ignoranceisbliss yazar profili

''bir musibet bin nasihatten yeğdir'' demişler. hayaller kuruyoruz, düşünüyoruz, dinliyoruz, okuyoruz, yazıyoruz. ne mutlu bize, ama hayallerimizin ne kadarını gerçekleştirebiliyoruz, düşüncelerimizi başkalarına ne kadar aktarabiliyoruz, dinlediklerimizin kaçta kaçını algılıyoruz, okuduklarımızın ve yazdıklarımın ne kadarını hayatımıza katabiliyoruz soru işareti. hayallerimizi, düşüncelerimizi gerçekleştirmek için adım atmak, denemek güzel. illa ki somut olması da gerekmez, bi fikrin etrafında hayatını şekillendirmek de olabilir bu, roman yazmak da, araba almak da. gerçekleştirilir veya gerçekleştirilmez, hatalara, sonuca bakmadan, önemli olan kazanmak değil katılmaktı diyebilmeliyiz sonunda. e biraz da polyanna oluverin canım noluciy #hareketegeç.

mutlulukla başımız o kadar dertte olsa gerek ki sürekli bu başlıklar karşıma çıkıyo ve ben sürekli look at my nick yazıyorum, helb me.

her gün okuduğumuz haberlerin, dinlediğimiz hikayelerin, yaşadıklarımızın, yaşayamadıklarımızın farkında olmamıza rağmen, görmezden gelebilerek devam edebilmek; kısacası bütün bu karmaşanın ortasında bizi hayata tutkuyla bağlayabilecek ufak tefek şeylerin farkına varabilmek yoksa da ufak tefek şeyler yaratabilmek. çok da kolay değil sanki bu tarz bi başarı aslına bakarsak. ignoranceissuccess

iyilik, kötülük, mutluluk, riyakarlık üzerine toplumsal eleştiriler barındıran sait faik romanı. baş kahramanımız nevin ile mutluluğu anlamaya-anlamlandırmaya çalışıyoruz.
nevin bilmiyor ki bu tarz kelimelerin manası olmayabiliyor riyakar toplumlarda; mutluluk, koflaşmış bir kelimeden ibaret mesela. ben demiyorum, ''sait faik adalı'' söylüyor...

ne 'konsolosun kızı' ne 'balıkçı cemal'in sevgilisi nevin. ne tamamiyle bir babaya çocuk, ne tümüyle bi ruha eşi, ne de tastamam bir kişi oğlu. kayıp nevin arıyor. kayıp aranıyor. herkesin yaptığı gibi.

not aldığım birkaç cümle daha...

hayata bakış açımızı değiştirebilecek, hayata anlam katabilecek, güzelleştirebilecek hisler yoğunluğu. şayet tutkuyla bağlandığımız şey para, madde, iktidar vs. değilse.

...

döndük dolaştık, nickime hoşgeldik.

yalnızlığın ömür boyu olmasıdır.
(bkz: yalnızlık ömür boyu)

bu düzensiz düzeni tamamen değiştirmek isterdim. bunu yapmanın tek yolu da sözde adaleti değiştirmek olurdu. ben demiyorum, camus söylemiş "adalet olmadan düzen olmaz"mış.

kampüs, otostop, dayanışma üçlüsünü seçivedim gari

"insan değil de ağaç olsam
dallarımın arasından rüzgar esse
yapraklarım, çiçeklerim meyvelerim olsa!
mevsimleri yaşasam...
köklerimle toprağın derinliklerine sarılsam.
kuşlar konsa dallarıma, yuva bile yapsalar...
böcekler, karıncalar yollansalar içime...
çürütseler oralarımı,
ballarım, sakızlarım olsa
gövdeme bir insan yaslanıp uyusa...
ben bunları hiç bilmesem, sadece ağaç olsam..."

şuraya bir cümle koydum
bırak, acımızı birileri duysun.
hem zaten şiir niye var?
dünyanın acısını başkaları da duysun!

acı mıhlanıp bir kalpte durmasın
ortada dursun
olur ya biri eline alır okşar, biri alnından öper
az unutursun.

öğretmenim, örtmenimm, öğretmenimmmmm...

ankara- dost kitabevi/karanfil sokak

işler güçler, düğün dernek, kardeş payı filmlerinin senaristi ve yönetmeni selçuk aydemir romanıdır. roman boyunca 3 kafadarın mahalledeki maceralarını, çocukluğunu izleriz. keyifli, komikli bir eserdir. ayrıca kitabın devamı niteliğinde portakal renginde liseden arkadaşlar kitabı da mevcuttur. ''rengini napalım'' diyenlerinizi duyar gibiyim. portakal vitamindir.

tm

odtü'nün bir numero olduğu konudur, sürüm sürüm süründürür.

efendim?