aklii vaka yazar profili

"dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir."

söyledim... duydu anlamına gelmez.

duydu... doğru anladı anlamına gelmez.

anladı... hak verdi anlamına gelmez.

hak verdi... inandı anlamına gelmez

inandı... uyguladı anlamına gelmez,                             

uyguladı... sürdürecek anlamına gelmez.

bazı şeyler bazı anlama gelmez.

eline al kadehi varmış gibi bir kadeh. geç aynanın karşısına kadeh kaldır şerefine.. bak bakalım orada mı?

günaydın sözlükçüler, yazarlar, çizerler, okurlar,deliler, çalışanlar, 1 lira isteyenler, günaydın çiçek-peçete satanlar, apaçiler, orospular, siviller, işciler, yalnızlar, sevgililer, sarhoşlar, sesini duyurmak isteyenler günaydın.

bir bakışı var, iki güneş birden doğuyor.
bir gülüşü var, yüzüne taze çizmiş mercan kayalıklarını sanki.
bir merhaba dese, boğulurum sesinin mavisinde inan ki.. yüzmekten korkan bir çocuk gibi!
bir kokusu var, sanırsın papatyalar hep bir ağızdan aşık olmuş güneşe.
bir duruşu var, sanırsın akşamın hüznüyle tüm dağlar sus pus olmuş.
bir gülüşü var, sanırsın tüm dünya yanmış da o kendini son kalan papatya bahçesinde bulmuş, belli ki deli bir çağlayanmış, ne dağ ne ova hepsinden kurtulmuş, gözleri kocaman bir deniz olmuş.
saçları masal, sözleri ninni, yanlış mevsimde açmış tazecik bir papatya her halinden belli.

söyleyecek sözüm, yazacak sabrım kalmadı. söz bitti, hava karardı, uyku tutmadı. aldığım kararlar hep içimde patladı. kuramadığım hayaller ve heveslerim kursağımda kaldı. gözpınarlarımda yaş kalmadı. kar da bu şehire 2 günden fazla hiç yağmadı. gülerken ağladım kimse farkına varmadı. aşık olduğum kadına kurduğum cümleleri o okumadı. kendi kendime konuştum kimse duymadı. yemin ettim tutmadı. söz uçtu, yazı da kalmadı. ciğerlerim yoruldu, nefsim körelmedi. iyi olmaya çalışmadım, kötü de olamadım. güneş alerjim bu kış tutmadı. kurduğum planlar hep suyla ilgiliydi, suya düştü. yeni kıyafetlerim olmadı. eskiler parfümle karışık anı koktu. aklım mantığıma uymadı. kafam çalışmadı. ellerim titrerken parmaklarım yorulmadı. çöpe atamadım geçmişi, yakamı bırakmadı. büyük söz söyledim, lokma olmadı. şehirden nefret ettim, otobüste yer kalmadı. yollar uzadı, hiçbir yere varmadı. ayaklarım kanadı ama tırnaklarım uzamadı. bir meramım vardı, havada kaldı. anlatmak istedim, olmadı. bitsin istedim, bitmedi

birkaç cümleye sığdırılmış özensiz aforizmalar değildi bizim sevdalarımız ,
özenle hazırlanmış düzenli hislerin az bulunur kağıtlara işlenmesiydi tüm aşklarımız eşsiz, narin, az bulunur, zor yitirilir ve silinmez halde.
pek de sormuyoruz artık bu kadar kolay yazıya dökülenleri bu kadar kolay silebilirken,
bu kadar çok bulup bu kadar çok kaybedebilirken.

uzun bir geceye hazırla kaderini..
kare kare canlandır hatıralarını..
bir adım mutluluksa diğerinde acıyı hissettir topuklarına,
parmak uçlarını gezdir gögüs kafesimde.. boynumdan aşağıya süzülen canımı tehdit etsin yokluğun..
soğuk bir düş kur sıcacık nefesim eşliğinde..

