bzmrt_ yazar profili

konumuz bugün aşk efendim
öyle ne konuşacağımı bilmiyorum bugün.
nedir bu aşk yere göğe sığdırılamayan veya gömüp gömüp toprağının atılmadığı...
öyle farklı yerlere çekilmiş ve çok başka anlamlar yüklenmiş ki bu kelimenin altına.
elbette her kim bunun tanımını yapmya kalksa kendinden yola çıkarak başlar satırlarını yazmaya uzun uzun veya tek bir kelimeyle noktalayıveriyorlar hiç uzatmadan bilinir ki acı verir. kime göre peki ? öyle tutup da her duyguyu aşk ile karıştırmamak lazım peki nasıl anlaşılır? inanın ki ben de bilmiyorum. insan her eksik hissettiğinde tamamlanır mı bir bakışla eksikliği ? aşk bu mudur?
" aşk budur diyemem ben aşk sensin! öyle tutup bir sürü şey anlatacağıma sen desem olur mu? "
artık benimsediğimiz parkımızda otururken zamanın ne kadar da çabuk geçtiğini fark ettik ikimiz de beni durdurup sana bir japon hikayesi anlatmamı ister misin diye sordu. ne bir hikaye oturup ömrümün sonuna kadar sen sus ben sana anlatırım her şeyi desen yine susarım ki. çok seviyorum özellikle sen tarafından bilgilenince .
(bkz: urashima taro) nun masalını bilir misiniz bilmem. bilmiyorsanız mutlaka 5 dakikanızı ayırmanızı isterim. zamanın sevdiklerimizle ne kadar çabuk geçtiğini anlatan çok güzel bir japon masalı kendisi .
bu gözlerimi dolduran masalı mutlaka bilinmesi isterim herkes tarafından.

velhasıl kelam demek istediğim öyle aşkın bir tanımı yoktur. maşukun hisleri neyse tanım odur. aşktan büyük acılar çekmişse aşk insana başta mutluluk verip sonra acı veren bir şey iken; aşk sayesinde kopmuş olduğu hayatına yeniden bağlanan biri için aşkın tanımı çok başkadır nitekim aşk hayattır onlar için ömür bağıdır.*)


kişisel not: çok daha hızlı bir şekilde urashima taro'nun hikayesine ulaşmak isterseniz hemen burda #1720099

t: aşkım bana yazı yaz
j:ruh-u ayn'ımm
gülümsedim bu mesajını okuduğum an. çünkü hala küçük oğlum olduğunu hissettim bir kez daha. küçükken olurdu ya annemizin bizi övdüğü anlar öyle çok yücelirdik ki hissedebiliyorum neler hissedebilceğini...
evet sevgilim seni, sana olan sevgimi sonsuz kere haykırmak istiyorum yüce dağlara, masmavi göklere...
insan sevince çok değişirmiş, aşk insanı insan kılarmış.
eğer bu bendeki aşk ise böyle kutsal böyle yüce olan
ben neydim ki senden önce?..
söylesene sevgilim ev çatısız olur mu?..
yağmur bulutsuz, ben sensiz..
bu dünyada ne varsa aşk ile yetişiyor biliyorum, sen ile nefesin ile..
aşk var diye dönüyor dünya...
bugün yanında başımı omuzlarına koyup sıcak bir kahve ile hafif esintinin kemanıyla gökyüzünü izlemek isterdim beraberinde hayallerimizi anlatmak... bir yıldızımız olurdu belki de biri kayardı.
o halde bugün bir dilek dile sevgilim. ömür adansın bu dileğine varsın uğruna öleyim ancak biz olalım içinde. huzurumuz, mutluluğumuz...
sana söz yüzündeki tebessümü kaybettirmeyeceğim sevgilim.
sen gülümserken dudağının az kenarında yeşeren benim. emin ol düşürmeyeceğim yüzünden aciz zatımı.
bir ben olacağım gülüşlerinde, bir ben olacağım merhem yaralarına, bir ben olacağım uğruna ölebileceğim yüreğine...
bugün de sev beni sevgilim her zamankinden...

