elanvital yazar profili

eleştirinin bütün verimini yitirmesine sebep olan durumdur. özellikle türkiye siyaseti tartışmalarında sık görülür. "bizimki bunu yaptıysa sizinki de bunu yaptı" demek, hata yarıştırmak, o hataların "hata" olduğunun farkına varamamaya, eleştirmemeye, bu sayede de düzeltememeye yol açar. bu noktada söyleyebilecek bir şeyi olmayanların kullandığı stratejidir. bir şeyi körü körüne savunmaktan kaynaklanır.
bir siyasi parti savunucusu düşünün ki, hiçbir yanlışa yanlış diyemesin. yanlıştan söz edenleri de başka partilerin yanlışlarıyla sustursun. konuşalım, hepsini konuşalım, hepsini eleştirip düzeltmeye çalışalım. ama ne yazık ki burada politika, yaşam standartlarını geliştirip düzeltmek için değil taraftar toplayıp maç yapmak için iş gören bir şey.

güzel bir düşüncedir fakat burada tutmaz. bu durumu suistimal edecek insanların ülkesi burası. fakat bana kalırsa her insanın ayda 2-3 gün kafa dinleme izninin olması gerekir. zira insanları saatlerce tek bir yerde tutmak çalışmanın verimini artırmak değildir.

insanı yanlış okuyan bir yazar beyanıdır. kendimi hiçbir zaman "ateist" olarak tanımlamadım zira benim için deneyle varlığı kanıtlanmayan bir şey yok sayılmaz. fakat zor zamanlarımda bir şeye sığınmak istediğimde, başvurduğum şey illa benden güçlü veya yaratıcı olmak zorunda değil. ağaç olur, kedi olur, arkadaş olur fark etmez. o an bulunduğum durumda olmasın yeter. zira ihtiyacımız olan bizden üstün olan değil, bizden başka olan.

daha sen kendini anlamamışsın, onlar mı seni anlayacak?

büyük rahatlıktır. her yerde her kitaba ulaşabilme imkanı tanır. kitabı hissetme, dokunma vs romantizmini eve saklıyorum artık. e canımız kitaplarımızı atacak halimiz yok bir teknoloji uğruna. dışarda ise e-kitap'ın donuk ve katı duruşu, sanki bir fantastik/bilim kurgu evrenindeyim hissiyatı yaşatıyor. e bu da güzel?

ana dilimi ben seçemiyorum ne yazık ki, seçsem de türkçeyi seçmezdim*, kimse kusura bakmasın. fakat bir insan kendini, kendi isteği ile seçmediği ana dilden güzel hiçbir dil ile ifade edemiyor. bu yüzden dünyanın neresinde olursam olayım türkçe bilen biriyle türkçe konuşurum. zira ülkelerin değil, kişilerin ana dili vardır. zira yasalarda "türkiye cumhuriyeti'nin resmi dili türkçedir" diyor, "bu ülkede yaşayan insanların ana dili türkçedir" değil. aradaki farkı anlamayan herhangi biri bana dil konusunda ahkam kesmesin, kırarım.

insanların hayatlarına ve ikili iletişimlerine burnunu sokmaktan kendini bilmez oldu millet. umarım video'daki dayımız da başkalarının hangi dilde konuşması gerektiği ile ilgili ahkam kesmeyi bırakıp, düşüncelerini kendi diliyle doğru bir şekilde ifade etmeyi öğrenir.

yaşamımın 34. atılımı (bkz: elan vital)

kime neyin havasını yapmak için herhangi bir konuda şaşaalı bir teklif beklemeliyiz bunu anlayamıyorum. şahsen ben teklif falan da istemiyorum. evliliği tek taraflı kurmak, bir kişinin teklifi ile böyle bir kuruma adım atmak çok anlamsız. benim için bir gün* "ne yapsak yav evlensek mi, hastanede falan iş görür" gibi bir konuşmanın ardından böyle bir işe girişilmesi daha olası ve mantıklı.

