çocuk sevmeyen insan

gözümde insan falan değildir. soğuk ruhsuz bir hayat formudur. çocukları seviniz.

normal insandır. sevmek zorunda asla değildir.
ama sevmiyor diye çocuklara kötü davranıyorsa zaten insan değildir.
ben mesela çocuklardan haz etmiyorum mesafeli davranıyorum biraz.
onlara saygıyla yaklaşıyorum ama o kadar.

nedeni, kişinin kötü bir çocukluk dönemi yaşaması olabilir.

benim. sevmiyorum sevmemiyorum 10 dakka uzaktan izleyince cidden içimi bir huzursuzluk kaplıyor. allah ana baba olanlara sabır versin.

çocuklara zarar vermiyorsa sıkıntı olmayacak insan tipi.

bilimsel olarak, her kadında annelik içgüdüsü olmadığı da, çocuk sevgisinin her insana doğumuyla birlikte otomatikman yüklenen bir şey olmadığı da araştırma sonuçlarıyla ortaya konmuş durumda.

sevmeye sevmiyorum ama onlar da birer canlı ve canları tabi ki çok kıymetli. sevmediğim için çocuklara işkence edecek halim yok. canavar değilim. çocuk sahibi olmamayı tercih ettim hayatımda, o kadar. kimse de benim insanlığımı sorgulayamaz böyle bir seçim yaptığım için.

bir de yukarıdaki arkadaşın yazdığına istinaden söyleyeyim; çocukluğum çok güzel geçti.

çocuk sevmiyorum hatta arkadaşlarımın çocuklarını vb... görünce tüylerim diken diken oluyor o kadar sevmiyorum.

sonuç olarak sevmek yada sevmemek bir tercihtir. kimse çocuk sevmek zorunda olmadığı gibi sizin çocuğunuzu da sevmek zorunda değil.

8 milyar insanın yapabildiği üreme işlemini yapabilen herkesin çocuğu olabiliyor sonuçta. çocuk sevmiyorum da istemiyorumda.

mıcır mıcır her gördüğün çocuğu sıkıştırıp ısırarak salyalı sümüklü öpen de çocuk için sağlıksız bir davranış , çocuğa uzaktan uzağa sanki ölmesi gereken pislik bir insanmış gibi bakmak da sağlıksız bir davranış (bunu yapan da çok fazla insan var, yazık) .
çocukların da kişilikleri var yetişkin insanlar gibi . bazı çocuklar huysuz, öfkeli, utangaç, içe dönük ya da dışa dönük olabilir ve yalan da söyleyebilirler. onlara zarar vermediğiniz halde zarar verdiğinizi uydurabilirler. o yüzden çocuklarla iletişimde aradaki dengeyi iyi kurmak zorundasınız, fazla da samimi olmamak gerek.
herhangi bir çocuk sizinle göz teması kurup konuştuysa hafif bir gülümsemeniz bile onunla iletişiminiz için yeterli.
sevmemek konusunda herkes özgür ama kimse bunu nefret boyutuna taşımamalı.

eğer başıma bir şey gelmeyecekse benimdir .
elbette nefret etmiyorum . ama agucuk gugucuk oyunlar da oynayamıyorum . mesafeliyim yani .
biraz da meslek sorunu olabilir .
şimdiye kadar maşallah pek yaramaz çocuklarla uğraştığım için , çocuklarla uzun süre zaman geçirmek bana göre değil gibi .

akıllı çocukları herkes sever de yaramaz çocuklar çok yoruyor ya.

şımarık ve ukala yetiştirilen çocuklar yüzünden sevemiyorum yoksa çocuklar hep sevilir.

çocuğunun özel ve eşsiz olduğunu düşünen ebeveynlere katlanamıyorum. dolayısıyla, çocuğuna da katlanamamış oluyorum. çocuklarla bağlantılı bir durum değil yani.

şimdi çocuk var bir de şımartılmış aile edebinden mahrum kalmış çocuk var.
uslu uslu duran tüm çocukları seviyorum tabii ki bağırıp koştırmaları çok doğal.
amaaa sağa sola ziyan veren birinden para isteyen telefon isteyen çocuklara okkalı tokat atasım var.

bu konuyu hic yazilmamis varsayiyorum...sevilecekse su dunya uzerinde bir cocuk,bir de hayvanlar sevilmeli. ozellikle o kikir kikir gulusleri... eger ki bir de onlar tarafidan seviliyorsaniz, bilinki hakiki seviliyorsunuz...

normal bir insanın gördüğü her yavruya merhamet etmesi ve sevmesi gerekir. çünkü beynimiz aslında başka canlıların duygularını da hissedecek şekilde gelişmiştir. bu sebeple acı çektiğini gördüğümüz her canlı aslında bizim de acı çekmemize sebep olur. sevgisiz, acımasız, empati yoksunu her insan, kendisine karşı da bu duygulardan mahrumdur.

benim o kişi. yegenim bağırmayı öğrendi diye annemleri görmeye gidemiyorum.

çocuk gürültüsü olmadığı sürece en fazla iki saat olmak şartıyla sevebilirim. sessiz ve kendi düzenini oturtmuş insanlar yaramaz ve çok ses çıkaran çocuklara tahammül edemezler

şöyle bir çocuk olursa sevilmemesi mümkün değil.

bazı insanlar çocukla çocuk olamaz, agucuk gugucuk her önüne gelen çocuğu sevemez. buradaki "sevemez'' kavramı nefret veya öfke duymak değil, sıcak davranamama halidir. ancak kendi çocuğunuz olduğunda işler değişir. bunlardan biri de bendim. kendim çocuk sahibi olana kadar hiç bu işleri beceremedim. hala da kendi çocuğum hariç kimsenin çocuğunu alıp sevemem. bence bu kişinin yapısıyla alakalıdır.

masum değildir.

çocuğu olmayan insandır.