greenapple yazar profili

rakı sofrasında mezelere yükselmek kadar mühim değildir.

başlığı sol frame’de görünce bu konuda iki kelam etmek istedim. açıkçası erkeklerin durumunu çok bilmiyorum ama kadınlar (eşcinselleri) genel anlamda daha duygusallar. bağlılık duymaya müsaitler. tabii sizin de ne aradığınıza bağlı. niyetiniz mühim.

heteroseksüeller henüz ilkokuldayken bile karşı cinsiyle deneme-yanılma ilişki kurmaya çalışır. hoşlandığı kişiyi rahatlıkla söyler falan filan. eşcinsel birey içine kapanık olur. bunu çocukken ayıp zannedebilir, içindekini bir türlü anlamlandıramayabilir. dolayısıyla psikolojik anlamda, yetişkin olduklarında da kendisiyle savaş verenler sayıca fazla diye düşünüyorum. bir tür kabullenme durumu yani. belirli bir yaşa gelene dek, ufak tefek ilişkileri olur ama en önemli şey eşcinsel bireylerde “güven” duygusu. birine güvenebilmek, sana savaş hâlinde yaklaşmayacak, sen açık yaşamıyorsan onun da sana saygı duyacağı şekilde hareket etmesi çok önemli. o yüzden kapalı kapılar ardında gibi görünse de eşcinseller de heteroseksüellerden hiç farklı değil, aşık olur. bunu ömür boyu birlikte sürdürebilirler ama çok az oranla. yani gözlemlediğim kadarıyla eninde sonunda biten ilişki çok fazla. çünkü evlilik yok, resmi bir durum olmadığı için örneğin hastalandığınızda “yakını mısınız?” sorusuna “arkadaşıyım” dersiniz. mesela bunu heteroseksüel biri pek anlayamayabilir. nasıl yani falan diyor olabilirsiniz. fakat bu durum bi’ yerde de üzer. öyle yani.

bu arada benim iki kelamım da maşallah. swh

ben kaçayım, yayın için teşekkürler. keyifliydi, herkese iyi akşamlar dilerim.

havhav dinleyenlerdenim. anlamaya çalışıyorum, içinden çıkamıyorum bu şarkının ama olsun.

bir noktada şöyle diyor:
“aşkım, sen ben değilsin
tatlısın, aynı leyla gibisin”

geldik, iyi akşamlar efenim.

sözlükte çok sevdiğim birkaç yazar dostum da var fakat ekşi sözlük ilginç bir mecra. ülke mozaiği gibi. burada bana takıntılı bi kadın yazar var. hayatımda ilk kez böyle bir şey başıma geliyor, görmezden geliyorum kendisini. fakat bazen olamıyor. sanırım 4 yıldır bana takık, her şey siyasi bir başlıktan sonra oldu. kötü bir şey de yazmamıştım. ama beni söylemlerimden ileri gelerek ırkçılıkla suçladı. oradan sonra sürekli sardı bana, mesaj attı. kibarca “bana yazmayın” dedim. aynı frekansta değiliz belli ki. engelledim ettim ama başka türlü de buluyor beni. arkamdan aralıklı olarak bir şeyler yazıyor, nickimi ve beni ima ederek. istemsizce ayda yılda bir de olsa yazdıklarına bakmak zorunda kalıyorum. ayrıca eksiliyormuş beni düzenli olarak, geçen yıl öyle bir şeyler yazmış entrysinde. başka hesapları da var anlaşılan. samimi söylüyorum ki korkunç biri ya da hasta. okuyunca ürperdim. ben her gün sosyal medyaya böylesine vakit bulamazken bu sapık arkadaşın yaptıkları bana korku filmi gibi geldi. utanmadan yaptıklarını yazmış etmiş. yaşı da yazdıklarına göre 38-39 civarındaymış. allah akıl fikir versin dedim. *

(bkz: fenerbahçeli kıza aşık olan galatasaraylı kız)
bunu da bi’ düşünelim.

