aşk büyü vs

bugün itibariyle (bkz: mubi)de izlenebilecek senaryosu ve yönetmenliği (bkz: ümit ünal)a ait 2019 yapımı film. 39. istanbul film festivalinde en iyi film, en iyi senaryo, (bkz: en iyi kadın oyuncu) ödüllerini (bkz: selen uçer) ve (bkz: ece dizdar) ikisi birden almıştır.

mubi sayesinde izlediğim ümit ünal filmi. çıktığı yılı hatırlıyorum, herkes cesur bulmuştu. iki kadının aşkını anlatmanın "cesur" bulunması vahametini bırakırsak ilk yarıda yavaş bir tempoya sahip olsa da ikinci yarıda toparlıyor film. ece dizdar da iyiydi tabii ki ama selen uçer döktürmüş bence. reyhan karakterinin ilişkide daha fazla yara alan, herkesten, kendinden bile kaçan hâlini çok güzel yansıtmış. mesela

filmi izleme sürecim boyunca sık sık "tamam tamam, tuttum bunu" ve "ya, olmadı böyle" arasında gidip geldim. iki kadın arasındaki aşk işlendiği ve de bunun, erkek izleyicinin ilgisini uyandırmak amaçlı sık sık öpüşüp koklaşan iki genç ve aşırı güzel kadın ekseninde çizilmemesi de benim için bir sıfır önde başlattı filmi. gel gelelim ki lezbiyen bir aşkı anlatan filmde yine "kısa saç" klişesine gidilmesi beni derinden sinirlendirdi. kfjj vazgeçin şundan işte. yazılan diyaloglar da yer yer ikilinin ilişkisinin gerçekçiliğinden kopuktu. (aç kamu sportu: sevgili yazarlar; rica ederim şu filmlere şairane diyaloglar, türkçemizde olmayan, ingilizceden çeviri kalıplar kullanmayın. kapat kamu spotu, enter.) bunula beraber her ne kadar içindeki diyaloglardan birinde film de "zengin kız fakir kız klişesi oldu" diyerek kendi kendisi ile dalga geçse de bu, gerçekten senaryonun klişe olduğu gerçeğini meşrulaştırmadı gözümde. büyü katmanı güzeldi. kameraya bakarak komplo teorisi sıkan dayının olayını çözemesem de yine de o kısımlar da ayrı bir hoşluk katmıştı. velhasıl böyle bir miktar kafa karıştırıp vasat mı yoksa orta kulvarda mı tam karar veremediğim bir film oldu benim için. yine de aldığı ödüller beni şaşırttı. bana sorsalar vermezdim, o kadar da değil. herhalde lgbt etiketi sebep oldu ona da. olsun bakalım.

edit; yazım hatası.

yukarıdaki yazarın bahsettiği bazı klişeler olsa da filmin bütününü etkilemiyor bence.
aslında bir çok çatışma durumu bu kliseler üzerine kurulmuş bir yandan, olabilecek en başarılı sekilde kullanabilmis bence bunları. iliskiler, gerilimler ve diyaloglar çok güzel yaratılmış. her iki karakterin de hissettigi şeyi, yaşadığı korkuları tam anlamıyla yansıtıyor sana film. film boyunca sadece iki kadının konuşmalarını hiç sıkılmadan izleyeyebilmek bile filmin bu başarısından.
ayrıca mubi'ye sevgiler.

2019 yılında çıkan ve yönetmenliğini (bkz: ümit ünal)’ın üstlendiği dram türündeki filmdir.

bu yönetmenden (bkz: sofra sırları) filmini çok severek izlemiştim ve bu filme de şans verdiğime üzülmedim benim için seyretmesi keyifli bir filmdi.

konusu: yıllar önce yolları keşisen iki kadının aşkını izleriz aslında. eren (ece dizdar) bu aşktan korktuğu için ve babasından gördüğü baskı sebebiyle yurt dışında okumaya ve hayatını yeniden kurmaya çalışır, evlenir boşanır yine de reyhan’ı (selen uçer) unutamaz. reyhan’ın ise hayatı mahvolmuştur bu aşk nedeniyle, eren’in babası onun yakasını bir türlü bırakmaz. dolayısıyla hayatını rayına oturtamaz bir türlü.
yıllar sonra eren kaçtığı o adaya geri döner. reyhan’ı bulur. ancak reyhan görmezden gelmeye çalışır, onu hayatından iter ve ayrıca sakladığı bir sır vardır. aralarındaki yaşanan ilişki için bir büyü yaptırmıştır zamanında. bunu eren’e itiraf eder.
eren bunun saçma olduğunu düşünür gitmeyi dener fakat o kadar çaresizdir ki, reyhan’ın kapısına dayandığı bir sahne vardır şu şekilde;

tarzı bir replikti sanırım tam hatırlamamakla birlikte ama ben izlerken etkilenmiştim.

