dün ilk bölümün 30 dakikasını izledim. stephen king'i görünce zaten kesin iyidir diye başladım. ama çok uzun. benim gibi izlediği şeye odaklanamayan kişiler için zor. umarım devamı gelecek.
ayılmayanı anlarım. ben ayılmasına ayılıyorum ama bu bir tür bağımlılık ve kahve içene kadar herhangi bir şeye konsantre olamıyorum. aklımda hep kahve oluyor. bunu görmezden gelsem zaten 2. gün inanılmaz bir baş ağrısı başlıyor. o yüzden bırakın içelim.
2019. üniversite mezuniyeti, sevdiklerimden ve yaşadığım güzel şehirden ayrılma, aile evine dönüş, başlayan yüksek lisansla kendini yetersiz hissetme dönemi, covid, eve kapanma, işsizlik, tez dönemini uzatma ve bugüne geliş. berbat.
yazar hangi bölümden bahsediyor bilmiyorum ama birçok bölüm çubuk'taki kampüsümsü yerde bulunuyor. ben yüksek lisansın 1 senelik ders döneminde dahi okula gitmekte çok zorlandım çünkü okula en yakın yer bomboş, yerleşim yok. lisans öğrencileri her sabah söverek okula geliyor keza akademik kadro da aynı hislerle geliyor.
dinlemeyi bilmeyen kişilerdir. eğer işlerine gelen bir şey demiyorsanız kendi iç sesleri dinler ve sizi duymazlar. sonra da yine kendi dediklerini tekrar ederler.
hayal gücüne zincir vurulan çocuk. 5 yaşında doktor olmak isteyen çocuk "bu ülkede en garanti meslek, diğerlerinde aç kalırım" diyebilir. bu sizi şaşırtmasın. ekonomik kaygı çocuklukta başlar çünkü duydukları tek şey bu.
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.