hannah mckay yazar profili

aynı yatakta uyumak çok güzel çünkü. öyle sana sarılmış bir çift kolu hissetmek güzel. ev işleriyle uğraşırken birinin gelip sana arkandan sarılması çok güzel. birlikte film izlemek güzel. hep yanında olacağını düşündüğün biri olması çok güzel. sırtını yaslayıp arada bir nefes almak.
bunları yaşamak için evli olmaya gerek yok aslında. çoğu insan evliliği bunlardan ziyade sevişmeye resmiyet kazandırmak veya o kişiyi kendine bağlama yolu olarak görüyor. ben zaten evli gibi hissediyorum kendimi, bir kağıtla kazanılacak ya da kaybedilecek bir bağlılık içerisinde değilim.
ama kaç yaşında olursam olayım gidip gayrımeşru çocuklar yapmayı, nikahsız bir şekilde bir erkekle beraber yaşamayı aileme açıklayamam. kabul edilmez doğal olarak.
bir de biri sorduğunda bu adam benim kocam demek istiyorum sanırım. hastanedeydik hemşire erkek arkadaşımla ilgili eşimmiş gibi konuştu, hiç bozmadım. hoşuma gitti. eşim çünkü, öyle hissediyorum.
uykum geldi saçmalıyor muyum acaba?

sevgilimden uzak durmak. birinci olarak bu.
benim kedim biraz sosyal bir kedi. gördüğü her kedinin üzerine koşuyor koklamak için, keza insanların da. ilk defa gördüğü birinin kucağına yatıp uyuyor mesela. sevgilime de aslında yakın davranmak istedi. özellikle de iki gün evden uzak kaldığımızda eve gelip onunla oynadı, besledi diye ona yakınlık duymuştu bence. ama tavırları bazen garip oluyor işte. mesela bugünlerde eve misafir gelen kediyi göz hapsine alıyor. hiçbir şey yapmıyor bak, koklamıyor, yaklaşmıyor, dokunmuyor. ama tam bir sapık gibi sadece izliyor. o kedi de huzursuz oluyor bundan ve sürekli garip sesler çıkarıyor. normal olarak.
yani bence ortalığı dağıtmamayı, diğer kedilerin ve insanların üzerine koşmamayı, diğer kedileri göz hapsine almamayı ve sevgilimden uzak durmayı öğrenmesi gerek. bu son kısım önemli bak. ve en zor olanı o sanırım. gülesim geldi, pardon canım.

hikayesi harika olmayan film. sınıf farklılıklarını da hep söylendiği gibi ustaca işlememiş bana kalırsa. gerçekçi değil ve neredeyse fantastiğe kaçıyor birçok sahnesi. fakat detaylar hoş ve çekimler harika. hani bazı yiyecekler olur, yediğinde hoşuna gitmez ama sonra tekrar denemek istersin. tekrar tekrar denersin en sonunda seversin. bu filmi de izledim, neden izledim ki dedim, gerilim filmi olmamasına rağmen çok germişti çünkü. şimdi bir daha izlemek istiyorum, monosodyum glutamat etkisi yaptı bende. özellikle o zili çalmadan önceki sahnenin renkleri, kameranın açısı falan bilemiyorum altan. bence bayağı iyi.
--! spoiler !--

karakterlerin isimlerini hatırlamıyorum ama baba olan karakterle ilgili annenin bir sorun oldu mu hamam böceği gibi kaçar dediği sahnede kadına kızmıştım. ama adam harbiden de zengin adamı bıçakladı ve sonra da kızının cesedi bile soğumamışken tıpkı bir böcek gibi kaçtı ortamdan. ve o kaçış sahnesini öyle bir çekmişler ki gerçekten bir böceğin kayboluşunu izliyorsun sanki. sonra o şeftali alerjisi olan kadına kurdukları komplo da amaca ulaşmak için önemsiz bir araç gibi ama filmdeki en ilginç şeylerden biriydi. yönetmenin üniversitede arkadaşının şeftali alerjisi varmış sanırım, bu fikir aklına oradan gelmiş. böyle okumuştum bir yerde.

--! spoiler !--

ya mesela günlük hayatta birinin saçma bir davranışını görürsün ya da biri bir laf söyler komik olur ya da bir cümle sende bir çağrışım yapar ve bunların hepsi bir anda kafanda bir hikayenin parçası olur, bunu kesinlikle yazmalıyım dersin. ya da filmini çeksem şöyle yapardım dersin. demez misin? ben diyorum. bu film de biraz öyle gibi geldi bana. yani overrated değil bence.

ağağağağğadh efe hazretleri..
random atarak konuşan ahmet davutoğlu efe hazretlerini kutsuyor sanırım burada.

