liberte egalite fraternite laicite yazar profili

esma bint mervan, umayya b. zeyd kabilesinden 5 çocuklu şair bir kadındır. bu kadın ebu afak adlı 120 yaşında zavallı bir adamın ve benü nadir kabile reisi ka'b'ın kallesçe öldürülmesini kınamış ve kalemini alarak şu dizeleri yazmıştır;

b. malik ve el-nabit ve auf ve el-khazraj'e saygı duymuyorum.
sizden biri olmayan bir yabancıya
murad yada mahrij (yemenli iki kabile) olmayan bir yabancıya itaat ediyorsunuz.
ahcının pişirdiği yemeğin olmasını bekleyen aç adamlar gibi bekleyen
resinizi öldüren bu adamdan (muhammed'den) size iyilik geleceğinizi mi bekliyorsunuz?
aranızda onu gafil avlayarak ona saldıracak
ve ondan gelmeyecek yardımı bekleyenlerin
umutlarına son verecek gururlu bir adam yok mü?
(kaynak ıbn sad, siret resul)

muhammed efendi bu kadının söylediklerini duyar duymaz "beni mervan'ın kızından kim kurtaracak?" diyor.
muhammed'in tetikçilerinden biri olan umayr b el-hatmı bu işi üstleniyor ve geceleyin kadının evine girerek 5 çocuğunun gözleri önünde savunmasız kadını öldürüyor. kadıncağızı çocuklarının önünde doğrayan tetikçi umayr, sabah olur olmaz çetenin ele başına, yanı muhammed'e kadının işini bitirdiğini bildiriyor.

muhammed ise umayr'a "allah'a ve önün halkına yardım ettin ya umayr!" diyor.
umayr, işlediği cinayetten oturu bir ceza görüp görmeyeceği hususunda muhammed'e soruyor, muhammed ise "o kadın için iki keçi bile toslaşmaz" diyor ve umayr'a ailesinin yanına dönmesini emrediyor.

hicretin on dukuzuncu ayında, ramazan ayının bitimine beş geçe kalmış iken, ibni zayd'dan olma esma b. marvan'a karşı sariyyah (saldırı) gerçekleşti. allah elçisi ile alay eden onu gücendiren sözler sarfediyordu. halkı allah'ın elçisine karşı kışkırtıyordu.
bir gece gizlice evine giren adıy el hatmı, beş çoçuğunun mervan'ın etrafında
uyuduğunu gördü, koynunda meme verdiği bir bebeğide vardı, el hatmı bebeği kenara
iterek, sırtından çıkardığı kılıcını sapladı. bundan sonra peygamber ile sabah
namazını kıldı. allah'ın elçısı ''mervan'ı öldürdün mü?'' diye sordu. o'da "evet" dedi. el hatmi
koynunda bebeği olan bir kadını öldürdüğü için kendisine bir günah olup olmadığını sordu, allah'ın elçisi ''o kadın için iki keçi bile toslaşmaz '' dedi.
ıbn sad, tabakat el kabir

esma, muhammed'in öldürttüğü kişiler için iyice içerlemiş olacak ki, halktan muhammed'i (tıpkı muhammed'in öldürttüğü gibi) gafil avlayacak birinin çıkmasını ümit ediyor. bu demektirki esma'nin kendisi hem kadın olduğu için ve hem de acizliğinden böyle bir işi kendisi yapamaz. o halde esma denen bu 5 çocuklu kadın muhammed için ne gibi bir tehdit unsuru idi?

muhammed'in "o kadın için iki keçi bile toslaşmaz" cümlesinden anlıyoruz ki, esma'nin ölümü halk içinde pekte ses getirecek bir hadise değildir. bu demektirki esma o dönemlerde otoriter, devlet idaresinde bulunan bir kişi ya da muhammed'e karşı diğer kabilelerle iş birliği yapabilecek mevkide bir kadın değildi. esma, kendi çapında şiirler yazan 5 çocuklu şair bir annedir. esma değil diğer söylü güçlü kabileleri muhammed'e karşı savaşmak için iş birliğine çağırabilmek, kendi halkını bile muhammed'e karşı ayaklandıramayacak kadar aciz bir kadındı. tek suçu muhammed'in kişileri gafil avlamasına ve kallesçe işlenen suikast olaylarına kızarak, muhammed'in bu eylemlerini eleştirmesidir. akabinde yazdığı dizelerin bedelini kendi çocukları önünde vahşice katledilerek ödemiştir.

