abergun yazar profili

ulysses 31. hatırlayan var mı, varsa sever mi bilmiyorum. lakin çizgifilm olmak için fazla kasvetli, anime olmak için fazla çocuksuydu. 90’lar dönemi türkiye’sine her zaman nostalji gözüyle baktım (bu arada dizi 80ler yapımı, bizde vizyona girişi gecikmiştir). televizyonda yayımlayacak kadar cesurlardı. bu dönemin genel çizgifilm kuralları vardı. ölüm temasından korkulmazdı. çocuklar izliyor diye minnoş değildi tüm çizgifilmler. şimdi büyüdüm, 5 yaşında oğlum var. izlediği çizgifilmleri görünce kuşak çatışması kavramını daha iyi anlıyorum.

başlığı açana not: tüm samimiyetimle; bana bu saatte çizgifilm izlettiğin için teşekkür ederim.

ülkemin güzelim türk lirası cinsinden para kazanan insanlarının büyük zamlar karşılığı korkması gereken durumdur. kimin kime zam yaptığını değil de zam oranlarının konuşulması gerekiyor. çok basit mantıkla ülke sınırları içindeki dolar miktarı türk lirası miktarının 17’de bir. aynı mantıkla ülkedeki tuvalet kağıdı miktarı sabit olduğu ve piyasada gezen türk lirası arttığı sürece o tuvalet kağıdı için verilen para da artacak.

özet: bırakınız kimin kime ne kadar “zamcık” yapıp istediğini. ülkedeki paranın değersizleşmesinin mesul kişisini düşünün, anın, anlatın.

cumhurbaşkanı’nın açıklamalarında umut vermeye çalışırken bile azarlanma hissi yaşayan tek kişi ben miyim acaba?

“ekonomik olarak daha da rahatlayacaksınız, ona göre haa!”

“biz gaz bulduk, bunlar kim be!”

“senin mezhebine konuşan varsa senin yanında da dururuz, korma söyle sıkıştıran mı var!”

sevgiden yoksun baba figürü gibi.

kamuda çalışan memur sayılarının, bu memurların hangi iş yükü ile çalıştığının açıklanmadığı ülkedeki “milletin vekilinin” verdiği laftır. bazı kurumlarda çok yatan memurların maaşları yüktür ve hatta kanımca işe giriş şekilleri bile şüphelidir.

ancak eğitim, sağlık gibi insan muhattaplığı yüksek mesleklerde hükümetin politikaları, o memurların ve halkın sırtında yüktür.

okulun temizlik işinin öğrencilere yaptırıldığını da gördü bu gözler, sedyede hasta kişinin hasta yakını tarafından taşındığını da. “çok eskidendi onlar” diyecek telefoncu dayılar için, çok değil 1-2 yıllık olaylar bunlar.

her nasılsa maaşlarını baskı ve hile ile enflasyona karşı eritiyorlar. o kadar da yük değildir bu nedenle.

aklımdaki soru: kayıtsız olan suriye uyruklu kişilerin doğum sayıları bu orana dahil edildi mi?

ön açıklama olarak hem kira alan, hem de kira veren birisi olarak benim bu olaydan ilk çıkarımım kiralar ile alakalı değil. şudur efendim:
kira aldığım eve zam döneminde enflasyon %69,97 idi. kira artış oranı ise %35 olarak belirlendi. sonuç olarak %35 yaptık. %25 kararını alan hükümetin enflasyon öngörüsü temmuz 2023’e kadar %50 üzeri olacağı mıdır? yoksa çok daha üstü olacak ve bu biliniyorda mı %25 oran ile sınırlandırıldı? bu arada herkesin ayağa kalktığı bu oranın ne anlama geldiğini gelin bir belçika, almanya, ingiltere vatandaşına soralım. bu orana sevinen ve üzülenlere selam olsun, ülkedeki enflasyon içerisindeki tek derdimiz bu olursa benim için sorun yok.
ön edit: kira artış oranının nasıl hesapladığını biliyorum. hesabı yuvarlayarak yapabilmek için 70-35 ve 50-25 oranını verdim.

çok garip. bolu belediye başkanı seversin sevmezsin bir açıklama yapıyor. ardından nasıl olduysa bir anda nasıl olduysa kendi ülkelerindeki savaşa örgütlenemeyen insancıklar örgütleniveriyor. hemde sadece kendi başlarına(!) akp yönlendirmesi olmadığına eminiz zaten.
işte bu partinin mensupları “ülkede mülteciler olmasa ekonomi batardı” minvalinde açıklamalar yapıyorlar.
aynı güruh sanki ülkede mülteci değilde ezilen getto halkıymış gibi açıklama yapıyor.
ha tabi savaş nedeniyle kaçtıkları ülkelerine bayramlarda gidip sonrasında geri dönmelerini ve “savaş nedeniyle sığınmacı” olduklarını da unutmamak lazım.
içimde küfür kıyamet.

karakter dediğin yediğin naneyle değişiyor tabii. ilgili karakteri bozukları ve yardakçılarının güzide ülkemize gelerek yaşadıklarını ve gelirken yanlarında mal varlıklarını getirmediklerini hayal ediyorum…
yahu adam 1 kurşun yese ne olur 111 kurşun yese ne olur. gazimiz senin dilinden çıkan kelimeleri yemiş! 1 kurşunun bile o kelimeler kadar can acıracağını sanmam. savaşta düşman askeri sanki gevşemiş ağızlı.

