değiştireceğiz. kendiniz ev, sizin haricinizde kalanlar size yakın evler yani komşularınız. güzelce anlaşın." tarzında bir şeyler demişti.

sırayı bölmüştüm masadan oturağa kadar (kalem koyarak) ve "ikimize eşit böldüm. öbür tarafa taşmak yok." demiştim. herkesin kendine ait bir alanı olmasını ve ona göre davranılmasını severim. biraz rahatsız edilmemeyi de seviyor olabilirim...
ilklerde uyum sağlamıştı. sonralarda sorun çıkardı. ben duvar tarafında otururken ayaklarımdan destek alıp onu düşürmüştüm. "eşitliği bilerek bozduğun için bu. çantanı arkana alarak otur ya da yere koy demiştim. sen ise alanıma girip beni sıkıştırıyorsun." derken o kalkıyordu sonra çantamı temiz olduğumu bildiği hâlde yere attı. ben de gidip onunkiyi ayak altına atıp bastım. "çanta nasıl kirletilir gördün mü pasaklı?! bir daha çantamı yere atarsan senin de üstüne basacağım!" deyince gerçekten yapacağımı anladığı için sessizce çantamı aldı yerine koydu. ben de ona onunkiyi verdim "silkelenmesi lazım, çöpün orada yapabilirsin." demiştim. kendi başlatmışken silkelemem.
çok yaramazdı ve derste başkalarıyla konuştuğu için hep azar yiyordu. beni sinir edip konuşmak zorunda bırakıyordu çoğu zaman ben de azar yiyordum. hiç haz etmemiştim bu yüzden.
2-3' e gidiyordum sanırım. beni delirttiği hatırlıyorum. resmen inadına yapıyordu ilklerde kalemi geçti, alıp onunkiye koydum sonra kalemliği, kitabın açılmış hâli en son kendi rahat oturuyor çantasını ittiriyor? benim de bir sabrım var. sınıfın gözde çocuğu (ortaokulda okulun olmuştu.) ama aklından değildi tipindendi. onun yüzünden sıranın çevresi kalabalık olurdu bundan nefret ederdim. her teneffüse çıkardım. oyun oynuyorum diye sevinirdim sonra sınıfa gelince yerimi görüp üzülürdüm. ona hep ters ters bakar yerime otururdum. bazen kalkmazdı bile gıcık etmek için, böyle yaptığı zamanlarda sırada yan dönüyor ya bilerek ayağına basıp geçerdim. "pardon ya görmedim (!)." dişlerini sıkarak "önemli değil." derdi erkeklik gururu var ya ağrıdığını dese ölür.
o dönem çok atıştık. öğretmene yalvardığım zamanlar bile olmuştu ama kendisi "yeriniz değişmeyecek. şikayet etmek yerine sorunlarınızı çözün. her zaman anlaşacağınız insanlara denk gelmeyeceksiniz." deyip savıyordu. haklıydı ama sinir bozucu.
nadiren insanca anlaşabiliyordu. kalem açmaya gideceğim de kendi kalemlerini biriktirip arada benimkileri de açardı. teşekkür eder, saçma sapan yaptığı ödevlerini düzeltmesini sağlardım.
derse göre bazen kitaplarımı kendi çıkarırdı ben teneffüsteyken "oo insanlık yapası tutmuş." diye düşünüp "sağ ol ama kendim yapabilirim." deyince "zeki kızsın az yardım edeyim." dediğinde kahkaha atmıştım. "çok komikti bu." dedim hâlâ gülerken. "aslında aptal değilsin ama ilgin farklı yönlerde. herkesle anlaşmak zorunda değilsin." deyince "zaten senle anlaşamıyorum." demişti. "çünkü insan olasın çok az. iyi olunca kötülük mü görüyorsun da hep sinir ediyorsun?"
"görmüyorum. sorunluyken bile her zaman abur cubur ikram ediyorsun. değişiksin."
"değişik değilim sen salaksın. biri yerken diğeri bakmaz annen öğretmedi mi? kişinin canı çekebilir diye ikram edilir. yemekler kavgaya dahil edilmez."
"doğru söylüyorsun. arada sana ikram etmediğim için özür dilerim. barış ilan edelim ne dersin?" deyip elini uzatmıştı "el sıkışmadan da ilan edilebilir. doğru düzgün davranmazsan bir barışma olmaz ve hiç konuşmam anladın mı?"
"evet." deyince en azından ikinci dönem doğru düzgün denilebilecek şekilde geçti...

halk arasında olan çoğu batıl inanca ben inanmam. ama bu nazar olayına inanıyorum ya. birinin bir eşyasında bir kıyafetinde başarısında vs gözün kalıyor ve bir süre sonra o güzel şeylere bir zarar geliyor.

not: ben burada nazara gelenim, nazar eden değil.

benim var. etrafımda hobi edinen insanlar da çok. ama hiçbiri ben de dahil o hobilerde ilerleyemiyoruz. ilerlemek için kursa gitmek, kursa gitmek için de para lazım. para da işte bu ülkede... zor...

çocukluğumdan beri yapmaya devam ettiğim nadir şeylerden.
hatta sırf yol kenarındaki basılmamış karlara basa basa yürürken kapısı açık eski bir pikapi görmemiş ve demirden bagaj kapısına burnumu bodoslama carpmistim. ağrısından gözümden yaş gelmişti.

hobi para ile var olabilir. insanlar parkta bedava bank, resmi dairelerde bedava tuvalet arıyor, evde suyu buz yapıp yolda bulduğu çeşmede ilave yapıyor ve az içiyor çünkü suyun vücuttan tahliyesi sudan daha pahalı olabiliyor.

fuat'ın 'her ayın elamanı' albümünde yer alan, 2005 çıkışlı bir eser.



link

zamanın efsane facebook paylaşımlarından.



edit: allahsız facebook, çok özlüyorum o eski günlerini çokkkkkk.

yakışıklı olmak aşırı ozguven sağlar. etrafınızdaki bakışları hissettiğiniz an on kaplan gücünde olursunuz. zararı da vardır. hemcinsleriniz kıskanır, kavga için bahane ararlar sizi küçük düşürmek isterler. karşı cins sizden red alırsa iftira atar bana asıldı taciz etti der. bu yüzden yakışıklı olmak tek başına yeterli değildir, aynı zamanda zeki ve çevik olmak gerekir.

ceza'nın medcezir albümünde yer alan, 2002 çıkışlı bir eser.



link