aklii vaka yazar profili

bir varmış bir yokmuş, tanrının kulu çokmuş, çok yemesi yok demesi pek günahmış. evvel zaman içinde kalbur zaman içinde yaşamanın zor olduğu günler gelmiş çatmış. bunu gören neylesin, ah edip ağlasın vah edip karalar bağlasın, sonunda kalemi alıp yazmaya başlasın...başladım bir masal yazmaya masalın adı :
1 cüce ve 7 pamuk prenses
7 pamuk prenses varmış
biri huysuz
biri utangaç
biri şapşal
biri orospu
biri neşeli
biri sanatçı (g.ben ergen)
biri de eczaneciymiş..( çorlu b.evler ecznesi)
vee 1tane de cüce varmış.
cüce fırlama piçin tekiymiş.
cüceymiş ama çükününn boyu cüce değil deveymiş.
uzun boylu bir insanın çük boyundan daha uzunmuş cücenin çükü.
allahın işi işte cücenin çükünü normal insana,normal insanın çükünü cüceye takmış. normal insan dediğim şahsiyet zamanında çükü küçük diye bir türlü evlenemiyormuş, en sonunda gitmiş köyünden annesinin ona bulduğu bir kız ile evlenmiş. ilk zamanlar mutlu olsalarda daha sonra kız adamın cüce çükünü beğenmemeye,adamın küçük çükünden haz almamaya başlamış ve gitmiş başka biri ile birlikte olmuş,tabi adam bunları sevişirken yakalamış falan olaylar olmuş bitmis ve kısaca ilk celsede boşanmışlar.. köylü kız boşandıktan sonra orospu olmuş diye söylentiler var..
neyse masalı fazla uzatmayayım.
masalın sonunda cüce bizim 7 pamuk prenses ile 7 gün yaşamış.
7 pamuk prenses ile 7 gün boyunca tek tek ilişkiye girmiş ve 7.günün sonunda grup sex yapmış,
grup sex yaparken cüce yüzünden prensesler birbirine girmiş ve bazı tartışmalar,olaylar falan olmuş sonuç olarak 7 pamuk prenses dağılmış.
7 pamuk prenses 7 bölgeye dagılmış
karadeniz,ege,akdeniz,ic anadolu falan..
sonra cüce gidip hepsini kendi bölgelerinde bi daha düzmüş.
cüce 7 günde 7 bölgede 7 prensese yedirmiş devesini ve hikaye burada bitmiş

hiç bir zaman yeterli para olmayacak çünkü alınacak şey bir türlü bitmeyecek .
'yeterli para olduğunda alınacak ilk şey'den sonra ya para bitecek yada hala varsa 'yeterli para varken alınacak ilk şey' alındıktan sonra hala yeterli para varken alınacak ilk şey nedir diye sorulacak. gördüğünüz gibi her aşama kendini ilk kabul etmektedir. o yüzden yeterli para varsa herseyi birden ilk yada ikinci diye ayirt etmeden ilk seferde almak lazım ki kafamızda 'hala yeterli para varken alınacak ilk şey' düşüncesi kalmasın.
"tüm şehir bi' pavyon ve bizim paramız yok
şükür ki karnımız tok".. diye devam eder şarkı bizi anlatırken.

noldu bu gönlüm, noldu bu gönlüm
derd-ü gamınla doldu bu gönlüm
yandı bu gönlüm, yandı bu gönlüm
yanmada derman buldu bu gönlüm
yan ey gönül yan ...

farklı yaşamlar sürerken ortak acı ve mutluluklarda denk düşeriz bazen.  sevişiriz,tartışırız.
üzüntü ve mutluluk kendi içinde istediğin zaman kullanabileceğin bir his değil oluşması gereken bir duygu durumdur.
birine gerekli , bir şeylere bağlıdır. gereklilik ve bağlılık , ihtiyaç ve yoksunluğa gebemidir? öyledir. gebedir. kürtaj şarttır bu gebeliklere ama iyice olgunlaşmıştır kıyamazsın kıymaya başkasından sana kalan üzüntü ve kalmayan mutluluğa.
kalmayan mutluluk mutsuzluk mudur? mutsuzluk üzüntü mü demektir?
ya üzüntü tohumu nasıl düşer içimize o kadar koruyucusuz göz göze bile gelmemişken, nasıl doğar, büyür ve gelişir bir anda ve nasıl çekeriz onu ve nasıl bitiririz? bittiğini anlamayız bile birde bir bakmışız yeniden mutluluk geliyor birinden. akıllanmayız biz, neyse şimdilik mutluyuz ya önemli olan bu.. sahi bu mu?
akıl beyinde midir? akıl akıldan üstündür derken üstteki akıl alttakine..... öyle olmasın bu sözün asıl manası. kesin öyle ama neyse.