gidiyorum sözlük hiçbir zaman balık olamayacağımı biliyorum .göllerden okyanuslara kadar yüzemeyeceğimi oradan mavi dünyamı göremeyeceğimi ona ” merhaba, mavi dünyam ben geldim diyemeyeceğimi biliyorum küçük bir çocuğum ben ama bir şeyi rahatça söyleyebilirim. çocuk ruhumun bağdaşamadığı her şeyi reddettim ben. işte bunun için avunuyorum. bir kez çakıp sönen bir şimşek gibi yaşadım ben. şimşeklerin kaynağı göktür gök ise sonsuzluktur işte bundan dolayı kıvançlıyım
avunduğum başka bir şey daha var: insanın çocuksu temiz vicdanı tohumun içindeki öz gibidir. bu öz olmadan hiç bir tohum gelişemez ve bizleri ilerde ne beklerse beklesin, insanlar yaşadıkça hak doğruluk denen şeyler de varolacaktır. elveda sözlük, elveda güzel insanlar, elveda mavi dünyam.. daha güzel günlerde görüşmek dileğiyle.... geleceğim tekrar sınavlarımdan sonra..

geceye dair

yüreğine söyle sevgili
yarınlarımıza sözüm var
bir sonbahar akşamında
veyahut bir temmuz akşamında

hayallerimiz var bizim
mavi dünyamızın sonsuz maviliğinde
bu can bu tende olduğu sürece hep sevecek seni

bugün burada ilk günüm. şu an odamda tek başıma olmayı dilerdim kitaplarımla baş başa; seyrederdim onları ve telefonla konuşurdum buna çok ihtiyacım var bu insanlardan uzakta. kafam çok karışık bir halde buradayım her şeyi içimde yaşadığımı biliyorum kimse benim nasıl üzüldüğumu bilmiyor. mutlu geçmişimin kusursuzca mumyalandığını hissedebiliyorum bembeyaz ve mavi dünyamin tuvaline atılmış rengârenk bir fırça darbesi gibiydi bugün içersinde yasadakilarim. zaten hep öyleyimdir ya ben hayatta hiçbir şey bana yer değiştirmek kadar güç gelmemiştir. dolaşmayı çok sevdiğim halde bir evden başka bir eve sırf hoşuma gitmediği için taşınmak beni her zaman ürkütmüştür. belki de kafamı bir şey anlamaktan men etmiştim. rahatımın kaçacağından korkarak bir sersemlik zırhının içine saklanmıştım. korkumun sebebi bu da olabilir. çok güçlü bir insan değilim bütün insanlar gibi ıstıraba karşı zayıf olan bir insanım merhamet aciz ve korkudan mürekkep bir insanım geçecek hepsi biliyorum dayanıyorum sabrediyorum.....

