zaman tüneli

aşağıdaki şarkısı bana ninemi ve küçüklüğümü hatırlatır:

son beş dakika birden masa başına gidip ders çalışacağım. bütün yılım belki böyle geçer.

ferhat tunç - alır dağlar

lucid rüya olarak bilinen durum.

#3508706



sözlük denilen şeyle çok uzun zaman önce iştigal etmeye başladım ve doğal olarak nickname’le yaratılan personaların sürdürülemez hale gelip dağılmasıyla ortaya çıkan cerahate çok kez şahit olmak durumunda kaldım. keza birçok sosyal medya platformunda da benzer şeyler yaşandı ve hala zaman zaman yaşanıyor.

bu tür davranışları psikolojik sorunlarla eşlemek biraz fazla kolaycı bir yaklaşım. dahası, zaten olağan reelin verili şartlarının değiştiği, farklı feasible area varyasyonlarının ortaya çıktığı her an benlik sunumu kaçınılmaz olarak değişir. belirsizliğin izalesi, güven duygusunun inşaası dışında da, insanlar yeninin avantajlarından kısmen faydalanırlar. dolayısıyla bu davranış da bir spektrumdur ve herkes oralarda bir yerlere tekabül eder.

bu noktada asli ve kurgu benlik ayrımının yapılamaması yahut zamanla yapılamaz hale gelmesi psikolojik bir nedensellikle açıklanabilir. orada eşlik eden psikiyatrik bir kök neden de olabilir. yahut o psikiyatrik çerçeve nedensellik sağlamasa bile (reel benlik memnuniyetsizliği vs) korelatif etki yaratabilir. metoda uygun profesyonel tahlil gerektirir. kategorize etmek, tanı koymak; bırak sıradan gözlemcinin, herhangi bir profesyonelin bile sadece dış gözlemle yapabileceği bir şey değil.

gelgelim, bu tür davranış örüntüsü sergileyen birçokları anomali sayılacak düzeyde bir benlik karmaşası yaşamaz. asli olan benlik hiçbir zaman flulaşmaz, bunlar gerçeklikle bağlarını yitirmezler. ancak realiteden uzaklaşabildikleri farazi benliğe karşı giderek artan bir bağımlılık geliştirirler. bu yeni ‘realite’ öykündüğü ideal benliğe yaklaştıkça tatmin duygusu artar. bu kimliğe ikna edebildiği kişi sayısı arttıkça teyit mekanizması güçlenir. tabi ciddi bilişsel efor, zaman ve dikkat yatırımı gerektirir. yatırım arttıkça bağlanma ve onu koruma güdüsü artar. işin bu kısmının her insan için geçerli bağlanma dinamiklerinden pek farkı yok aslında.

açıkçası eskiden olduğu kadar ilginç gelmiyor ve dikkatimi çekmiyor. ancak bigane kalmak da her zaman mümkün olmuyor zira illa ki bir yerde gözüne ilişiyor.

zira bu tür bir kimliklenmede nihai ideal diye bir şey olmaz. maksadın hasıl olduğu, üçüncü kişilerin ikna olduğu, tatmin eşiğine ulaşıldığı an bir nevi yoksunluk krizi gibidir ve yeni bir eşiğe ulaşma güdüsünü tetikler. görev zorluğu arttıkça risk artar ve tabii adrenalin artar. bu tür eşik atlama süreçleri, kimliğe dair yeni arzla piyasaya girmeyi gerektirir ve bu da çatışmayı bir noktadan sonra kaçınılmaz kılar. tam da bu nedenle bunlar her daim bir krizin merkezindedirler yahut doğal bir krize yapay müdahale ile merkeze erişme eğilimindedirler.

