çapalıyazar yazar profili

okumayı sevdirmek yerine , soğutan heves kıran güzelim yarışma. bakalım telafi nasıl olacak........

ne kadar aşağılayıcı, gereksiz bir durum bu ya neydeen utanacak aaallloooo? ben ayrı bir dünyada mı yaşıyorum arkadaşlar ben burada değil miyim ya nasıl böyle düşünebiliyorsunuz anlam veremiyorum. yok valla yok anlamıyorum. kilolu diye daha az mı ''insan'' özgürlük, hak sahibi bu insanlar? senden benden bambaşka tipler mi? hadi hepsini geçtim seni mi bağladı bu he muşamba*

benim galiba, dikkat ederim ama ettikçe yanlış yazarım, doymam bir daha yazarım takıntılı arkadaşlar kussura bakmasınlar artık. napalım eller o kadar hızlı yazmaya odaklı ki iyiymiş kötüymüş görmüyoruz

bir göz yatakta bir göz telefonda, hani uyusan uyursunda ama uyusan ne uyumasan ne bundan sonra ...

sırf yozgat'lı değilim diye sevmedin ya beni yazıklar olsun sana. o iğrelti bakışlarını hiç unutmayacağım.senin yüzünden 3. sınıfta okula küstüm, yine de yılmadım senden sonra senin tam zıttın çok güzel kalpli ellerde yetiştim hepsini canım gibi sevdim . tavuk, pis atık seni
ohhh yüzüne söylemiş kadar oldum çok şükür

okuyunca içimdeki mecnun çınar dillendi
neeeemişş neemişş???

akıl akıl gel kıçıma takıl

çeşit çeşitlerdir efenim. bir kesim vardır ki allaaah bayılırım onlara okumuş, okumakla kalmamış sindirmiş. beyin yapısını, kelime dağarcığını geliştirmiş... oturdun mu seni dinler konuşmaya başladı mı heh işte beni anlayan, kendini doğru ifade eden biri sonunda dersin. diğer kesim sadece okuyan, içerikten kime ne be, haz versin yeterciler. okumuş ama okumuş işte sadece. günü 10 kelime etmeden geçiren, agresif tavırlar ve ağır insan modelini okuduğu kitaplardan öğrenen tipler. böyle ne de itici duruyor genellemeler değil mi? ama öyle işte napiyim....

sait faik desek de gerçek adı mehmet sait olan kalemine alıştıktan sonra zevkle okuduğum sevdiğim pek de yakışıklı olan yazarımız

yurdumun heyecanlı, meraklı delifişekleri mesela ben, bir hevesle başlarız ingilizceye, ulan niye olmuyor ki acaba deriz başka bir dil mi denesek? sonra oradan rusçaya geçer, anaaa bu çok zor der hop oradan ispanyolcaya, japoncaya atlar dururuz. öğrenemiyoruz işte abicim yok olmuyor. bizim beyinlere yeni bir dil öğrenebilme becerisi allah tarafından konulmamış. evet tarafından (:
biz mal mıyız da öğrenemiyoruz ? yoo valla zehir gibiyiz. bize dil öğrenebilmemiz için değil dili öğrenemememiz için eğitim verdiler liseye kadar resmen, ne bekliyoruz ki. ahh aah ha bire hamile kalıp dönemin ortasında kaybolan hocalarım, ahh benim kendimi kurtarayım da diğerleri umurumda değilcilerim.
ben dil öğrenebilen insanlara bu yüzden saygı duyuyorum işte. dili bir bütün bir kültür olarak algılayabildikleri için şakır şakır konuşur, baba baba anlarlar. yoksa ı go you go we go işte .....

denizi sevmek ve denizci olmak arasındaki müthiş yanılgıyı bana hatırlatan kelimedir. her denizi seven denizci olamayacağı gibi her denizci de denize sırılsıklam aşık değildir. gerek izlenen politikalar, gerek gemi insanlarının haklarının yeterince korunmaması gibi mevzulardan dolayı işini severek yapan denizcilerin sayısının azalacağını düşünmek bile üzer beni. çoğu için deli gibi para var yapılır mantığı geçerli olsa da alınan paralar verilen emeğin yanında az bile kalır. siz düşünün artık. ama şimdi genellemeyle hak yemek olmasın işini müthiş yapan nice denizcilerimiz var denizden ayrı yaşamak onlar için imkansız.
yine de içlerinde yetişmekte olan bir denizci taşıyanlar için atamın şu güzel ve motive edici sözünü bırakayım şuraya
“en güzel coğrafi konumda ve üç tarafı denizlerle sarılmış olan türkiye; endüstrisi, ticareti ve sporu ile ileri düzey denizci millet yetiştirmek kabiliyetindedir. bu kabiliyetten istifadeyi bilmeliyiz; denizciliği, türkün büyük millî ülküsü olarak düşünmeli ve onu en kısa zamanda başarmalıyız.“

atacaksın ülkeyi beyni zehir gibi gençlerin başına, işi bilen saygıdeğer hocalara, yol gösterecek işin içinde yetişmiş üstatlara. tadından yenmez. e zaten her konuda böyle değil midir? işi bilenin yapması.....
türk genci ne aptal ne umursamaz ne de tembeldir efendim. türk genci bastırılmış, eğitim adı altında sömürülmüş ve törpülenmiştir. bence apaçık ki bunu kıracak kuşkusuz yine türk gencidir. böyle bir ortamda refahın artmaması mümkün gelmiyor bana.

henüz yeni bitirdiğim ve şunu yapın bunu yapından çok özünde bahsetmek istediği şeyi çekmeye çalıştığım kitap. sade yaşamak, zihni ve beyni sürekli açık tutmak ve hantallığa kendini bırakmamak gerektiğini işlemiş desem yanılmam herhalde. japon kültüründe, yaşamlarında da bizzat böyledir zaten. bazı yerlerinde benim içinde bulunduğum kafa karışıklığı ve bunaltı halini fark etmeme yardımcı oldu bunu da belirtmek gerekir.

20 yaşında okuduğum, ağladıkça ağladığım yetmez deyip kaç kereleeer daha okuduğum ama asla ikincisine geçmediğim, geçemediğim kitap. nedendir bilmem. (: korkudandır korkudan...

amanın dostoyevski. lisenin son yıllarında çok değerli reşit akay hocamın okuyun çocuklar diye başlayıp uzunca bir nutuk çekmesinden sonra başladığım ve okumaktan nefret ettiğim dönemlerde büyük keyif aldığım kitap. o zamanlar annemin ricası üzerine yine çok değerli bir öğretmen olan hanımefendi 2 ciltli çok eski basım kitaplarını ödünç vermişti bana. herhalde kitabın o eski yapraklarının vs. büyüsünün de etkisi vardı (: 1866 yılında yazılan bu eser beni teee 2016'da yeniden kitaplara bağladı.

yıl olmuş 2021,2050,2100 fark eder mi? cehalet savaşı ancak okuyarak kazanılabilecek bir savaşken elleri kitap yüzü görmemiş babaların, annelerin bu duruma değer ve önem vermeleri mümkün mü? bırakın ülkemin ücra yerlerini istanbul'un, ankara'nın, izmir'in göbeğinde bile ayda bir tane kitap okuyan insan sayısı bulmak gün geçtikçe zorlaşıyor. vah benim güzel ülkemin daha ne cahilliklerin ortasında kalacak doğmamış yavrularına. vah ki ne vah....