freya yazar profili

doğum günü de yaklaşıyor...

çığlık atarak boğazım parçalanana kadar ağlamak o kadar isterdim ki. içten içe ölüyorum, hissediyorum bunu. beni yaşama bağlayan her şey anlamsızlaşıyor. çabalamak için bir nedenim kalmadı, soyutlanıyorum. biliyorum; iyice koptuğumu, sonumun yaklaştığını ama sesimi duyuramıyorum.

dört yaşındayken radyoda sesini duyduğu enstrümanı çalmak istediğini annesine söylemesiyle geleceğini oluşturan başarılı bir çellisttir. 1945 doğumlu du pré henüz 16 yaşındayken soloist olarak adını duyurmaya başlamıştır. 1966 yılında piyanist ve orkestra şefi olan daniel barenboim ile tanışır, bir yıl sonra evlenirler. 28 yaşına geldiğinde hastalığı (multiple sclerosis) nedeniyle kariyeri sona ermiştir. bu kısa süren kariyerine rağmen inanılmaz işler yapmış olan du pré'ye hayran olmamak elde değil. çaldığı her parçada insanda bambaşka duygular oluşturur. eğer merak ederseniz diye birkaç link bırakıyorum.
dvorak cello concerto
elgar cello concerto
elegie in c minor
1998 yılında çıkan hilary and jackie adlı film, du pré'nin iç dünyasını biraz olsun anlamamızı sağlar. kardeşlerinin yazdığı kitaptan(a genius in the family) uyarlanmıştır. genel anlamda ablasıyla olan ilişkisinin üstünde durulur.
1987'de, 42 yaşında ölür.

kuzgun:')

çiçek yetiştirmek. zamanla onun büyümesini, gelişmesini izlemek. güneşe ve suya olan hayranlığını görmek. o ilk tomurcukların açmasını heyecanla beklemek. arada, ben bunla konuşsam mı? diye düşünmek ama sonra yok komşular duyar diyip telepati yoluyla iletişim kurmak.

bir yazar bence iki sebepten yazma ihtiyacı duyar. bir; dünyada geliştirmek istediği şeyler vardır, sesini duyurmak istiyordur, fikirlerinin ve hayatı algılayış şeklinin kendisinden sonra da yaşamasını istiyordur. iki; görebildiğimiz tanrılardır. kurgu bir evren yaratmak tanrıcılıktır bence. o yaratma dürtüsü sayesinde yepyeni bir evrenle tanışırız. varlığından bile haberdar olmadığımız yerlere gideriz.
ve son olarak yazan, yazmaya çalışan herkes bilir ki kelimelerin gücüyle hiçbir şey kıyaslanamaz.

"vi veri veniversum vivus vici"
"gerçeğin gücüyle, yaşarken evreni fethettim"

tek solukta biten, 2. sezon gelir gelmez tek günde bitireceğimi düşündüğüm dizi. en son baktığımda mangasını bulamadığım için çok üzülmüştüm aklıma gelmişken tekrar bakayım.

iki yıldır çalmaya çabaladığım, o güzel sesin kaynağı olmak için debelendiğim o muhteşem enstrüman cellodur.

yıllardır izlemeye çalıştığım ancak hala birinci sezonda olduğum dizi...
bu sefer başarıcam. eminim. ilk sezonu bitiriyim bari...

the double life of veronique
yavaş yavaş filmin içinde kurulan duygu ve olay akışı kendine has havasıyla kesinlikle izlenesi bir filmdir, yönetmeni kieślowski (üç renk üçlemesinden tanımanız olasıdır). ne söylesem, anlatsam ilk kez izlemenin verdiği o duyguyu bozacakmış gibi hissediyorum o yüzden detaya girmek istemiyorum. izleyin izletin teşekkürler..

söylencede geçen yalan, insanın ırasını ortaya koyan, çelişik durumlarını gösteren bir olaydır; dahası, bu olay kişinin doğaüstü olana karşı duyduğu eğilimin belirtisidir.

(anadolu inançları/ismet zeki eyüboğlu)

matilda. ne zaman okuduğumu hatırlamıyorum ancak uzun süre zihin gücüyle bir şeyleri hareket ettirebileceğim inancını taşımıştım... ettiremedim...