ister istemez görürsün ve ister istemez örüntüleri fark etmeye başlarsın. diğer yandan bende bu örüntü işleme süreci zaten okuduğum, gördüğüm, izlediğim her şey için istemsiz meydana geldiğinden bu tür örnekleri daha erken fark ettiğim, fark ettikten sonra yine istemsiz dikkat kesildiğim çok olur. örneğin şu an twitter’da patlayan bir mevzuya ilişkin minimum 3-4 yıldır bir farkındalığım var. kişinin bu süreçte öncül kimlik sunumuna, olaylara göre değişimine ve inşa ettiği yeni benliğe aşinayım. çok fazla insanı ikna ettiği gibi, baya ciddi sayılabilecek bir güruh için saygı nesnesi ve hatta bir kısım için kanaat önderi haline geldi. e tabi bu da altta yatan kibrin tezahür etmesine neden olmaya başladı. ancak edindiği çevre, yarattığı yahut içine adım atarak kendini merkeze aldığı her krizde onu samimiyetle savundu. hatalarına, yanlışlarına, abukluklarına bir kulp buldu. o da bu süreçlerde yer yer davranışını savundu, yer yer stratejik geri adımlar attı, özürler diledi, karşıtlarıyla dost oldu vs. ancak gerçekte kimseye dost olmadığına, özür dilemesine sebep olan herkesi defterine yazdığına şahsen benim en ufak bir şüphem yoktu. keza sonraki süreçlerde bunlara dair intikam fırsatlarının tadını da çıkarttı. öyle böyle az çok tanınan, bilinen bir haline geldi. ama işte bu tipler orada duramıyorlar, durmazlar. zira insanların odağı illa ki başkalarına kayar, illa ki başka konularda başka şeyleri takdir eder yahut o şeylere öfkelenir ve nihayetinde o şeylere göre saflaşırlar. ve bu tipler o spot ışıklarından bir süre uzak kalınca artık eski benliğin yeni getiri sağlamadığına ikna olup yeni bir krizle yahut benliklerinin yeni (marjinal) bir sunumuyla ortaya çıkarlar ve böylesi anlarda olası sonuçları çok öngöremezler. zira sınırları esnetme kabiliyetlerine olan güvenleri olası tehlike algısını perdeler.

işte o eleman da bunu yaptığı son olayda bütün saygınlığını geri dönülmeyecek şekilde yitirmekle kalmadı, korkunç bir öfkenin hedefi haline geldi. şimdi onunla geçmişi olan herkes space odalarında günah çıkartıyor yahut birbirine nefret kusup birbirini suçluyor. o kişiye dair bilinmeyen birçok şey de ifşa ediliyor.

bu akıbet şahsen bana pek sürpriz olmadı ama manipüle ettiği kitlenin bu kadar geniş olmasına ben de şaşırdım. dahası, manipüle ettiği insanların bu kadar zor durumda kalacaklarını tahmin etmezdim.

diyesim, burada baya yeniyim, muhatap olduğum neredeyse kimse yok. isim hafızam olmadığından çoğunlukla nickleri hatırlamıyorum, nickin ilk 2-3 harfinden gelişine götümden bir isim uyduruyorum. hatta çoğu zaman ‘aaa bunun nicki böyle değilmiş’ dediğim oluyor. kısacası, kimdir kimdir bilmiyorum. daha da açığı, pek dıngılımda da değil.

ama daha geldiğim ilk günde fark ettiğim bir örüntü var. her kelime ve her cümle ‘benlik sunumu’ çığlıkları atıyor. o günden beri denk geldikçe bakıyorum ve aynen yukarıda anlattığım eleman gibi tipik davranış örüntüleri devam ediyor. o eleman kadar profesyonel olmasa da anlık kriz uyumlanması fena değil, gelgelelim, duygu kontrol çabası nedeniyle mübalağalı üslup fazla belirgin. ayrıca farklı kimlik içinde yanıltma amaçlı üslup değişiminde çok fazla ayrıntıyı ıskalıyor.

zira böylesi geniş bir spektrumda üslup ve davranış çeşitliliğini kurgulamak fazla dikkat gerektirir. kelime seçiminden şahsa özgü imla hatalarına kadar her şey bir done sunar. özellikle söylem akışında mantık dizgesinden anlık kopuşlar şahsa özeldir ve çoğunlukla fark edilemediğinden kontrol de edilemez. değer yargısında dikkate değer kalıplar farkında olmadan vurgu olarak tekrar eder vs.

ama öyle ya da böyle bir şekilde -şimdilik- ikna imal ediyor. ancak aksi yönde kesin kanaate imkan vermeyecek belirsizlikleri lehine kullanmak yerine heyecan yapıp ekstra delil üretme çabası pek hayra alamet değil. korku ve rahatlama anlarındaki duygusal savrulmalar fazla belirgin.