yaş 26. ilk işe girdiğim yıllarda, devletten ödemesini alamayan firma aylıklarımızı 3 ay ödeyememişti. durumu da anlatmışlardı. bazı evli arkadaşlar iş bulup ayrıldı. bizim gibi yeni yetmeler kaldık. biriktirdiğimiz parayı da harcayınca cepte 3 tl para kaldı. ankara yokuşlarında işe bisikletle gidip gelmeye başladım. öğle yemeklerini şirkette yiyorduk zaten. akşam yemeği yemeden o 3 tl ile 1 haftadan fazla zaman harcadım. arkadaşım gibi olmuşlardı.
firmanın toparlaması ile maaşlar yattı. artık vefa gösterenlere kıyak mı bilinmez alacağımızın yarısı primi karşılığı olmadan yatırlıdar. iyi adamlardı sahipleri. ama ikinci dalgaya dayanamadılar.

son iki yaz deniz kenarına gidemediğim için sitemin havuzuna müdavim oldum. tercih edecek olsam denizi pek tabi tercih ederim. kısa palet ve decathlon’un fullface maske kombini ile 1 saati aşkın denizde dip seyri eşliğinde yüzmek ve bunu günde birden fazla kez yapmak havuzda cıp cıp yapmanın tabiki katbe kat ötesinde.
ancak geçen yıl covid ve bu yıl iş güçten ankara’dan ayrılamayan bünyem sitenin havuzuna her sabah beni götürüyor ve 1 saat front şnorkel eşliğinde deniz yüzmelerime bir nebze olsun ah etmemi engelliyor. umarım bir fırsat bulup eylül gibi ufak bir tatile çıkabilirim.

sonuç: deniz

13 temmuz 2021’de yine bir kuran kursunda bir “çocuğun” darp edildiği haberi çıktı. şimdi bir biyoloji mezununun eğitim vermesi için (ister özel, ister kamu okulu olsun) pedagojik formasyona tabi tutulması gerekiyor.

bu kurslarda hiç bir eğitim verme yeterliliği sınanmamış “cami hocalarının” kuran’ın her kelamına en derinden vakıf olduğunu düşünsek bile hiç bir yeterliliğini kanıtlamadan küçücük dimaha nasıl dokunmasını bekliyorsun?

cevabı boş boş konuşmak, goygoyculuk yapmaksa bilimsel de değildir. dini eğitimin (öğreti değil) en üst mertebesi ilahiyat fakültesi ise bu şahısların hangi ilahiyatçı ile fikir alışverişi “yapabilir yeterliliği” olduğu da sorgulanmalıdır ki; sorgulanmadığı gibi kursların büyük bölümümün “duygusal” sebeplerle açıldığı bir çoklarının tanık olduğu durumdur.

derseniz öğretmen dayak atmadı mı; attı, elleri kırılmalıydı. bir çocuğun istediğin gibi davranmaması ile bir yetişkinin istediğin gibi davranmaması arasındaki tek fark çocuğun masum duygularına fikren de tecavüz edilebiliyor olması.

imza: çocuk babası

“söz ağızdan çıktığında kendi gerçekliğini yaratmaya başlar.”

yarından geçerli olmak üzere elektrik fiyatlarına %15 zam gelmesi ile bu akşamın da kötü geçeceği hükümet tarafından müjdelendi (keşke bu akşamla kalsa).
buradan

aynı talebin uçak, tren ve gemi seyahatlerinde de olması gelektiğini düşünüyorum(!)

şöyle çalmanın serbest olduğu, her şeyin kafaya göre yasaklandığı, konuşma özgürlüğünün olmadığı, siyasilerin bizim paramızla bize karşı ilah gibi hissettiği, seçim barajının %25, öğrencilerin eğitimsiz, eğitimcilerin imam olduğu demokratik bir anayasamız olsa fena mı olur?

mevcut olanının tüm olumlu yanlarına uydun, yenilerini getirin(!) ben ikna oldum.

eşimin her arabadan inişinde içimi bir korku kaplıyor. kapı hep aynı yerde kapanıyor. bırak o kapansın. bagajı kapatırken ürküyorum, çocukluğumdaki yatak altı canavarları geliyor aklıma. 1,65, 50 kilo kadınsın. nasıl beceriyorsun bunu? sanırsın evi terk ediyor. hayır inerken gayet gülücüklerle de iniyor, anlamadım gitti.

ölecek kadar yorgun da olsam; o yatağa yürüyebildiysem; bir sayfa bile olsa o kitap açılacak.

kutuplaşma, kutuplaştırma işte tam da bu. önce iktidarın sallanmasın diye dilinde kemik olmadığını hatırla. sonra yamuk düşünceli bi adamı tahrik et. o adam bir insanı öldürsün. sonra televizyonlara çıkıp yüzsüzce kına, karanlık güçler ara. baba da çıksın dağdaki aslan demek için sebep bulsun.

yahu ülkenin 40 milyonunu diğer 40 milyonuna düşman ettiniz. iki gün önce düşmandınız, şimdi kol kolasınız. ayıp mı desem , yazık mı desem, müstahak mı desem? hepsi hafif kalıyor. amma aklıma kene, bit sülük de gelmiyor değil… (şimdi bu üç nokta (…) için ifadeye de çağırmasınlar sakın)

ben tek işte 8-10 saat arası günlük çalışma ile işleri zor yetiştiriyorum. bu zat 11. maaşı saymazsak 10 yere günlük 2 saat ayırsa 20 saat yapar. 4 saatte yok sürse eder 24 saat. ülke için uyumadan çalışmak bu işte(!)

susmuyor zaten. sürekli ileri geri, kışkırtıcı, ayrıştırıcı, boş boş konuşuyor.