22 yıl boyunca bu ülke kimlerin oyuyla bu hükümet tarafından * yönetilmiş sorusunu kanıtlar nitelikteki başıktır.
genel soruya da bu vesile ile cevap vereyim: evet, askerler bu devletin çirkin politikaları ile ölüyorsa, çıkarcı çirkeflikler uğruna bu devlet askerlerini koruyamıyorsa* askerler silah bıraksın. haksızlığa bu derece zaafı olan bir halk binde bir gelir.

insanına saygı duyan hiçbir ülkede göremeyeceğiniz bir rezalete yenisinin eklenmesidir. muhalefet muhafazakar oy kaybı korkusundan sesini çıkaramıyor, hükümet desen alkolden ötesine gönül vermiş, onları sattırmak için zam üstüne zam yapıyor. çok akıllı halkımız alkol içen herkesi filmlerde ağzıyla içmeyen kırmızı burunlu dayılar olarak gözünde canlandırıyor. kaçak içki kullanımı inanılmaz derecede artmış durumda, nereden tutsak elimizde kalıyor, düzeleceğini de hiç düşünmüyorum. yazık. toprakları şarap gibi müthiş bir değere elverişli güzelim coğrafyanın getirildiği hale bak.

ülkede doğru düzgün örgütlenmeyi becerebilen tek iş kolunun hekimlik olduğunu gösteren haberdir. ne pasif ne aktif hiçbir eylem hakkımızı kullanmıyoruz. insanlar meslekleri yüzünden öldürülüyor, hem de kazanması da, okuması da en zahmetli meslek dalı bu. sevmeden yapamazsın zira para için o kadar zahmete katlanılmaz. o işi yapabilecek disiplin ve zekan varsa o parayı her türlü kazanırsın zaten. 2 gün iş bırakma az bile, bundan sonra bakacakları hastayı tipini beğendiklerine göre seçseler yeridir.

kitabı yayınlayan kurumun saçmalığından bahsetmiyorum bile. ama acaba korumaları gerekenin halk olduğu, hükümete ve zenginlere yaltaklanmak için kimsenin hakkını yememeleri gerektiğini de yazmışlar mı? istisnalar kaideyi bozmaz, mevcut düzen polislerinin yalnızca rehabilitasyona ve tedaviye ihtiyacı var.

gündelik sessizliğime sebebiyet vermiştir. çevrem yıllarca bu tipler ile dolu olduğu için konuşamaz hale geldim. hatta artık bir kulağım duymuyor, bedenim dahi tepki verdi ben veremedim.
sizi yüz yüze konuşmayı unutturacak seviyeye getirmeden bu insanları hayatınızdan çıkarın, çok zor ise uyarın. konuştuğunuz dili unutturdukları gibi yeni dil öğrenmeyi de zorlaştırıyor bu tipler, tecrübe ile sabit.

romantize etmeye gerek yoktur. doğal olarak birçok insan kolaylıkla anne olabilir. bazısı başarılı, bazısı ise başarısızdır bu alanda. önemli olan verdiğiniz kararın sorumluluğunu alıp hakkıyla yerine getirebilmek.

dünyanın en talihsiz açıklamasıdır. insanların inancına güvenerek kötülük yapabilmesinin kapısını açar. hak mı yediniz? tecavüz mü ettiniz? hiç sorun değil, hemen ibadet paketlerimize göz atın ve rezil günahlarınızdan anında kurtulun.

son dönemde ağızlarını iyice bozdular. herkesi kendileri gibi sanıyorlar diyeceğim de fahişelere kurban olsunlar. bedenlerini satsalar şu anki hallerinden bin kat daha onurlu olurlardı. kendileri sapkınlığın ete kemiğe bürünmüş hali.

heidegger’in tüketim çılgınlığının bir parçası ve gayrisahihlik olarak gördüğü durumdur.

sürünsün de desem, en ağır hakareti, küfrü de etsem içimdeki nefreti atamam şu heriflere karşı.
“diyanet işleri başkanlığı mağdur sıfatında yer aldı” kısmına da ayrı sinirlendim, bunlar her işin içinden sıyrılmak için mağdur edebiyatı yapmayı artık iş haline getirmişler.
aileler de görsün artık, kuran kursları çocukların istismar yuvasına döndü. göndermeyin artık ya şu çocukları, bu neyin güveni bu kadar anlamıyorum.

bu sözlükte küfür yok, söylemi gerçekleştiren beyefendiyi alalım buradan. ayrıca kendisinin beğenmediği, suç olarak nitelendirdiği, istemediği her alanda bulunmaktan gurur duyarım. ne olursam olayım onun olmadığı yerde olayım.

sarı old holborn ve beyaz karelias kadar keyif verenine denk gelmedim sanırım. yıllardır birini bulamazsam diğerini kullanırım. kokuları az, nefes daraltma potansiyelleri düşük.