autumnspirit yazar profili

buna ebeveynlerin karar veriyor olması bencil gelen soru önermesi. bence öteki dünyada ruhlar bedenlerle eşleşirken veriler önümüze gelmeli ve şartları kabul edip etmediğimiz bize sorulmalı. afrika’da doğup sıtmadan genç yaşta ölen çocukla, norveç’te doğup kayak sporcusu olan veya hindistan’da doğup sefalet içinde yaşayan bir çocuğa benzer fırsatların verilmemesi beni rahatsız ediyor. dünya hayatının adil olmadığını biliyorum ama bu kadarı da fazla.

bizim işyerinde biri var bu dertten muzdarip olduğunu düşündüğüm. odanın kapısını kilitledikten sonra istisnasız üç beş defa kilitlenmiş mi diye yokluyor. hem de nasıl yokluyor ama sarsarak. bir iş sonlandırılacağı zaman asla kendisi yapamaz, insiyatif alma sıfır. bizden hep geri dönüş alır ve ona göre karar verir, garip geliyor bana. tedavi alsa belki düzelir.

saygı duymak gerekir. en büyük eksikliğimiz bu toplum olarak. insanların kararlarına ve fikirlerine saygılı olmak. varsın kendisi gibi alkol almayan insanı istesin. belki alkolle ilgili ailesinde bir travması var, alkolik ve kötü davranan bir baba figürü gibi mesela. kötülemeden önce bunları da düşünmek lazım. bunu isteyen her insan muhafazakar düşüncede olmayabilir.

hak ettiklerini bulan kocalardır. bu devirde bok var üreyip dünya nüfusuna artılar ekliyorsunuz. takılın işte karı koca ne güzel. aldığınız maaş gün geçtikçe çöp olduğunda bakalım o çocuğa güzel bir gelecek vaat edebilecek misiniz? yoksa onun için üzülecek misiniz? kazandığımız para bize bile yetmiyor mk.

ben bu duruma çok içerliyorum yahu. dıştan bakınca çok absürt değil mi? adamın teki lavaboya kafasını dayamış, diğeri de kulağına orasına burasına parmak sokuyor, kafasını ovalıyor. kadınlarda ne güzel konforlu ve estetik yıkama yerleri var.

ayrıca kadın kuaförleri erkek oluyor da erkek berberleri neden kadın olmuyor? rusya, ukrayna gibi ülkelerde hep böyledir. gidip görünce çok afallamıştım. hatta erkekler bile kuaförde kadınlara saçlarını yaptırıyorlardı.

abazanlık belirtisi. kriteri düşük, her gördüğü kıza ağzı sulanan, aşık olduğunu zanneden insan beyanı. bu durumun lisede falan geçmesi gerekiyor beyler, çok yanlış yoldasınız söyleyeyim.

kapalı orta doğu toplumlarında görülen bir hastalık. neden mi? genetik olarak yakın olduğumuz insanlar bize çekici gelmemeli. gen havuzunu daraltıp engelli nesiller yetiştirmek istiyorsanız buyrun yapın. küçük şehirlerin köylerine kasabalarına gidin bir sürü böyle aile görürsünüz. iki çocuğu engelli olup üstüne üçüncüyü yapan gördü bu gözler. anadolu irfanı ne büyük şeymiş yarabbi.

lise hocamız “arkadaşlar gündemi takip edin, memleketinizle ilgili durumlardan haberdar olun yoksa sizin adınıza karar verirler, sus pus oturursunuz. bir milletin başına gelebilecek en kötü şey tepkisizliktir” derdi.

şimdi bakıyorum insanlar çaresiz, tepkisiz ve em önemlisi malum şahsı ekranda görmekten ve medyanın yanlılığından haber izlemekten tiksinmiş haldeler.

bir milletin düşebileceği en dip seviye burasıdır. bizden refah seviyesi düşük olan (bir zamanlar) ülkelere bakın bir aksilik olduğu zaman insanlar dayak yeme pahasına sokağa çıkıp haklarını savunuyorlar. bizdeki bu uyuşukluk hiç hayra alamet değil.

depressive suicidal black, doom, death veya deathcore için doğru olabilecek önerme. şarkı sözlerine baktığınızda insanın içi kararır. varoluşsal sancılar, depresyon, hiçlik, intihardan bahsedip dururlar. ulan dersiniz elin isveçlisi, fini, norveçlisi nasıl böyle melankolik olabiliyor o mis gibi memleketlerde. sonra kafaya dank eder. sürekli bu müziği dinleyip icra ettikleri için olabilir mi acaba?

şimdi bazı türler var (progresif, thrash ve power gibi) insanı yükseltir, yaşama sevinci aşılar fakat yukarıdaki saydığım karadelikler kronik maruz kalmada adamı darmadağın eder.

yan komşunun yüksek sesle dinlediği arabesk fantezi şarkılar. 2000’lerde takılıp kalmış insanlar bana hep garip gelmiştir. bu x kuşağı gerçekten çağa uymakta zorlanıyor. mahsun, ebru, yıldız ve daha niceleri. allahın bommerı, aç iki yeni şey keşfet. beyin kıvrımların kuruyacak alzheimer olacaksın.

ben de dis olarak koca koca manowar dinliyorum şu an. aşık atışmasına döndü olay swh.