dur yoksa öleceğim.. daha fazla kırpma kirpiklerini,
bir ihanet senaryosu yaz, her bir karesinde saçmalayayım..
soğutma hiçbir umudu..
sıcak yaz gecelerinde üşütme düşlerini..
bir hayatı terk et ihtimalsiz hayaller için,
'aldatılmış insanlar hüznü' maskeni tak,
kandır kendini, yok say imkansızı.
'seni de mi aldatmışlar' bakışı ile karşılaşırsan bir sağnak yağmur altında güneşin battığı yöne doğru bakarken sen; "hayır ben kendimi üzüyorum" sadece diye haykır ama kimseye belli etme çaresizliğini,
kandır herkesi, hayallerine ortak ol, kimseye eşlik etme ama gitme, yalnız bırakma onları.. yok siktir et onları, beni bırakma..
sakin ve usulca nefes al, bir düş daha kur,
hayat sıcak gerçekler soğuktur, sen yalanlarla ılıklaştır her şeyi,kandır kendinle birlikte tüm insanlığı.

"bir süre sonra yorgunluk çökecek ruhuna, aldanma. eski aşklarda tükettiğin ümitlerini, emeklerini, tavizlerini çok göreceksin yeni heyecanına. 3 dinleyip bir söyleyenin yerini minicik damlalarda fırtınalar kopartan biri alacak ya da. ne harabelerden sanat eserleri yarattığını unutacak, başkalarının restore ettiği sevgiler arayacaksın.yapma!,aldanma!. harca son kalan gücünü de eğer sevgine değiyorsa"...

‘’bizim sınırlarımızda ölüler ideolojilerin maktulüdürler. acı, bizim sınırlarımızda bukalemun gibidir ve bu ne yazık ki makbuldür. seni tanıyanların ideolojik maktulü olacaksın. tanımayanlar için zerrecik bir hiç ya da his olacaksın. makbul olan nedir biliyor musun? ardında sesler, sözler, renkli anılar, kelimeler ve şenlik şeyler bırakmandır.
kalıntı olarak yaşamalısın öldükten sonra; birkaç gönülde hoş bir kalıntı.’’

uykun varken uyuyamamak gibi, tam oldu derken olmaması gibi, başladı derken bitmesi gibi, başı değil de sonuna yetişmen gibi.

yanlışlığa sarılmak gibi, ne zaman doğru olacak bu yanlışlar. işte bu diyeceksin. insanlar çok bekliyor. çok bekledikleri için mi bu acı. için için bir acı bu. için hep acı.

koca bir yanlışlıktı hayatın.
sarılmaktan başka yoktu şansın.
sarıldın
bir tek sen biliyorsun yanıldın.

ve şimdi bir uçurum
keşke ucunda olsaydın
belki birisi atlama derdi
eğer atlamasaydın.

gittin
git
gitmeli
herkes gidecek değil mi?

ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.
ne kötüdür zamanın bir an kadar yakın, bir asır kadar uzak olması. ve bilir misin? ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. “ben”, deyip susması… “sen”. deyip ağlamaklı olması…
sevginin diğer bir adı da sabırdır:
açlığa sabredersin adı “oruç” olur.
acıya sabredersin adı “metanet” olur.
insanlara sabredersin adı “hoşgörü” olur.
dileğe sabredersin adı “dua” olur.
duygulara sabredersin adı “gözyaşı” olur.
özleme sabredersin adı “hasret” olur.
sevgiye sabredersin adı “aşk” olur…
yapılma, yıkılmadadır;
topluluk, dağınıklıkta;
düzeltme, kırılmada;
murat, muratsızlıktadır;
varlık, yoklukta gizlidir…
üzülme! insanlar senin kalbini kırmışsa üzülme! rahman, “ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
o halde ne diye üzülürsün ey can?
gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan; gece gibi kapkaranlık nefsini yak! “derdim var” diyorsun; dert insanı hak’ka götüren burak’tır; sen bunu bilmiyorsun. sanma ki dert sadece sende var. şunu bil ki; sendeki derdi nimet sayanlar da var.