bolca para, harika bir kariyer, herkesin bana aşık olması falan..
tabii ki atıyorum. her sene yeni yılda doğum günümü kutlarız ve her sene huzur ve sağlık dilerim. klişe ama bazı klişeler güzeldir. hayattaki en önemli gayem huzurlu olmak. kalan her şey bunun için bir araç. hep gerçek bir stoacı olmak istesem ve pek başaramasam da en azından bazen mutlu olmaya bahaneler üretebiliyorum.
zaman kavramımı yitirdim mesela biraz, dün bir hesap yaptım. sevgilim geleli 2 gün olmuş ve biz daha gece beraber uyuyamadık. aralıksız 2 saat beraber vakit geçiremedik. ama dün akşam hasta ziyaretine yanıma geldiğinde dünyanın en huzurlu insanıydım. şimdi onun aşağıda uyuduğunu bildiğim için de huzurluyum. uyudu en azından, canım benim. az önce kahvaltı yaptım, sonunda mideme bir şeyler girdi ve iştahım vardı. bisküvi ve labne ama severek yedim.
bugün eve gideceğiz umarım ve ben kedime sarılacağım. sarılıp film izleyeceğiz sonunda. uyuyakalacağız. huzur çok güzel bir şey ya. hiç kaybetmemek dileğiyle.

gerçekten kaliteli ve çözüm odaklı bir firmadır. para kazanmayı da iyi bilirler. valorant'taki silahların ücretlerini biraz düşürmeleri gerek yalnız. biraz olsun düşürseler kesinlikle çok çok daha fazla para kazanırlar. bir silah kaplamasına 110 lira veremez çoğu kişi ama 50 lira verilir mesela. ben vermem de kardeşime alırım, o çok iyi oynuyor çünkü.
şimdi gece pazarı çıkmış mesela, bok gibi skinler gelmiş bana. bir tane bile efektli yok. mesela bu gece pazarını daha kısa süreli tutmaları lazım ya da radyant puanıyla yenileme hakkı falan gelsin. gerçi ben onu da yenilemezdim hahahha çok pintiyim bugünlerde ya.

bu konu biraz karmaşık aslında. baktığınız zaman hiçbir şey hak ettiği değerde değil, 2 liraya mal edilen tişörtü 30 liraya alıyoruz. her şey pahalı ama malın değerini sadece maliyeti oluşturmuyor. bir yemek yediğinde ondan aldığın lezzet de buna katkı sağlıyor.
mesela burada yarım ekmek kokoreç 20 lira. kokoreç de severim aslında ama bağırsağa 20 lira vereceğime gider et yerim diyorum bazen. mantıken böyle ama o kokoreç bazı yerlerde yapılan etten çok daha lezzetli oluyor mesela. hal böyle olunca salt malzeme değil hissettiklerinle değer kazanıyor bazı şeyler. yani böyle bir şey hem var hem yok.

her gördüğümde cevaplarım bu soruyu.
kendime aşık olmamak gibi bir seçeneğim olamazdı. zaten kendimi de birçok insanın hayatında olması gereken kişi ya da olmasını istediği kişi olarak tanımlarım. anlayış desen bende, iyi kalp desen bende, yardımseverlik, mizah anlayışı, zeka, kariyer, sahiplenme hepsi bende. biraz da güzellik var işte. bazen bayağı var, bazen az var, psikolojime göre değişiyor.
kendime halihazırda aşık da olabilirmişim, tekrar okuyunca fark ettim.

en sevdiğim yazarın en sevdiğim kitabı diyebileceğim bir kitap. diyebilirim ama demeyebilirim de.
salinger gerçekten tarzına hayran olduğum bir yazar. karaktere göre dilini eğip büküyor resmen. hayatımda en çok özendiğim insanlardan biridir kendisi.

duyar tayfa.
sorsan en iyi insanlar kendileridir ama dünyadaki en faşist topluluklardan biri bunlar. harry potter'da neden eşcinsel karakter yok diye bile kuduranları var. her dizide filmde bir siyah karakterin öne çıkması için isyan ederler falan. insanlar hayal güçlerini kullanarak ortaya bir şeyler çıkarıyorlar bunlar oradan çıkıp diyor ki "e hani bize?"
hayal dünyanıza bile müdahale edip, eleştiren insanlar yani. valla sevmiyorum.
ayrıca harry ile ron sevişseydi bok gibi olurdu. kusura bakmayın.

eski vine fenomeni ya da vine eski fenomeni.
şimdilerde norveç'e yerleştiği için kendisini önemli bir insan sanmaya başlamış sanırım, kendisini linç etmeye çalışanlara ben başka boyuttayım sizin linçleriniz bana sökmez falan gibi laflar ederek hayatında ilk defa güldürmüş. başka boyut da norveç bak :) sanki nirvana' ya ulaşmış hahahahhah.
sanki unutulmanın, sevilmemenin, tüm denemelerindeki başarısızlığının suçlusu hiç alakası olmamasına rağmen güzel değil diye üzerine gittiği feno kızmışçasına ya da berkcan güvenmişçesine kudurup oraya buraya saldırmış. burada başlığını bile sırf bir gün görürse kendi iç dünyasıyla tanışsın diye açtım.
bu insanların bir baltaya sap olamayınca kendilerinden genç olanların bir şekilde başardığı şeylere duyduğu kıskançlık hayırdır ya? trendyol kendisine link vermemiş diye bile ağlayan bir tip için bu kadar satır fazla aslında ama bu salt kendisine değil böyle kıskanç başarısız insanlara yazılmış bir entrydir.
bir de sıkıldım ya. çalışamıyorum, neyse.