öz güvensiz insan turnusolü başlık. yatıya kaldıysan en azından samimi arkadaşın veya akrabandır. çekincemiz olması çok saçma değil mi? adamın evinde yatıya kalmışsın daha ne. erken uyandınsa da kalk iki üç şeyin ucundan tut. ne bileyim etrafı topla, kahvaltı hazırlancaksa çay demle. benim gibi rahat insanlar bu gerginliği yaşamaz.

sanırım en son lisede yaptığım şey. nankör değilim güzel bir hayatım var ama hiç hayalim yok. neden bilmiyorum, iş hayatına başladıktan sonra misyonumu tamamlamış ve yapılacak başka bir şey kalmamış gibi hissetmeye başladım. yükselme hırsım dahi yok, bir evde kapımı çalan olmasa günlerce yaşayabileceğim izole bir hayat yetiyor bana. çok garip değil mi?

çocuk sahibi olma isteğim yok, aile kurma isteğim yok. aşık olmak istemiyorum, birilerine yardımcı olmak içimden gelmiyor. gezmeyi çok sevmeme rağmen kapıdan dışarı adım atasım bile gelmiyor. sanırım yaşarken ölmek böyle bir şey.

farkındalık, tecrübe, hayal kırıklığı, geç kalmışlık vb. ne derseniz deyin insanı yalnızlığa iter eninde sonunda. edebiyat yapma niyetim yok, yalnızlığa itmesinin sebebi yorulmak ve tahammülün sıfıra inmesi; insan ilişkilerinin artık huzur ve mutluluktan çok acı vermeye başlamasıdır. sorun bizde de olabilir elbet. tamamlanamamışlığın verdiği eziyetle kendi kabuğuna çekilir insan.

geçmişe dönüp baktığımda bu hale nasıl geldim diyorum bazen. insanların yanında olmaktan keyif alan birinden, eve gitsem de yalnızlığın keyfini çıkarsam diyen birine dönüştüm yıllar sonra.

tam olarak şudur:


efem sizin içiniz fesat.

ilçedeki evimin bahçesinde bir anne ve yavrularını zamanında beslemişliğim olan köpek cinsinin sebep olduğu dehşet. nasıl yetiştirirseniz ona meyilli olabilecek bir tür. bahçede ve insan görerek yani gerçek manada sosyalleşerek mamayla beslediğim köpeklerimi gezdirirken ne olur ne olmaz diye ağızlıkla çıkarırdım hep. yavrular büyüdükten sonra güvendiğim kişilere de sahiplendirdim. şimdiye kadar ne bir şiddet olayına karıştılar ne de insanlar köpeklerime tepki gösterdi. kötü niyetli insanlar bu bebekleri yetiştirirken kötü davranıyor, karanlık yerlere kapatıyor, insan görmeden yetiştiriyor. hangi canlıyı böyle yetiştirseniz sosyopat bir katile dönüşür. pitbull, bulldog hibriti olduğu için çene kasları çok güçlü ve tehlikeli bir köpek. sahiplenirken veya alırken yapılan işlemler mutlaka devlet kontrolü altında olmalı.

şimdiye kadar haklarında ettiğim kötü temennilerle; yenen kul hakkına aracı oldukları, yaşanan haksızlıklara rağmen hala gidip ampüle bastıkları ve gözlerini kapatıp kafalarını devekuşu gibi kuma gömdükleri için ahirette iki elim yakalarında olacak seçmenlerdir. hadi bakalım hodri meydan!

japonca ölüm tanrısı. en popüler olanı ölüm evreninde canı sıkılıp defterini dünyaya fırlatan, mizah yeteneği gelişmiş arkadaşımız ryuk'tur.

buna o kadar alıştım ki birbirine yardım eden insanlar gördüğümde çok garip geliyor. ben hasta olduğumda kimse nazımı çekmez, bir tas çorba yemek getirenim yoktur. eşyalarımı kendim alır, taşırım. ütümü, çamaşırımı, temizliğimi, yemeğimi hep kendim yaparım. sevgilim olduğu dönemlerde onlara da yaparım ama genelde kıymet bilmeyen insanlara bu jesti yaparım. aile ilişkileri hariç bütün ilişkiler bu dünyada çıkarlar üstüne kurulmuştur. bunu fark ettiğinizde ya bu düzene uymanız ya da elinizi eteğinizi çekmeniz gerekir. ben ikinciyi yaptım.

dinlerken bünyemde yoğun bir ne obliviscaris etkisi bırakan grup. basları sanki levent yüksel çalıyor. o nasıl yanık bir tondur.

aileniz de mi yok ey ahali dediğim durum. arkadaş ve sevgili hadi bir yana, kötü gününde yanında olmaz, yollarını ayırırsın ama aile öyle mi? ne zaman sıkıntı yaşasam hiç tereddüt etmeden ailemden yardım isterim. onlar da olmasa bu hayata dair pek fazla bir beklentim kalmıyor. o yüzden özellikle hayatını bizim için feda eden annemi hayal kırıklığına uğratmak istemem.