yani güzel bir filmdir ve cidden selen uçer muazzam oynamıştır karakterini. zaten ödül de almıştır bu filmdeki performansıyla. ben ece dizdar’ı da çok sevmiştim bu filmde.

ek olarak ezgi altıner - rüya bozumu parçasını bana kazandırdığı için de çok teşekkür ediyorum bu filme.

2019 yapımı türk lezbiyen dram filmi. az önce izleyip bitirdim. çoğu dram filmi gibi yavaş birazda sıkıcıydı. ama en azından ismini ilk duyduğumda öyle sandığım gibi cin felan çıkmadı filmden. yani belli olur mu çıkabilirdi..filmdeki o sevici lafı beni biraz tilt etmedi değil ama neyse detaylara kapılmayalım. konu itibariyle güzeldi. filmin sonunda öpüşme görünce nihayet diyorsun çünkü karakterlerin ne kadar birbirlerini arzuladıkları felan anlatılıyor film boyunca. tavsiye edebileceğim bir film. iyiydi.

bir ümit ünal filmidir.

filmin senaryosunu da yönetmen ümit ünal yazmıştır. film üç dalda altın portakal ödülü kazanmış, bunun dışında da birçok ödül ve adaylık elde etmiştir.

filmde, bu filmdeki performansı ile altın portakal ödülü kazanan selen uçar, ece dizdar, uygar özçelik, damla ersan ve ayşenil şamlıoğlu rol almıştır.

ümit ünal'dan bir aşk hikayesi izlemek çok keyifli idi. birbirinin çocukluk aşkı olan reyhan ile eren'in arasına yirmi yıllık bir ayrılık girer. zamanında adayı yerle yeksan eden bir aşkın tarafları olan ikili birbirinden çok farklı insanlardır aslında. reyhan yapıcı, eren yıkıcıdır. reyhan başka insanları düşünür, eren kapıya çarpıp çıkar. reyhan içlidir, eren kendine dönük.

yirmi yıllık bir aradan sonra bir perşembe günü adaya ve reyhan'a dönen eren bunu aşkı uğruna yapar. unutamadığı reyhan'a döner. reyhan ise bu perşembe gününün yirmi yıl önceki bir büyü yüzünden olduğuna inanır.

çok güzel bir hikaye, çok iyi bir film. izlediğim için çok mutlu olduğum; aşk, büyü vesaire'yi anlatan çarpıcı bir eser olmuş.

2019 yapımı ümit ünal filmi.

2 günde izledim. halbuki böyle filmleri çok severim, buralarda durumlar yoğun ve karışık, ondan böyle oldu.

bu pek ödüllü film hakkında net bir karara varabilmiş değilim. sevdim mi, sevmedim mi, ne düşündüm ve hissettim bilemiyorum.

2 kadın karakterin ergenlik yıllarında (?) sevişirken yakalanması ve birbirlerinden koparılması, 20 sene sonra ise birbirleri ile ve geçmişle yüzleşmeleri anlatılıyor. bir yandan dramanın bu kadar sığ ve sıradan bir konu üzerinden ilerlemesi hoşuma gidiyor. "eşcinselliğe has büyük dramalar" değil çünkü. bir aile kızını bi oğlanla da bassa bu tepkiyi verebilirdi. buraya dokunan tek şey "beni tedavi etmeye çalıştılar, evlendim bi adamla" gibi noktalar olabilir.

aşk büyüsü detayını sevdim. hangimiz çaresiz kaldığımızda böyle saçma "üst güçlere" sığınmıyoruz ki? yakında ben de evlilik büyüsü yaptırıcam :d.

falcı teyze, başka falcı teyzenin oğlu ne ayak anlamadım. oğlan bence oldukça gereksiz bi detaydı.

son olarak çözülme ve kavuşma anını daha yoğun yaşayalım isterdim.
bakabilirsiniz.

film hiçbir duyguyu yüksek hissettirmiyor. dümdüz bir film. ya da ben empati yapacak bir şey bulamadım filmde. izlemesem bir şey kaybetmezdim. izleyince de kaybetmedim.