dönüşyolu yazar profili

akıllı kardeşim bant sürekli düştüğü için ojelerimden birini alıp sürmüş kameraya. sonrasında uzaktan eğitim başlayınca asetonla temizlemek zorunda kaldım, ben de çok akilliyim tabii. buğulu bir görüntü var artık, aseton doğal olarak baya çizdi camı.

söylenilen yalan ne kadar basit ve aşikarsa o kadar çok sinirlendirir. gerçek olmayan bir şeye inandirmak için neredeyse hiç emek harcamayan birisi bizimle dalga geçiyor gibidir.

geçenlerde bana çok bariz yalan söyleyen biriyle bunu konuşmak için oturduk. daha doğrusu ona göre benim tavırlarım neden değişmiş bunu konuşacaktik. konuşurken fark ettim ki beni sinirlendiren şey yalan değil çünkü yalan söylediğini düşündüğüm halde o kadar çok sinirlenmedigim insanlar da olmuştu. çünkü onların yalanları icin hala bir şüphe vardı, bu kadar az emek harcanmış ve şüphe bile etmeden inanmadigim bir yalan olmamıştı daha önce ama karşımdaki benim sıkıstırmalarıma rağmen devam etti. ya çocuk ya da aptal olmam lazım sana inanmam için dedim. söylediğinin nasıl açık bir yalan olduğunu da açıkladım, bir şey de diyemedi ama geri adım da atmadı.
şunu bir kez daha anladım o an; bazen diyorum insanlar konusunda bu kadar hassas olma, yok efendim kitap okumuyormus, yeterince zeki değilmiş gibi şeylere takılma ama sonuç olarak insanın kisisel ahlakini kuran şeyler bunlar ve başka türlüsü ne kadar iyi insanlarmis gibi görünse de olmuyor ki zaten değiller. ego mu olacak olsun ama bir daha kendimden az olan bir insanın yaşamımdan geçmesi imkansız, çok kararlıyım.
ve rica ediyorum bana doğru düzgün yalanlar söyleyin.

planını biliyorsun, vazgeçecek olursan dağıtırım kafanı.

nadiren ingilizce bir şeyler duyduğum oluyor, genelde arapça devam eden bu konuşmalar ülkemizin corona tedbirlerinin en etkili parçasıdır. dışarıda gezmeyi hak eden bir azınlık olacaksa tabii ki yabancılar olmalı. sokaktan geçerken camlara bakıp nasıl da kiskaniyorlar bizi kesin.

en sevdiklerimden biri wanderer above the sea of fog.
dün geceden pişman mısın?

elias canetti-kitle ve iktidar.

fuckbuddy'lik teklifimi gülerek geçiştiren, kalpsiz yazar.

yukarıdaki yazarın bahsettiği bazı klişeler olsa da filmin bütününü etkilemiyor bence.
aslında bir çok çatışma durumu bu kliseler üzerine kurulmuş bir yandan, olabilecek en başarılı sekilde kullanabilmis bence bunları. iliskiler, gerilimler ve diyaloglar çok güzel yaratılmış. her iki karakterin de hissettigi şeyi, yaşadığı korkuları tam anlamıyla yansıtıyor sana film. film boyunca sadece iki kadının konuşmalarını hiç sıkılmadan izleyeyebilmek bile filmin bu başarısından.
ayrıca mubi'ye sevgiler.

biriyle birlikte yaşama fikrine bile katlanamiyorum.

geçenlerde ilçeden sms geldi, haftasonu olacak sınavda görev almak isteyenler yazsın diye. normalde başvuru süresi geçmişti görevin. neyse basvurayim diye düşünürken arkadaş uyardı, covidli öğrencilerin olduğu sınıfta gorevlendirilecekmis, bu sonradan basvuru onun içinmiş. işin türkiye yanı bunu mesajda belirtmemis olmaları. gidince ogrenecektik muhtemelen.

damien saez'in harika seslendirmesiyle lanetlenmiş kadınlar şiirini buraya bırakıyorum. müthiş