elim yok...
elimden tutan yok.
tutunacak bir dal da bilmem. ellerim yok. parmaklarımın arasından kayıp giden bir şey ler bile yok. serçe parmağım yitik, işaret parmağımdan haber yok, avuçlarım ezik.. elim yok; elim olsa bile boş.. tutamam, kavrayamam.
ne avucumda avunacak bir şeyim, ne elde tutmak istediğim. ellerim yok. ellerim elim de değil.
elim yoktu, sen elimden tuttun.

sağırım...
bir haber yok, kötüsü bile. sesler uzak, müzik yabancı, ahenk dargın.
işitemiyorum. kulaklarım yok. bana sen kulak verdin.
ben müziği bilmezken, ben rüzgârın ve denizin sesini işitmezken, ben sağır iken, beni sen işittin, arzularıma sen kulak verdin, iç çekişlerimi sen duydun.
sağırdım bana bir sen kulak verdin.

bizi ciddiye alan yoktu, arzularımız bile yoktu. sonra bir küçük hücre olarak varolduk. bir karanlığın orta yerine bir pıhtı olarak düşüverdik sessizce. öyle ki varlığımıza duacı olan anababamız bile henüz varlığımızdan haberdar değildi. kendi varlığımızı kendimiz de bilmiyorduk.

hayallerini küçümseme
hayali olmayanın ümidi yoktur
ümidi olmayanın gayesi yoktur.
hayatı, nerede bulunduğunu unutacak kadar hızlı yaşama
nerede olduğunu hatırla, nereye doğru koştuğunu da bil.
hayat bir yarış değildir, yolun her adımında durup düşünülesi bir aheste yürüyüştür.
hayal kurmayı unutma.
hayal, ayaklarımızı bu dünyanın eşiğinden öte taşır.
ellerimizi bu dünyanın kapısından öte uzatır.
gözlerimizi bu dünyanın penceresinden öte baktırır.
kalbimizi bu dünyanın duvarlarından öte taşırır.
ruhumuzu bu dünyanın sınırlarından öte taşır.

hep onu ararız. o'nun peşinde koşarız. telaşların ardından onu beklemeye başlarız. kaygıların arasında onu özleriz. umutsuzlukların sonrasına saklarız onu. geniş bir zamanda ,uzak bir günde onun bizimle birlikte olacağını umarız. o'nu geçmiş günlerde yad ederiz. o'nun geçmişte bir ara bizimle birlikte olup yittiğini zannederiz. o'nu, yani huzur dediğimiz hali uzaklarda bildiğimiz için, sonralara ertelediğiniz için, arkalara bıraktığımız için, sadece özlediğimiz için bulamayız... oysa huzur, ne dünde kalmıştır, ne yarınların arkasında saklıdır. huzuru ertelemekten ve yitirdiğimizi zannetmekten vazgeçersek, onu şimdi yanımızda buluruz. şimdi'miz sonsuz derinleşir, aldığımız her nefeste sonsuz huzuru farkederiz. huzur dediğimiz şimdinin sonsuz derinleşmesidir.

masum bir dokunuşun peşine takılan bir anlık hevesti bizimkisi
en umulmadık anında son bulan
ve de sınırların ötesine taşan
bir düştü belki
sırf bu yüzden uyandırıldık
basitçe ve bencilce
ucuz bir ruh gibi kullanıldık
kukla misali..

herkesin elinde bir kibrit kimi yaksam diye dolanıyor,ben kendimi yaktım yanlışlıkla,
kendi ruhuma el-fatiha dedim kimse duymadı, bende bilmiyorum, ruhum eksik gibi,fatihadan mı yoksa başka sebebten mi bilemedim, üzgünüm ruhum seni gerektiği gibi defnedemedim.

ne düşüneyim ki simdi? göçmemiş işte.. kalmayı tercih ettiyse..pinekleyip kalmış demek ki. uyuşuktur belki. yarın göçerim bugün göçerim derken belkide alıştı göçmemeye.kuş...

durmak ibadet olsaydı deli gibi koşardım cehenneme,
susmak ibadet olsaydi hiç susmadan söverdim tanrıya
ağlamak olsaydı ibadet güle oynaya yaşardım hayatı..

"dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir."

söyledim... duydu anlamına gelmez.

duydu... doğru anladı anlamına gelmez.

anladı... hak verdi anlamına gelmez.

hak verdi... inandı anlamına gelmez

inandı... uyguladı anlamına gelmez,                             

uyguladı... sürdürecek anlamına gelmez.

bazı şeyler bazı anlama gelmez.

eline al kadehi varmış gibi bir kadeh. geç aynanın karşısına kadeh kaldır şerefine.. bak bakalım orada mı?

günaydın sözlükçüler, yazarlar, çizerler, okurlar,deliler, çalışanlar, 1 lira isteyenler, günaydın çiçek-peçete satanlar, apaçiler, orospular, siviller, işciler, yalnızlar, sevgililer, sarhoşlar, sesini duyurmak isteyenler günaydın.