hormonalmoron yazar profili

rogue ile ayni saclara sahip olarak dahil oldugum veritabanidir.

stresimin bana vermis oldugu yetkiye dayanarak, niyet ettim x-man olmaya.

bir cesit 'her topal satıcının bir kör alıcısı vardır' durumudur.

oyuncu ilker kızmaz, esinin dogum gununu kendi sosyal medya hesabindan kutlar.

bir takipcisi:
"yok yok bir kere daha anladım. güzel adamlar çirkin kadın seviyor."

ilker bey durur mu yapistirmis cevabi:
"merak etmeyin... sığ kadın seven adamlar da var! sabredin..."

viski eşlikçisi, aşırı keyifli, komedi agirlikli muhteşem dizi.

cok cok gec tanistigim bir dizi, nasil oldu da daha once kesfedemedim cok sasiriyorum.

neksflizde dolanirken ashton kutcher'i gormemle dikkatimi cekmis, danny masterson'i da gormemle oha noluyoruz lan! dedirtmistir. yillardir (bkz: that '70s show) ozlemi ceken sahsima, ansizin bahsedilen, aninda bagimlilik yapan bir hediye olmustur.

oyunculuklari cok basarili, senaryosu da keza oyle fakat muzikleri ve diyaloglari gercekten muhtesem bu dizinin. tanitim videosunda (bkz: tom petty) and the heartbreakers'dan runnin’ down a dream parcasini duydugumda beynimden vurulmusa dondum ve ahtapot misali tum kollarimla yapistim bu diziye.

beau bennett roluyle sam elliott reyiz, adeta icimdeki teknoloji karsiti yobazin disavurumu. takip edilmemek pahasina yillardir hastaneye gitmeme ve telefon kullanmama eylemleriyle beni benden almistir. sadece elliott'un sahane ses tonunu dinlemek icin bile sans verilebilir diziye.

loser ve sapik horozumuz danny masterson, baslarda neredeyse steven hyde karakterinin aynisini oynuyormus gibi, ilerledikce farklilasiyor tabii. yine oldukca orjinal bir karakter cikmis ortaya.

ashton kutcher'in canlandirdigi colt bennett karakteri ise neredeyse michael kelso'nun aynisi olmus. 'buuuuurn!' diye bagirsa hic sasirtmaz.

hank karakteriyle, hayatimda gordugum en iyi ve orjinal figuranlardan birine belki de en iyisine sahiptir ayni zamanda.

joanne karakteri de oldukca basarili. beau ve joanne'in diyaloglari dizinin en eglenceli kisimlarindan.

(bkz: that '70s show) kadrosundan bir cok ismi konuk oyuncu olarak almasi ile gonullerde taht kurmustur ayrica. 70'leri sevenin, the ranch'i kacirmamasi gerekiyor bence.

dizinin tek olumsuz yani; her bolumunde oluk oluk icilen viskileri gordukce, istahinizi muthis kabartmasidir. benim keseye baya zarari olmustur fakat beau ile kadeh tokusturarak izlemenin zevki bir baskadir.

tereddutsuz izleyiniz efendim, cok begeneceksiniz.

bir benzin istasyonunda saksı olmak.



saksiyi cekememisim, dolayisi ile cicek de yok fotografta fakat cok manidar. 'benzin' istasyonunun tam gobeginde, saksıya 'sigara' söndürme oksimoronu da anca turkiyede yasanirdi sanirim...

sokak hayvanlarinin su kaplarina izmarit atmak da ayni tarikatin bir diger atasporu olmali.

karsilikli duygusal bir iliski kurulmadan once, kisinin gerceklestirmesi gereken elzem eylemdir.

'kisi kendini sevmeden, baskasini sevemez.' klisedir ve fakat dogrudur.

özsaygi, özsevgi, öz şefkat filan bunlar önemli kavramlar...

bazen insanin kendi omzuna bir öpücük kondurmasidir.

duşa girmektir efendim. en önemli şey temiz olmaktir.

melatonin hormonu dolayisi ile uyku,
telomer uzunlugu
ve
tahammül.

efsane diziler kusagindan bir dizidir.

(bkz: the x files) dizisinden esinlenildigi icin mulder ve scully ozleyen bunyelere iyi gelebilir.

bu hafta ucuncu kez bastan izlemeye basladim. uzun araliklarla tekrar izlenildiginde cok ojdur, guzeldir.

sessizligin sesi.

doganin sesi.

temiz bir vicdana sahip olmayi basarmaktir.

daha once deneyimledigim icin rahatlikla bildiriyorum, huzurlu bir ölüme giden tek yoldur kanımca.

mabadimiza bir adet şemsiyenin sapini monte ederek, şemsiyeyi acmak, dömelmek ve kendi etrafimizda adeta bir pokemon gibi dönmek suretiyle bazilarindan kurtulmak mümkündür.