gece yazar profili

işler çok yoğun ondan yazamadım.

gerçek bir olaydan esinlenerek pınar kür tarafından yazılmış ve 1979'da basılmış eser. melek adında genç bir kadının kocasını öldürdüğü suçlamasıyla yargılanma sürecini konu alıyor. kitapta 3 anlatıcı bulunuyor: hakim, melek ve melek'in sevgilisi yalçın. tamamen bilinç akışı tekniğiyle yazılmış ve her anlatıcının bölümü sosyo-kültürel seviyelerine çok uygun bir şekilde oluşturulmuş. noktalama işaretlerinin kullanımı, kelime seçimleri, yazım hataları, düşünceler arasındaki geçişlerin hepsi anlatıcıların birbirlerinden ne kadar farklı olduğunu gözler önüne seriyor. okurken gerçekten karşınızda o karakterler var ve onların ağzından dinliyormuşsunuz gibi.

melek bu toplumdaki ezilmiş birçok kadının temsili niteliğinde. eğitim görememiş, eziyet edilmiş ve çocuk yaştan beri birilerine hizmet etmesi için görevlendirilmiş. melek'i kimse dinlememiş, sözlerine kulak vermemiş. sapık bir adamla evlendirildiğinde kendini savunamayacak kadar bastırılmış bir kadın. öyle ki mahkemede kendini ifade edemiyor bile ve ön yargılarının esiri olmuş kadın düşmanı hakimin kafasında yargılanıyor acımasızca. ilginçtir ki bu kadar gerçekçi karakterlerin ve olayların olduğu bir kitap basıldığı dönem absürt sebeplerle yasaklanmış.

kitap daha sonra aynı isimle filme de uyarlanmış. açıkçası kitabı okuyan birinin o filmden aynı tadı alması imkansız. kendi başına iyi bir film olabilir ama şahsi görüşüm kitabın seviyesine asla erişemeyeceği.

türk sinemasının en beğendiğim ve başarılı bulduğum filmlerinden biri. buradan sonra söyleyeceklerim spoiler.



not: ayrıca filmin açılışında bahsedilen asiye nasıl kurtulur oyunu da atıf yılmaz tarafından sinemaya uyarlanmış ve oyuncu kadrosu aynı. kesinlikle izlenmesi gereken güzel bir çalışma.

bardak 1 haftadır orada olduğuna göre abideki g*t değil kara delik.*

intihar bir tür cinayettir. o gencecik çocuğu o sandalyeye çıkaran herkesin bir gün aynı umutsuzluğu tatması tek dileğim.

"gençleri bu ülkeyi terk edecek hale kimler getirdi?"

cevap: bir numaralı suçlu akp hükümeti. iki numaralı suçlu ise iktidara gelmek için değil, muhalefet koltuğunda kalmak için siyaset güden ve gençlerin tüm umudunu bitiren partiniz. bir günde bu kararı almadı bu gençler, bir günde küsmediler doğup büyüdükleri ülkelerine. bu ülke 20 yılda yaşanamayacak hale getirilirken iktidar da aynıydı muhalefet de. hükümet tarafından eğitimin içi boşaltılıp çocuklar mağdur edilirken sesiniz çıkmıyordu. şimdi o çocuklar büyüyüp oy kullanabilecek yaşa geldiklerinde hatırladınız bir anda. çok geç. partinizin içinde koltuklarınızı korumaya çalışırken kaçırdınız o treni sayın kılıçdaroğlu. bırakın kaçabilen gidip kurtulsun bu bataktan. hem 20 yılda bir kez olsun faydanız olmuş olur bu gençlere.

beyan doğru olsa da vali bey konu dışı kalmış. ortada bebek yok ki nereli olduğunu tartışalım.

az bile demiş. yakında kitap indirip peygamberliğini de ilan eder şahsım.

emekli albay olduğum için nickaltındaki hem kendisinin hem de gerçekbirgansta'nın tanımlarını şikayet ettiğim yazar.

yalnız profillere baktıktan sonra tarafım belli oldu. böyle leş adama az bile yazmışsın bacım. bir dahakine beni de çağır birlikte dövelim.

"ondan sonra hep ona benzeyen kadınlarla birlikte oldum." buradaki tek sorun tarif ettiği tipe benim de birebir uymam. ağlatmamıştı ama kalp kırıcıydı.

yeniden depresif dönemlerime girerken dinlediğim muazzam bir hümeyra şarkısı. şarkının asıl kaynağı 39 yaşında intihar ederek hayatına son veren hür yumer'in aynı isimdeki şiiridir.

dinlerken boynunuzda sallanan ipi hissediyorsanız siz çoktan bitmişsiniz dostlarım.

beni gömmeyi unutmuşlar.

hayatın sınırında duran iki insanı anlatan fatih akın filmi. izleyeli yıllar olsa da cahit ve psikiyatristin konuşma sahnesi aklımdan çıkmıyor. hatta son zamanlarda sık sık zihnimde dolanıyor. buradan

ihtimaliyle bile kanımın çekildiği olay. öğrendiğim gerçekle şok içinde online listesine bakıyorum şu an. tövbeler olsun kimsenin profiline giremem şu saatten sonra.

başrollerini türkan şoray ve kadir inanır'ın paylaştığı 1972 yapımı film. aynı zamanda türkan şoray'ın yönetmenliğini yaptığı ilk filmdir ve ilginçtir ki hem kamera önünde hem de kamera arkasında neredeyse tek başına sırtlamıştır filmi. filmin kendisi başlı başına yürek yakan cinsteyken seha okuş'un sesinden yankılanan hasretinle yandı gönlüm parçasıyla gözyaşı bırakmaz insanda.

lise yurdunda birinin duşa sıçması*, akabinde müdürün sabah töreninde bunu herkese anons edip yeni gelen birinci sınıf kızlarını töhmet altında bırakmasıdır.

eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden
yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben
yeter ki bir çağır beni çiçeklendirdiğin yerden
gemileri yaksalar da geleceğim sana
on iki ayın birisinde, kesin takvim sorma bana
-ıhlamurlar çiçek açtığı zaman.

(bkz: bahaettin karakoç)

ağız bakım suyunu shot atmak, ihtimali yüzünden aklım çıkıyor her seferinde.

yol belli, eğ başını usul usul yürü şimdi.

(bkz: kader)

her şeyi çok içselleştiriyorum. çevremde hep dert anlatılan kişi oldum. hayatım başkalarının derdini dinlemekle geçiyor gibi. benimle paylaşmalarından ve yardımcı olmaktan gerçekten mutluyum fakat sorun şu ki sadece dinlemekle kalmıyorum. insanların sorunlarını sırtlanıyorum ve onlardan daha fazla üzülüyorum. işin kötüsü kendi sıkıntılarım zaten boyumu aşıyor. evire çevire dövesim var artık kendimi.