şarkının nakaratını da ekleyelim:

onlar arkadan havlar
roar-roar-roar-roar-roar-roar-roar-roar-roar
dedim ki "her şey bende var"
var-var-var-var-var-var-var (heh)
onlar arkadan havlar
kükreme-kükreme-kükreme-kükreme-kükreme-kükreme-kükreme
dedim ki "her şey bende var"
var-var-var-var-var-var-var (heh)

çok ilginç bi şarkı. içinden çıkamıyorum.

bu çocuğa sarılmak isterdim. öyle üzüldüm ki. hayatın, toplumun acımasızlığını onların çekiyor olması çok yaralayıcı. travmalar, acılar, yokluk, manevi eksiklik… keşke çocuklar bunları hiç yaşamasa.

“bir güzele vuruldun, yanma, yakma
lan oğlum böyle yapma”

troll ama keyifli şarkıdır.

her sorumluluğun tek başına erkeklere yüklenmesini doğru bulmuyorum. ya da herkes dengini bulmalı, kadın-erkek mal varlığı konusunda eşittir. hanımefendi de bir araba alsaydı madem, ne diyelim.

hasidik yahudileriyle ilgili bir belgesel izlemiştim. kendileri, bizdeki uç dindar kesime çok benziyor. özellikle kadınlara yükledikleri tuhaf sorumluluklar, saçlarının gözükmemesi, özel günlerini kutlama şekilleri… fırsat bulursanız netflix’ten bi’ bakın. mini dizileri de vardır. unorthodox, shtisel gibi. shtisel acayip iyidir, beni hüzünlendirmişti.

zyra, orion takımyıldızı’ndaki küçük bir gezegenden geliyordu. uzun yıllar boyunca dünya’yı teleskoplarından izlemiş, insanların kaotik, efsunlu hayatlarına hayran kalmıştı. sonunda, bir keşif görevi bahanesiyle gemisini dünya’ya indirmeye karar verdi. bu karar o’nun için çok da zor olmadı.

new york’un ışıklı gökyüzüne iniş yaptığında kendini bir bilim kurgu filminin içindeki kahraman gibi hissetti. sokaklarda yürürken insanların birbirine çarparak aceleyle ilerleyişi, neon ışıkların göz kamaştırıcılığı ve araba kornalarının hiç susmayan senfonisi onu büyüledi. kendi gezegeninde her şey düzenli ve mantıklıyken dünya kaotik ama bir o kadar da canlıydı.

ve şimdi gerçek macera başlıyordu.

masasına oturan yaşlı bir hanımefendi o’na dönerek tebessüm etti. “yeni misin buralarda?” diye sordu. zyra duraksadı. “evet,” dedi dikkatlice, “buraya yeni geldim.” hanımefendi, başını sallayarak devam etti: “o zaman hoş geldin. dünya biraz karmaşık olabilir ama seni şaşırtacağı kesin.” dedi. ve zyra usul usul yürümeye başladı.

italyanca’da da selam vermek amaçlı kullanılır.
bir de alakasız görünüyor ama (bkz: merhem).

tatilde olmam, işe gitmemek, gürültü duymamak.

bırakacaktım ama vazgeçtiğim fotoğraf silsilesi. sabahın köründe kalkıp zeytinyağlı yaprak sarması sardım, kalınlığı puro şeklinde olduğundan dalga geçmenize dayanamazdım.

geziyorum dünya işte.

bir yazar da lastik hava kompresörü yanıtını vermemiş, yanlış görmediysem. ıslak mendil falan denmiş. zaten onu çantanızda cüzdanınızda vesaire taşımanız gerekir, insani olarak ihtiyaç duyduğumuz bir şey. geçen arkadaşım benzinlikçilere uğrayana kadar sol lastiğinin havası inmiş, tabii devam etmiş ve lastik pert. anayolda kalmış falan. halbuki kompresör olsa en azından belirli lokasyona kadar gidip lastiği yamayla sağaltabilirdi. bir ton iş. gerek yok.

ben buraya ne zaman uğrasam nickim üzerinden bi’ hışma uğruyorum galiba. bakın kırılıyorum, yeşili seviyoruz demek. sevelim, sevilelim.

p.s: kardeş, sen olayı çok yanlış anlamışsın falan dediler. tamam madem.