47esmeray yazar profili

hepimizin aklımızla kalbimiz arasında kaldığı, aklımızın istemediği ama kalbimizin söz dinlemediği, ikisinin çatıştığı zamanlarımız olmuştur.
akıl kontrol eden, mantıklı olanı seçmeye çalışan tarafken, kalp canının istediğini yapmaya çalışan yaramaz çocuk gibidir.
oysa yapmamız gereken sadece bir tarafı dinlemek değil her ikisinin sesine de kulak vermektir. tıpkı tek gözle görmenin hayat kalitemizi bozması gibi birinden birini yok saymak büyük bir parçamızı yok saymaktır.
yapmamız gereken her ikisini de tatmin edecek bir orta yol bulmak yani ‘bütünleşmeyi’ sağlamaktır.

her sene okula kafamı vericem çok başarılı olucam dedikten sonra yerimde saymam

hayat tecrübesi ile insanların iyisini ve kötüsünü anlayacak duruma gelmiş olmak. tabi günümüz insanları oyunculuğa merak salmış olsa gerek nerde ne zaman hangi şekle bürünüceklerini çok iyi biliyorlar bu yüzden size ne kadar iyi olurlarsa olsunlar tanılarını koyarken aceleci olmayın.

dünya insanın çözemeyeceği kadar çelişkilerle dolu tuhaf bir yerdi.
ama işler tam da bu yüzden yoluna giriyordu.
o çılgın şiirde de aynen böyleydi.
"her yer karanlıktı ay ışıldarken, yeşil kırlar buzla örtülürken yıldırım hızında bir araba, usulca köşeyi döndü..."
~48 saat = andreas gruber~

eğitim: toplum yaşayışında yer edinmek için edinilen bilgi, beceri ve anlayışlara denir.
öğretim: öğrencilerinizden, meslektaşlarınızdan, ebeveynlerinizden ve toplumdan bir öğrenme sürecidir. bu, yeni stratejiler, yeni fikirler ve yeni felsefeler öğrendiğiniz ömür boyu sürecek bir süreçtir.
eğitimsiz biri edinilen bilgiyi yanlış kullanmaya meyillidir.
öğretimin olmadığı yerde de insan sekteye uğrar.
yani insan önce eğitilmeli daha sonra ilgi duyduğu alanda öğretilmelidir.

elbette saç çekmekten de ötesi saçmalıklar vardı. ben sırf çocuk beni fark etsin diye rastgele birine çarpma oyunu türetmiştim herkeste bana uymaya meyilliydi tabi, onlar kendi çaplarında eğlenirken bende devamlı o çocuğa çarpardım.

ana gibi yar bağdat gibi diyar olmaz.

yoksulluk korkusuyla ömrü servet peşinde harcayanda gördüm fakirliğin özünü
çevirdim yüzümü, dostumundu teklif, düşmanındı ısrar
acaba nereye kadar sürer bu tekrarlar
yalanlara radar olsan neye yarar, zararın dönüşü kârın el mi sallar? batan güneş yine doğar.

çakınız yada biber gazınız yoksa
karşınızdakinin kafasını karıştıracak hamleler yapın saldırganlar genellikle karşıdan sert bir tepki beklemez siz ilk tepkinizi verdikten hemen sonra bir anlık gaflete düşen saldırganın cinsel organına tekme atın zaten o kritik noktaya yediği darbeden sonra zor kalkar ha eğer bunu yemediyse manipüle etmeye çalışın gözü kara çıktıysa da içinizdeki çita'yı çıkarmanın vakti gelmiştir.

ahlak sahibi olmak için bir dine mensup olmak gerekmiyor insan olmak yeterli

bu ülkede yaşamayan insandır.

aklıma direk dostoyevski nin sözü geliyor;
"ya odanda öldürdüğün örümcek bütün hayatı boyunca senin onun oda arkadaşı olduğunu sanıyorsa." tabi öldürmeye kıyamıyorum oda kendi halinde takılıyor :)

müslüman olan katil
müslüman olan pedofili
müslüman olan tecavüzcü
müslüman olan hırsız... ve sayamayacağım kadar boktan durumların karşısında sadece kadın ve erkeğin eşit olduğunu savunan biri (ki olması gereken bu) neden bu kadar sizi şaşırtıyor. müslümanlıkta cinsiyet meselelerinin olduğunu da düşünmüyorum, bütün bir evreni yaratanın kücüçük kalmış insanlığı sadece erkeklerin yaşadığı bir yere de çevirebilirdi eğer katılaşmış beyninize kalıyor olsaydı.

sadece yürümek, özellikle kalabalığın olduğu alanlarda sanki podyumda yürüyormuşsun gibi de hissettirir
yada bu yürümeyi bilmiyor heralde diyebileceklerinide.

yazarı, laura kaye
iki yabancı, makenna james daha kötü bir gün geçiremeyeceğini düşünüyordur; ta ki zifiri karanlık bir asansörde bir yabancıyla mahsur kalana dek. ince çizgili tayyörünün içinde salınan şık muhasebecinin telefonu çalınca dikkati dağılır ve asansördeki adamda gözüne çarpan tek şey, elinin üstündeki ejderha dövmesidir.
kızıl saçlı bir kadın telaşla asansöre binip çantasında telefonunu aramaya başlayınca caden grayson keyiflenir. birden elektrik kesildiğindeyse bu keyif yerini paniğe bırakır. pirsinglerine, dövmelerine ve korkunç görünümlü yarasına rağmen karanlıktan ve dar alanlardan çok korkmaktadır. şimdiyse en kötü kâbusunun içinde hapsolmuştur.
şimdi makenna ve caden'ın korkuyla baş edebilmek için birbirlerine yardım etmeleri gerekmektedir. dış görünüşe dayalı önyargıları olmayınca ne kadar çok ortak noktaları olduğunu fark ederler. ortamı ısıtan karanlıkta aralarındaki çekim giderek büyür ve havada kıvılcımlar uçuşmaya başlar. peki ama ışıklar tekrar yandığında da aynı şekilde hissedecekler midir?

hala bu tür sorunların olması hangi devirde olduğumuzu şaşırtıyor açıkçası.
kimse kimseyi boyunduruğu altına sokamaz ve buna müsade eden insanların da kişisel sorunlarının olduğu çok açık ancak bu tip insanların çoğalmaması adına bunun delikanlılık olmadığını bir şekilde göstermek yada bu tip kişilerle bağı tamamen koparmak gerekiyor

para bir şekilde kazanılırda gerçek bir sevgiye sahip olmak herkesin eline geçmez

ilişki bittikten sonra alkole sığınıp ta
bu durumu kullanarak aramak hem size zarar verir, hemde karşı tarafa sizi güçsüz ve muhtaç gösterir ki bu izlenimlerinde haksız da sayılmazlar. kendizi toparlayın ve ne kadar seviyor olursanız olun bir başkası için yaşamayın.

ancak öldükten sonra anlayabileceğimiz bir konu

"siz yardım edilmiş bir yoksulluk istiyorsunuz. biz ise ortadan kaldırılmış bir yoksulluk. o yüzden anlaşamıyoruz."