"esma bint marvan için iki keçi tokuşur mu bilemem ama, geride bıraktiği 5 yetim çocuğun sabah akşam analarına ağladıkları kesin.."

varaka bin nevfel hatice’nin amcasının oğluydu ve ruhban sınıfını kabul etmeyen nasrani-hıristiyandı. amcası ebu talib hatice’yi de muhammed’e ondan istemiştir. nikâhlarını da 400 dinar -hatice için oldukça düşük- başlık parası ile kendisi kıymıştır. bu noktada nikâhın nasrani-hıristiyan usulünce kıyıldığını ve varaka’yı çok sayan hatice’nin de muhtemel nasrani-hıristiyan olduğunu kabul etmemiz gayet mantıklı bir yaklaşım olur.
varaka bin nevfel’in bilgisi kuvvetli, birçok dil bilen ve düşünce dünyası engin bir adam olduğunu anlıyoruz. zebur, tevrat, incil ve çeşitli sahifeleri de derinlemesine incelemiş, dinler tarihi, dinlerle ilgili kişiler, onların hikâyeleri, efsaneler ve güncel tarih konusunda bilgi edinmişti. bazı ibranice, aramice metinleri arapçaya çevirmişti. bunların arasında kutsal kitapların da olduğu söyleniyor.
arabistan o zamanlarda yahudiler, hıristiyanlar ve çoğunlukla puta tapanlardan oluşuyordu. varaka’nın aradığı tek tanrı inancı mekke’de mevcut değildi bu sebeple varaka, zeyd bin amr ile birlikte seyahate çıkar. şam’da, busra’da hıristiyanlarla tanışırlar. ancak isa’nın tebliğ ettiği dinden eser kalmamıştır. berrak bir kaynak ararken efsanelerle hurafelerle karşılaşırlar. bir kere ortalıkta hakiki incil yoktur, sonra teslis (üç tanrı inancı) bidat kalıplarını da aşar, mensuplarını şirke yuvarlar. haçlar, ikonalar... kureyş’in putlarından kaçıp heykellere, tasvirlere yakalanmanın manası yoktur. kaldı ki papazlar günah çıkarma işini de kimselere bırakmaz, saf insanları acımadan yolarlar.
oralarda durmaz, kuzeye uzanırlar. musul’da sadece allah’ın rızasını kazanmaya çalışan samimi bir nasturi râhibiyle tanışırlar. ondan oldukça etkilenirler ve aradıklarına yakın olan inancını benimserler.
muhammed de puta tapıcılıktan nefret ediyordu. o da hz.musa ve hz.isa gibi paganizm devrini yıkmak istiyordu. heykellere tapınmayı hiçbir zaman doğru bulmuyordu. kendisi ile bu fikri paylaşanların başında varaka bin nevfel ile birlikte kıys bin saide, abdullah bin çehş, osman bin halis geliyordu.
buradan hareketle mekke’de varaka ile aynı düşünceye sahip arkadaşları ile muhammed’in bir şekilde tanışması ve onlar tarafından sevilmesi gayet muhtemel. varaka’nın zengin hatice’yi de pekte varlı olmayan muhammed’e düşük bir başlık parası ile nikâhlaması da bu yüzden olabilir. soy, kabile gibi kavramların bugünden çok daha önemli olduğu o zamanlarda böyle bir “zengin kız-fakir delikanlı” evliliğinin bu kadar kolay olması pek muhtemel görünmüyor.
“bu dört hanif bir gün mekke'de büyük mabutlardan (lât, uzza, manat) birinin dini merasiminde bulunurlar. kurbanlar kesilip, mabut tavaf edilir. bu dört hanif bir köşeye çekilmiş insanların garip şekildeki ibadetlerini seyre dalmışlardı. şuuru olmayan bir taş parçasına tapanlara acıdılar. bunlar kendilerine bir hak dini aramak çabasını gösterdiler. dördü de bu fikirlerde birleştiler. bu dört hanif'in başı varaka bin nevfel idi. bu dört hanif, ahir zaman peygamberi olarak muhammed'i bulmuşlardı. o'nu yetiştirmekte gayret gösteriyorlardı.”
bunlardan anlaşılıyor ki, hanifler islamiyetin kurulmasında gizli bir cemiyet olarak çalışmışlardı.
öncesini bilemesekte resmi olarak nikâhtan(25) peygamberlik ilalına(40) kadar geçen 15 yıllık süreç içerisinde muhammed; varaka ve haniflerden sürekli olarak bilgi alıyor ve ileride tebliğlerde yer alacak olan o günün şartlarındaki bilinen tarihi, etnoğrafiyi, coğrafyayı, diğer dinleri, hikâyeleri, efsaneleri ve filozofileri öğreniyordu.
bu bilgi birikiminin meyve verme zamanı artık gelmişti. hira dağındaki mağarada uzun günler ve geceler, fikir buhranları, kuramsal teoriler, yavaş yavaş taşları yerine oturtuyordu.
devrim çok yakındı…
kaynaklar şöyle diyor;