normalde böylesi amatör bir çerçeve başka yerde olsa çoktan patlardı. burada da öyle olacak ama bakalım ne zaman. gerçi herhangi bir kimseye zarar vermediği sürece bir mahsuru yok ama fark etmek ve gözlemlemek bana üzücü geliyor.

hasılı, sosyal medyada babanıza bile güvenmeyin, zira onun da açığa çıkaramadığı gölgede kalmış şeytanları, kimseye anlatmadığı yaraları vardır. onlarla yüzleşmek istemezsiniz.

ben artık iptal. anlık ruh halim

köpeksiz köyde değnekle dolaşan göz zevki bozucu bir oluşum.

adamcaaza sağlığında ağız tadıyla bi peygamberlik yaptırmadılar arkadaş.! gerçi kimilerinin "sosyete peygamberi" olarak andığı ve kendisinin alışılmışın dışında kentsoylu bir sahabe çevresi olduğu da biliniyordu ama tabii o sektördeki firma yoğunluğu ve müşteri pazarı malum.. zatıalileri çok iddialı ve büyük oynamaya kalkışınca şeyoldu işte. :)

o * hiç ideal bir ilişki yaşamamış ki nereden bilsin?

#3816298

x.com/rafanazli/status/1998...

mertens ailesinin istanbul'dan ayrıldıkları gün ağlamıştım..

ağladığım başka şeyler de var ama anlatmam onları. daha özel.

yastığa koyunca yorgun başımı
bir selam vermiyor gecişen yıllar.

tam sevimli ve editör bir büyücü kıstırmayı bekliyorum aslında kalp atan orko görseli atacağım hani şu he-man çizgi filminde olan büyücülü filan. *

açılın ayran degüstatörü geldi. *

çocukluğundan beri ekşi ayran hastası olan piyasa ayranlarını sevmeyen bana özerhisar ile popüler olan ekşi maya ayran furyası çok iyi geldi.

bu furyadan ekşi ayran sıralamam şo şekkil.

özerhisar (fiyatı saçma pahalı)
arslan
sek (ekşi maya)
binvezir ( fiyat performans zirvede)

diğer piyasa ayranları :

itimat
eker
yörsan
dost

bunlar dışında sütaş, içim, pınar allah affetsin çok kötü tadı olanlar. kokusu da kötü.

iki kişinin birbirini bozmadan, birbirine rağmen değil birbirine denk kalarak yol aldığı hal.
birbirine iyi gelmeye çalışırken kendinden de kaçmaması.

öncellikle bazı sorunları bir köy evinde kirada olduğumuz ve ailemin hiç tadilat yapmadıkları için yaşadığımı belirtmek isterim... sabah kalkacaksın sobayı yakacaksın. bazen çekmeyecek ve duman altı bir şekil oluşacak. perdelerin simsiyah olacak ve sürekli yıkamak zorunda kalacaksın. okula gideceksin arkadaşların is koktuğunu söyleyecek.

tavuk, köpek, kedi falan bakıyorsan bir de onun sorumluluğuyla erken kalkacaksın, başka çare yok.

evin eskiyse fareler bir yerlerden girecek ve çoğalacak. zehir koyamazsın çünkü bir yerlerde ölüp kokusu çıkana kadar bulamayabilirsin. yapışkan ve kapanla azaltmaya çalışacaksın ama seni uyurken ısırabilirler (ısırıldım). biraz bunaldım bari gezeyim bir bakkala gideyim dersin köpekleri şehirden alıp köye getirdikleri için hiç tanımadığın köpeklerin saldırısına uğrayacaksın. daha da gideyim bari gezeyim bir merkezde arkadaşlarımla buluşmaya gideyim dersen iki vasıtayla gideceksin ki anca iki insan yüzü göresin.

bir de 'köy yeri pire yeri' derler bizim burada. pirelerle uğraşıyoruz. romantize etmeyi hiç sevmiyorum.

tabii güzel yanları var. mesala evimiz iki katlı üst katta kedilerle yaşıyorum girip çıkmak istediklerinde cama vuruyorlar o şekilde anlaşıyoruz. keşke alt katta da olsalar ama annem kedi yerine fareleri tercih ediyor garip bir şekilde.

demem o ki sevgili yazarlar her şey tozpembe değil ama köyde güzel bir ev bulursanız, doğalgazlı, bahçeli, satılık kaçırmayın derim ve girerken ufak bir tadilattan geçirmeyi ihmal etmeyin.