bana_göre yazar profili

tavanı izliyorum çünkü hayat bazen bunu gerektiriyor

yaşamın getirdikleri kadar götürdükleri de bir hayli çok oluyor. bazen sığmıyor insanın içine bu kayıplar akıp gidiveriyor gözünden. yaşam denilen bu boş gürültüde anlamlı bir şeyler duymak değil mi amacımız? neden duyduklarımızla yetinmiyoruz o zaman? hep daha fazlası, daha iyisi daha çoğu, ne zamana kadar bu yarış ?

zararları çok fazla mesela ışık sensörleri beni algılamakta güçlük çekiyor ya da otomatik kapılar. tavana el sallama yöntemiyle tüm işimi çözüyorum. görüş açımız çok alakasız. yani uzunlar bizden daha çok gökyüzünü görüyor bizim açımız daha çok yeri kapsıyor.
bir artısını söylemeden geçemeyeceğim: alçak tavan uyarısı yapılan bir yerde dikkat etmemize gerek yok. istediği kadar alçak olsun tavan benim boyuma yetişemiyor.

çok klasik olacak ama* kocaman bir kitaplığım olsun istiyorum. bir oda hayali kuruyorum kitap dolu.

işim bitti, bekliyorum, sıkılıyorum

yalan söylememeleri çok çekici geliyor yani daha denk gelmedim öyle bir erkeğe ama eminim ki çekicidir. bi dener misiniz erkekler rica etsem *

tüm gün ağlarsında akşam iç çeke çeke uyursun ya hani. aynen öyle hissediyorum. tüm gün hıçkıra hıçkıra ağlamış şimdide iç çeke çeke uyuyacak gibi*.

öğle güneş vardı ama ısıtma niyetiyle değil laf olsun diye ordaydı. klasik ayaz var fazlasıyla yüzü kesiyor. kız kardeşlerime önerim allığa gerek yok o işi soğuk hava hallediyor, glossunuzu eksik etmeyin ama. hava durumu güncellemesi bitmiştir (ankaradan bildiriyorum)

sağ kalacağınızdan çok emin olmayın dediğim başlıktır.

her gecenin bir sabahı var. gece ne kadar karanlık olsada ne kadar yaksada canını güneş yeniden doğacak o yaraların bir bir sarılacak.

hep bir burçtan zarar görünce ister istemez “acaba doğru mu bu burç işleri?” dedirten durum. kazığıda o burçtan yersin, hafif manyaklarda o burçtadır, bir de kıskançlardır, yetmez kısıtlayıcıdırlar… ya da bunlar bana denk gelmiş olan azınlık kesimdir, bilemem. velhasıl kelam akrepler benden uzak durun.

ağlatan şarkı yoktur ağlatan his vardır.

etik değerleri önemsemeye çalışıyor ama bazen içindeki sesi susturamıyor.

sevgilisi onu aldatmış. ikisiyle de yüzleşecekmiş o kızı da bulacakmış tüm ayrıntıları öğrenecekmiş. küçücük üniversitede kaç tane hacer olabilirmiş ki. ilk fırsatta bilet alacakmış. allah onun belasını versinmiş.
aynen canım özel hayat falan.

kendime değer vermeyi, saygı duymayı öğrendim. gün içinde kendi hislerimle kendimi iyi etmekle en sağlıklı hale getirmekle o kadar çok uğraşıyorum ki başkasının düşüncelerine, karanlık hislerine vaktim kalmıyor. mesela başkalarının benim hakkımda ne düşündüğü o kadar umrumda değil ki ya da yanında geçtiğim kafaları, suratları o kadar görmüyorum ki. benim dünyamda ben varım ve yardımcı oyuncular, arkadan geçen figüranlar. kendi hayatımı romantize etme şeklimle gurur duyuyorum.

egoistim ve kendimi bi şey sanıyorum

gençlik ve spor bakanlığı tarafından finanse edilen bir projedir. şehrinizde katılabileceğiniz ve ulusal olmak üzere iki opsiyonlu gönüllülük hareketidir.
ulusal damla gönüllülük hareketi genelde mayıs gibi başlayıp eylülde son buluyor. başvurular gençlik ve spor bakanlığının sitesi olan “gönüllüyüz bizden” yapılıyor.
şimdi gelelim program içeriğine. türkiyenin her yerinde ve hatta başvuran varsa yabancı uyruklu 40 gönüllü genç türkiyenin şehirlerinden birine misafir olmak için yola çıkıyor. ben bu yıl şanlıurfadaydım. fakat birçok şehir başvurusu açılıyor. bu şehirlerde bakanlığın ayarladığı otel ya da yurtlarda misafir olunuyor. program yaklaşık 10 gün sürüyor. bu süreçte şehit aile, depremzede, engelli bireylere ve sevgi evlerine ziyaretlerde bulunulup olabildiğince gönül almaya çalışılıyor.
şehirde bulunan piknik alanlarına veya ormanlara gidilip çevre temizliği yapılıyor ve kuş yemlikleri asılıyor.
bunların yanında en sevdiğim etkinliklerden biri çocuklarla damla oyunları oynamak. şehrin herhangi bir yerinde 40 kişilik ekip servislerden inip hoparlörle çocuk oyunları oynamaya başlıyor. ve tüm bu güzel manzaraya çevrede bulunan çocuklarda katılıp muazzam bir görüntü çıkarıyor ortaya.
gönüllülük faaliyetlerinin dışında kültürel olarak gittiğiniz şehri tanımada çok büyük katkısı oluyor projenin. gittiğiniz şehri belki de yerlisinden daha çok geziyor, yöresel tatları deniyorsunuz.
kendi deneyimlerime gelecek olursak geçirdiğim 10 gün çok yorucu ve dolu doluydu. cidden bu tempoya uyum sağlayabilmek için gönüllü olmanız şart. çünkü sizin için günlük hazırlanan program çok yoğun. hem kültürel geziler yapıp hem gönüllülüğe yetişmek için sabahın ilk ışıklarında uyanıp sporla güne başlıyorsunuz. yaşadığım o kadar çok duygusal an oldu ki burda bahsedip o anların maneviyatını bozmak istemiyorum. fakat bir insanın yaşayıp yaşayabileceği tüm duygusal deneyimleri bazen tek günde bazense bir kaç dakikada yaşamışlığım oldu. ömrüm boyunca, yaşayıp bitirdiğim bu on günü sevgi ve hüzünle anacağım. tüm bunların yanında çok güzel dostluklar ve kültürel bir birikim kazandım. önerim yaş skalası size uygunsa bir kere de olsa gönüllü olmanız. eğer projeyle ilgili bir sorunuz olursa mesaj kutumu turunculaştırmanız yeter.

iyi ki varsın dedikten sonra engel attı be.

ben yine bir batağa düştüm