alidemiral yazar profili

sanatçılık, gazetecilik...
bu iki mesleği yapanlar kadar şımarığını, küçük dağları ben yarattım havalarında olanlarını görmedim. sıradışı, marjinal, aykırı görüneceğiz diye tuhaf tuhaf ergen hareketler, sinir bozucu jest ve mimikler...

tlc bu aralar 70'ler versiyonunu oynatıyor. kamera arkasını seyrettim youtube'dan. adamlar maketlerle, oyuncaklarla film çekiyor. gerçek oyuncularla çekilen sahneler için cadde plâtosu kuruyor, ki ben yeşilperde önünde oynanmış, sonradan eklenmiş görüntüler sanıyordum. new york caddelerindeki devasa binalar gibi tahtadan (veya karton) binalar yapıp, arkadan tahtayla desteklemişler. bu arada küçükken süpermen'i gerçek sanırdım, tişörtümü yırtarak koşarken... (öfff sıkıldım, yaz yaz bitmiyor lânet olası pislik)

güncelleme: an itibarıyla superman 3 yayında.

bir an önce rehber varlıklarla yepyeni bir yaşam plânı çizip reankarne olarak dünyaya gelmek için.

neslihan - hiç sevmedim

birkaç saat önce hatay erzin'de konser verdi. 1 saat geç çıktı. ne söylediği anlaşılmıyor. ses desen dümdüz. nağme yok bir şey yok. iğne atsan yere düşerdi, o derece çok kalabalık değildi. jimy jibi kullanan kameraman ortada kazık gibi dikilmiş, video da çekemedim düzgün. gene de eğlenen vardı.

dünyayı kediler yönetsin. ilk tabeası ben olurum.

eskiden sizleri gördüğüm zaman yüzümde güller açardı. hele ki okullar tatile girdiğinde, bayramlarda yollarınızı gözlerdim. şimdi ise yüzünüzü göresim, sesinizi duyasım yok. neden acabaa?!

ben hiç revire, hatta hava değişimine sevkedeceklerini sanmıyorum. eğitim alanında ördek yürüyüşü yapıp, sonra sürünmekle sonuçlanacağını düşünüyorum.

özellikle soğuk havalarda daha çok oluyor değil mi diyecektim ama sonra vazgeçtim. çünkü sıcak havalarda yorganın altına girilmeyeceğini anımsadım.

çok sevdiğim kolayı reddetmek zorunda kalıyorum bazen. çişim gelmesin diye... wc'ye verilen paraya acıyorum çünkü. ben de ihtiyacımı gidermek için jandarmaların kimlik kontrolü yapmak amacıyla otobüsün önünü kesmelerini bekliyorum.

15 yıl önce bir çocuk tiyatrosunda yarım sezon sahneye çıkmışlığım var.
oradaki fotoğrafları albüm hâline getirmiş ve müzik eşliğinde klip hazırlayıp youtube'a yüklemiştik.
şu an bir kanalda kurgu montaj biriminde çalışan bir arkadaş bunu görüyor ve bana şöyle söylemişti:
"abi sen küçükken bir çocuk yıldızmışsın. arkadaşım fotoğraflarını görmüş."
onu bir çocuk yıldız olmadığıma inandırmak hemen olmadı. benim dizilerde filmlerde oynadığımı sanıyor, ama bunu kendisinden sakladığımı düşünüyordu.
bu sefer de benden tanıdığım ünlü sanatçılarla kendisini tanıştırmamı istedi.
evet, kafa bulmuyordu ve ciddîydi.
belki inanmayacaksınız ama kendimden şüphe ettim. "acaba ben çocukken ünlü müydüm" diye.
ne saçmalık değil mi? ama değişik bir duyguydu itiraf etmek gerekirse. hoşnut kaldım.

bugün benim yeşil bağım gurudu
dolu vurdu yapraklarım çürüdü

maria barrio.

cansız bedenlerin kremasının çıkarıldığı yer.

cia destekli darbe sonrası ülkedeki muzlar abd'ye götürüldü ve puding yapılıp muz cumhuriyeti'ne pazarlandı.

babalar ve dolarlar

bulgurunu iyice yoğurup ezecek ve hamura çevireceksin. iç malzemesiyle özleşecek. ekşiyle nane olmazsa olmaz. ondan kelli dadından yinmez.

dine yaslanan iktidarların, gelmesinden korktukları tarih.

bir adet tevazu maskesi yeter. maskeyi çıkarsan kocaman bir kibir küpü çıkar. halktan üstündür bunlar. halkın günah, haram diye yapmaktan korkacağı şeyleri bunlara hatırlatsan, halkla eşitliyorsun, bir tutuyorsun diye gurur meselesi yaparlar. secdede timsah gözyaşları dökerek psikolojilerini rahatlatırlar.

oksijenin bitmesine katkıda bulunmak.