zaman tüneli

ne fark ediyor ki.

kadın mı yok.

atanamamış coldplay

ihtiyaç duymadığım bir platform

kadın kendini çirkin olarak kurguluyor ve bu güvensiz olmasını getiriyorsa sorun olabilir.

bence kendine güven çok önemli ama aptal özgüveninden ya da güzel kibrinden bahsetmiyorum.

bu zamanda artık estetik çok ilerledi. dolgu ile inanılmaz işler yapılıyor. yeter ki paranız olsun.

bu nedenle önemli olan içimizin ısınması. onu bulmak en zoru.

reklam, belediye, faturalar, okul bilgilendirme mesajları sayılmazsa koca bir "0"

'iyi geceler'
hemi de kalpsiz. yorgun olduğundan sabah soracağım hesabını.

eşit falan değiliz sorry.

ilk oradan başlasın gerisi gelir.

instagram, wp ve sözlük dışında başka bir şey yok. şunlardan bile bazen bıkıyor insan

yaradana sığınaradasff

feleğin cemberiyle anlaşmalı kendisi.

saygı duymamak
hor görmek
sevgiden mahrum bırakmak
çocuklar arasında ayrımcılık yapmak

kafa ütülemesin kafi.

kiloluysa verilir.
çirkinse katlanılır.
cahilse okutulur, öğretilirde.
çenesini tutmayan karı afeti-devran olsa yanaşmam.

içinde patlasin.

ninja kaplumbağaların maskeli vigilante kankası. beyzbol-golf-ice hockey gibi sporlardaki sopalarla dövüşür. ilk çizgifilm serisinde fazla rolü yoktur 2003 serisinde ana karakterlerdendir.

dertlere gel. offf kriz krizzzz.

öğrettim. sonra beni terk etti.

kısıtlamak

terk etmek ile kastedilen şey ayrılmaksa herkes ayrılmak isteyebilir. bunu olgun bir şekilde yapmayı başaran herkesle her platformda görüşmeye devam ederim ama çıplak gördüğün biriyle dost olmak çok mümkün değil zira bir defa o çizgiyi geçmişsin.

ben sevdiğim her insanı affettim. yani içimde bir öfke yok. aksine hayatıma giren insanların bana kattıklarına mutlu oluyorum.

ailenin kendisinin istediği kalıpların içerisine baskıyla, şiddetle sıkıştırmaya çalışması. kırk numara ayağı bile zorla otuz altı numaraya sığdıramazsınız. hele bir de insanı... o ayakkabı illa patlar.

dünyadaki bütün çizgi romanlarını önüme serseler doymazmışım gibi geliyor. hatta dillerini bilsem dünya dışındakiler de. en abudik, en kıytırık serileri ve tüm bağımsız hikayeleri bile okuyabilirim. ebedi bir hayatım olsa bunu sıkılmadan yapabilir miyim bilmiyorum zira böyle bir yaşam düşüncesi çok korkutucu. fakat ıssız bir adaya düşsem yanımda isteyeceğim üç şeyden biri sonsuz sayıdaki çizgi roman ciltleri olurdu muhtemelen. diğer ikisi de telleri hiç cortlamayan sağlam bir martin akustik gitar ve dizi/anime arşivi olabilirdi.