benim adım ..... son bir ay içerisinde yaşadığım durumlardan ötürü hiç kimseyle görüşmek istemiyorum. hayatım çalışmayla geçti üniversiteyi hiç düşünmedim. çünkü bir işe aşık olmuştum ben giyim sektörü çocukluktan gelen bir şey belki de. dediğim gibi bu son günler belki de hayatımın dönüm noktası oldu. iyi veya kötü. bu son günlerde hayatla iletişime geçer geçmez evlenmeyi düşündüğüm kız arkadaşım vardı yanımda. şok içerisindeydim. bütün çevrem gibi beni teselli etmeye çalışacağını düşünmüştüm çokta bir bir şey düşünemiyordum çünkü ; neden böyle oldu her şeyde vardır bir hayır gibi şeyleri düşünüyordum. sonraki düşüncelerim ben kendime nasıl geleceğim düşüncelerine girdim. biraz ablamla biraz abimle konuştum hayatın gerçek anlamda ne kadar zor olduğunu o zaman gördüm. önceden her gün buluşup sohbet ettiğim arkadaşlarımla artık görüşmek istemiyorum. artık uyuyamıyorum eskisi gibi uyuduğum zaman her zaman bilinçaltımda kendimi hep eskisi gibi hissediyorum. rüyalarımda hep öyle görüyorum. içimde bir yangınla uyanıp gözümü açtığım zaman. her şey şu anki hâline bürünüyor. buna alışmam zamanımı alacak belki de. eski kız arkadaşım ben o dönemden geçerken bana çok yardımcı oldu. fakat zamanla ben cezaevindeyken gayriinsani duygularla ona demiştim lütfen yanımda ol kimseye muhtaç değilim sen dışında demiştim. o da bana şunu demişti sen bu süreci atlatana kadar yanında olacağım. ben gerçekten kendisini o kadar çok seviyordum ki artık kelimeler kifayetsiz kalıyordu ve ona dedim ki bir gün eğer bize engel olacak bir şey olursa yollarına milyon kere ölmeye razıyım demiştim. yani ona olan sevgimin ne kadar yüce olduğunu belirtmek için söylemiştim. bunun üzerine bana demişti ki sen bana bunları diyorsun ben seni niye bırakayım ki ?
inandım biliyor musunuz?
ben cezaevine girdikten sonra her gece yorgun bakan badem gözlerimden öperdi. sonra iki günde bir , en son haftada bir....
kızgın değilim ben, hayatımdan çıkanlara sonsuz şükranlarımı iletiyorum

öyle sevilesi yanların var ki zişan kavan milyon tane. aşk dediğin iyi günde kötü günde, normallikte tartışmalarda yanında olmaktır sevdiğinin aşk dediğin senin güzel gözlerindir zişan kavan aşk dediğin senin cennet bahçesi yüzünü ,dizlerindir........

yanağına düşen kar tanesi eriyip dudaklarına indiğinde ve o bir damla serinliği biriyle paylaşmak istediğinde yüzünü rüzgara dön, zira ben orada seni bekliyor olacağım ,üzgarın sesiyle. bir güneş için bin yıldızdan vazgeçilir mi ? belki de o bunu hakediyordu
bütün mevsimleri bir günde, bütün yılları bir mevsimde yaşamaya razıydım seninle. bir tutam sevinç, bir tutam umut ve bir tutam mutluluk olacaktı aramızda belki de. bir gül olmak isterdim beni koparıp kokladığında vücudunun derinliklerine girip bir daha oradan çıkmamak için
beyaz bir güvercinin kanatlarında mutluluk yüreğinde sevgi ve sadakat, karbeyaz tüylerinde umut vardır derler ben seni öyle sevmiştim
dün gece sen uyurken kızıla boyadım denizleri uçurumdan attım sessizliği, rüzgarın sesini haber saldım rüzgarlara, beyaz güvercinlerle fısıldasınlar kulağına seni ne kadar çok özlediğimi bil diye .
kızıla boyadığım denizimde kağıttan gemiler yaptım. sonra ismini her yere yazdım. inatçı yüreğin ise onlara inat sanki bir liman. keşkelerim oluyor bazen. keşke onu bende yaşatmasaydın, keşke onun gibi olmam için kanalize etmeseydin hayatımi çok farklı hissetmek için sevmek gerek. lütfen beni affet. sana hayatımda bir tek kere yalan söyledim. ilk buluştuğumuz günü hatırlıyor musun?.öyle heyecanlı ve gergindim ki, sen ve etraftaki herkes bana bakarken gözlerimi kaçırdım, o kadar utandım ki, . sana gerçeği anlatmayı defalarca düşündüm. ama her defasında korkudan vazgeçtim. şimdi ölüyorum ve artık korkmam için hiçbir sebep yok. seni hep sevdim gideceğinden korktuğum için ne yapmam gerekiyorsa yapacaktım ve yaptığımi düşünüyorum bu konuda hem de zerre pişmanlık duymadan.