parayla diyordu şair,her şeye sahip olunacağı söylenir ama olunamaz diyordu.yiyecek satın alabilirsin ama iştah alamazsın. ilaç alırsın ama sağlık alamazsın. bilgi alırsın ama bilgelik alamazsın. gösteriş alırsın ama güzellik alamazsın. eğlence alırsın ama neşe alamazsın. tanıdık alırsın ama dost alamazsın. hizmetçi alırsın ama sadakat alamazsın. boş vakit alırsın ama huzur alamazsın. parayla her şeyin kabuğunu alır hiçbir şeyin çekirdeğini alamazsın...

ırmaklarından şaraplar akacak' diyorsun
cennet-i alâ meyhane midir?
'her mümin'e iki huri' diyorsun
cennet-i alâ kerhane midir?

tanrı bize cennette vaat ettiği şarabı
niçin haram etsin bu dünyada, akla sığar mı?
bir sarhoş arap, devesini vurmuş hamza'nın
peygamber de yasak etmiş arap'a şarabı

beni özene bezene yaratan kim? sen
ne yapacağımı da yazmışsın önceden
demek günah işleten de sensin bana
o zaman nedir o cennet cehennem?

kim senin 'yasa'nı çiğnemedi ki söyle?
günahsız bir ömrün ne tadı kalır söyle.
yaptığım kötülüğü kötülükle ödetirsen eğer
seninle benim aramda ne fark kalır ki söyle

bu akşam da gönlümüzce bitmediyse gün;
suçun yarısı bizim yarısı günün.

çok kalabalıklaştığında, sen,benim içimde saklanmıştın.

günaydın arkadaşlar bu gece rüyamda bi uyanıyorum kaplumbağayım. sabah olmuş saat 9 da uyanmışım işe gitmem gerekmiş. tuvalete gidip elimi yüzümü yıkayayım ve kakamı çişimi yapayim diyorum saat oluyor 10. sonra çıkıyorum yola işe gitmek için ama yürüyerek zor. denize iniyorum yüzerek yarım saate is yerinin ordaki plajdan cikiyorum. aslinda daha çabuk giderdim ama giderken denizde iki ufak balik yutuyorum kahvaltı niyetine. plajdan çıkınca markete doğru ilerliyorum kapının önüne geliyorum içeri giricem ama otomatik kapi beni görüp açılmıyor. bekliyorum biri girip çıksın da arada gireyim diye. neyse giriyorum içeri. tam kapinin yanindayken o sira bakıyorum birisi alkol çalıyor kapidan çıkıcak tam hemen çıkarken ayaklarinin önüne gelip yolunu kesip durduruyorum. adam bakıyor bana sonra tekmeyi bir vuruyor kapıdan dışarı 5 metre uzağa fırlıyorum. kaldırımın dibinde ters kalıyorum kabuğumun üstüne. lan uğraş uğraş düzeltemiyorum kendimi. kimse görüp yardımda etmiyor. güneş desen acayip sicak tam üzerime vuruyor. ne yapsam olmuyor donduremiyorum kendimi ve cok yoruluyorum pes ediyorum, ne olacaksa olsun diyorum ölücem burada güneşden susuzluktan kızarıcam kuruyup ölücem diyorum. 3 saat falan geçiyor can çekişmeye başlıyorum artik. derken bi köpek gelip beni kokluyor sonra üzerime işiyor biraz rahatlıyorum. ama akşama doğru daha fazla dayanamıyorum kelime-i şehadet getirip ölüyorum.

"nehirlere karışan zehirli atıklar gibi ağır ağır akarak kanıma karışmakta yokluğun hiç sormadım neydi başka elbiseler içinde bulduğun, aynı askıyla dolaba kaldırılan iki güzel yelektik biz, güveye benzer bir şey oldu suskunluğun,
anladım ki: aşk naftalinlenmiyormuş meğer, eğer kanıtlanmıyorsa suçun"