günde 1 avuç yemenizi tavsiye ettiğim kuruyemiş.
araştırmalara göre katarakttan koruyor çünkü.

erkeklerin korkulu rüyası değildir aslında, erkekler için gerekli organlardan biridir. yaşlılar prostatım var benim derken hatalı bir cümle kurarlar çünkü prostat zaten var olması gereken bir organdır.
ama yaş geçtikçe büyür ve üretrayı sıkıştırmaya başlar. bu da ilerde çişlerini yapmalarını zorlaştırır. hatta gariptir ki bir hocamız 80 yaşından sonraki her erkeği prostat kanseri sayıyoruz demişti. öyle bir büyüme yani. kötü bir durum.

hep söylerim, cenazede yemek dağıtmak.
türk adeti mi bilmiyorum gerçi ama insanları acılı gününde birilerinin karnı doydu mu derdine düşürmenin anlamı nedir ya? gel otur duanı et iki güzel bir şey söyle destek ol defol git yani ama yok, o lahmacun yenilecek. yanında da limon istenecek.
bir de kına gecesinda kızı ağlatmaya çalışmak. kuzenimin eşi ağlamamıştı çünkü mutluydu, kuzenimi seviyordu. niye ağlamıyorsun diye çıkışmışlardı kıza. ya sabır.
imam hatipler kapatılmalı. bazı adetler bitirilmeli.

kendinize ingilizce konuşabileceğiniz bir partner bulun.
sevgili anlamında demiyorum illa ki, arkadaşınız olabilir, mektup siteleri olur. bence internetten birisindense arkadaşınız olması en mantıklı. önce yazışarak konuşun, sonra sesli olarak.
biz yapıyoruz arada, zor oluyor bazen ama eğlenceli de aynı zamanda. ve unuttuğum kelimeleri hatırlamamı sağladı bu.
bir de klasik ingilizce altyazılı dizi izleme tavsiyesi bırakayım. cidden faydalı çünkü.

arkadaşlar burası tıbbiyeli sözlük mü dedirtendir. sabahtan beri bin tane tıbbi başlık gördüm, kendimi evimde hissettirmeye ne hakkınız var sizin ha?
bu arada bu non-steroid antiinflamatuar ilaç demektir. yani iltihabı azaltmak için kullanılan ama steroid olmayan ilaçlar. aspirin, ibuprofen falan bu sınıfa girer.

daha sözlüğe adımımı atar atmaz diss yediğim tip mi desem ne desem bilemediğim kişi.
meksika'ya gidelim taco yiyelim diyorum, yok la'de en iyisini yeriz, sıcak hava güneş bilmem ne çekiyor. la diye sanki ben tutturmuşum gibi bir de bana diyor kendini la insanı sanıyor diye, hıh! oyuncu mu olası var nedir bu los angeles aşkı onu da anlamış değilim, bak aşk deyince bir ürperti geldi, nedense. halbuki benden başka bir şeye duyulan aşka da aşk demem ben. neyseh.
ayrıca diss demişken, en azından ben ingilizce konuşabiliyorum bebeğim. sen hayırdır aksanıma laf ediyorsunnn?
meydanı boş bırakmayalım dedik, geldik, meydan bize diss attı ama karşılığını verdik, gidiyoruz. elhamdülillah.

çok affedersiniz ulud*ğ sözlük diye düzeltilmesi gereken mekandır.
sözlük hayatına orada başladım, orada güzel arkadaşlarım oldu, güzel şeyler konuştuk ettik falan da cidden at pisliği daha temiz kokar ulud*ğ sözlükten.

spor yapan insandır ya da yedikleri adam akıllı şeylerdir.
iki aydır kendimi hiç kasmadan yemek yiyorum. bazen tatlı bile yedim hem de birkaç gün üst üste. sonra hiç kısmadım kendimi pilav yedim, döner yedim tavuk yedim canınız çekmesin lahmacun falan.. çekti biraz.
neyse ama nerdeyse her gün hafif de olsa sporumu yaptım. aksattım mı, evet özellikle sınav haftaları falan. amaaa her tartıya çıkmaya aynı kiloyu gördüm. yok sanki önceden o yediklerimi yesem 100 kilo olurmuşum gibi ama şimdi öyle değilim. dünyada cennet gibi bir şey benim için.
yani kasmamak gerek sanırım biraz. stres kortizolü kortizol de kilo alımını tetikler. ya da tartım bozuk bilmiyorum.