(bkz: bu gün ki başlıkların aşırı saçma oluşu)
ahah başlık sözde düzeltilmiş. hadi bi gayret daha*

benim bildigim baş diktatör delhi sultanı muhammet tuğluk'tur. adam sarayının bulunduğu şehri boşaltmış tamamen. halk zalimliginden bezdigi için sarayin bahçesine hakaret iceren mektuplar atmaya başlamış ve o da bir gün dünyadaki en büyük kentlerden biri olan delhiyi boşaltıp orada yaşayan halkın daulatabad'a taşınmalarini emretmiş. emirden üç gece sonra sultanin askerleri sehri gezmiş, tabii bir cok insan evlerini bırakıp gitmek istememiş. onlara gözdağı için sokakta bulunan iki dilenciyi saraya getirmişler. birini manciniktan atıp, digerini kırk günlük yol boyunca arabanin arkasında surulmesini emretmiş. yol boyu parçalanan adamın yolun sonunda sadece tel bacağı kalmış, ipe bağlı olan. bunun üzerine tüm şehir boşaltılmış.
bir başka olay da çini fethetmek için gönderdiği yüz bin suvarilik ordunun on kişi hariç tamamı yok olunca geri dönen on kişiyi de kendi idam ettirmistir.
bize ulaşan bu bilgilerin bir çoğunu ünlü arap gezgini ibni battuta'nin yedi yıl sultanin sarayinda yasamasi vesilesiyle öğreniyoruz.
tabii ben size kaynakça olarak cok sevgili elias canetti'nin kitabını göstereceğim. diktatörler hakkında çok daha detaylı bilgiler için (bkz: kitle ve iktidar)

yasakların sosyalleşmeyi olumsuz etkilemesinden dolayı yeni ilişkiler gelişti bence. bulaşma korkusu normal duzeye indikten sonra insanlar en yakınında olanla iletişim kurmaya başladı. kendimde ve yakın arkadaşlarımda gözlemlediğim kadarıyla böyle durum.
gecen mesela sokağa iki tabure attık, her binadan aşağı inen insanlar oldu. kahvemizi içtik, tanıştık. oldukça keyifliydi. onun dışında apartmandakilerle daha sık iletişim kurmaya başladım, eski günlerdeki gibi tabaklar gidip gelmeye başladı. kedim bile arada komşuya gidiyor benden sıkılınca.

bi kanepenin üzerinde uzanıyorum. üstümde de bir arkadaş oturuyor. beni sinirlendirecek bir şey söylüyor ve ben de elimdeki sigarayı üstüne basmaya çalışıyorum birazcık yakıp sinirimi yatıştırmak için. o da elindeki birayi sigaranin üstüne dökerek söndürüyor ama o sırada kafayı yiyor, gülmeye baslayarak bütün birayı üstüme döküyor. hızını almayıp ayaga kalkıyor ve üstüme işemeye başlıyor. direkt yüzüme doğru. gözlerimi ağzımı sıkı sıkı kapatıyorum, öylece kalakaliyorum. ağzımı ne kadar kapatsam da bir şekilde icine sızıyor ve yutmak zorunda kalıyorum, ağzımda daha fazla bekletmemek için. çok net ve kötü bir rüyaydı ya ve absurtlugu komik geldi uyanınca bir yandan da. bu tür fantazileri olan biri de degilim, hala anlam veremiyorum.

hiç bahsini açmadığım ve açmayacagim bir konudur ama yakın zamanda böyle birine denk geldim, aldığı maaştan, evinden bilmem kurdukları işten bahsetti durduk yere.
konuşacak başka konu bulamamış olabilir, kendini karşısındaki kadınla iktidar/ güç rekabetinde hissedip yerini saglamlastirmaya çalışıyordur ya da yine karsisindakine başka konularda yeterli gelmeyecegini hissedip orada bir üstünlüğü varsa onunla arayı kapatmayı çalışıyordur.
en nahif ihtimalle başladım, erkeklerin kalbini kırmayı asla istemem.* onlar da bence artık vazgeçsinler kadınları paralarıyla ilgilendikleri yönünde suçlamaktan.

kaymasına destek olmak. en iyi benim hayatım kaysın, kayacaksa.

başta sanırım kendimize soyledigimiz yalanlar var. insan en iyi kendisini kandırır çünkü. herkesten cok bilir zayif noktası ne, nereden kanına girmek daha kolay. ve sanırım tüm bu yalanlarimizin sebebi kendimizi korumak. korunmaya ihtiyacımız var ve yalan mı işe yarayacak, o zaman yalan söyleyelim. hayat saldirgan bir şey ve dönüşyolum mutlu olsun, başka derdim yok.

bir şey söyleyeceğim, böyle gerekli bir tespit görmedim şu ana kadar.
uyarı sonrası edit: dilbilgisi