“bu sıralarda, ükkaz meydanında kızıl bir deve üzerinde kıys bin saide manalı ve haber verici meşhur hitabını yapmıştı.o zamanlar hz.muhammed otuzsekiz yaşında olup, bu ateşli ve uyandırıcı hanif'i dikkatle dinlemişti. bilhassa hitabedeki şu sözler o'nun ruhunda yeni bir çığır açmıştır.
''yemin ederim ki, allah'ın indinde bir din var ki, şimdi bulunduğumuz dinden daha sevgili ve allah'ın gelecek peygamberi vardır ki gelmesi pek yakındır. gölgesi başımızın üstüne geldi. ne mutlu ol kimseye ki o'na iman edip de o da o'na hidayet eyleye. ve ol bedbahta ki o'na isyan ve muhalefet eyleye. yazıklar olsun, ömürleri gafletle geçen ümmetlere''. işte bu sözlerle mekke halkına muhammed'in geleceğini haber veriyordu. bundan sonradır ki hz.muhammed islamiyet’i kurmak azminde bulundu. cenab-ı hak'tan nübüvvet ve risaleti bekledi. kıys bin saide islamiyet’in habercisi olmuştu. hz. muhammed peygamber olduktan sonra bir gün yanındakiler: içinizde kıys bin saide'yi tanıyan var mı? diye sordu. sonra da bu hitabeden bazı parçalar okudu. daha birçok şeyler de söyledi. yine yanındakiler: acaba onun satırlarından aklında kalanlar var mı? dediler. o zaman hz.ebu bekir: ben biliyorum. diyerek bu hitabeyi sonuna kadar okudu.”
anlaşıldığı üzere gizli cemiyetin amacı netleşir ve son iki yıl kala toplum içinde dillendirilecek seviyeye varır.
kaynaklar devam ediyor…
“hz. muhammed bunları eşi hz. haticeye anlattı. hz. hatice de amcazadesi varaka bin nevfel'e onları bildirdi. o bu olayı dikkatle dinledikten sonra: git, eşin muhammed'e söyle korkmasın. bu alametler o'nun ahir zaman peygamberi olacağını ispat ediyor. dedikten sonra, bir de manzume okudu: ''hz. muhammed, artık bir peygamberdir. kendisine görünen cebrail'le, mikail'dir. getirdikleri ise vahiydir. hz. muhammed'e inananlar cennete girecekler, doğru yoldan ayrılanlar ise cehennemde sosuz olarak yanacaklardır.''. hz. hatice varaka'nın yanından dönerek nevfel'in dediklerini aynen o'na bildirdi. hz. muhammed bu sözlerden müsterih oldu. kendisine peygamberlik geldiğinden dolayı da sevindi.”
buradan anlaşılıyor ki daha muhammed işin başındayken neyin ne olduğu, aracıların kim olduğu, gelenlerin ne olduğu, sistemin özü(inananlar cennete, inanmayanlar cehenneme) varaka tarafından biliniyordu. belki muhammed’e başka bir şey olmuştu, varaka bunları muhammed’in başına gelenler olduğunu nerden biliyordu, yoksa ona da mı vahiy gelmişti?
çoğu islami kaynakta hatice’nin muhammed’e hemen inandığı söylenir, anlaşılıyor ki hatice varaka’ya sormadan net bir fikre varamamış.
kaynaklar devam ediyor…
“ey muhammed itikâf zamanında müşahede ettiğin halleri bana bir hikâye et. bunun üzerine hz.muhammed mağarada kendisine nazil olan ilk ayeti okudu. varaka heycanla: ya muhammed, seni tebrik ederim. hz. isa'nın kendisinden sonra geleceğini haber verdiği ahir zaman peygamberi sensin. seni ilk ziyaret edenler namosdur. çok geçmeden halkı hak dinine tebliğ için elçi olacaksın. sana inanmayanlar hakkında bin türlü iftiralar edecekler. sana eza ve cefayı reva göreceklerdir. seni mekke'den hicrete mecbur edeceklerdir. çünkü peygamberliğe nail olan kimselere, kavmi arasında birçok düşmanlar çıkmıştır. keşke genç olsa idim de mekke'den çıktığın zaman sana hizmet ve yardım edebilseydim. diyerek hz. muhammed'i kucaklayıp öptü”
bu noktada varakanın hicreti söylemesi büyük bir kehanet olarak gösterilir. mekke’deki hâkim sınıfın bu yeni görüşleri benimsemeyeceği oldukça aşikârdı. eninde sonunda göç kaçınılmaz olacaktı. nitekim muhammed ilk ayetleri onlara (velid bin muğire) anlatınca karşılaştığı durum pekte şaşırtıcı olmaz.
“müddesir 18-zira o, düşündü taşındı, ölçtü biçti. 19-canı çıkasıca, ne biçim ölçtü biçti. 20-sonra, canı çıkasıca, ne biçim ölçtü biçti. 21-sonra baktı. 22-sonra kaçlarını çattı. 23-en sonunda, kibrini yenemeyip sırt çevirdi. 24-“bu (kuran) dedi, olsa olsa (sihirbazdan öğrenilerek!) nakledilen bir sihirdir. 25-bu, insan sözünden başka bir şey değil.
kaynaklar: 1-enver behnan şapolyo-peygamberler tarihi. 2- ahmet sırrı arvas-hakikatin peşinde... varaka bin nevfel. 3- salih suruç-kainat' ın efendisi (asm)

sahih-i buhari muhtasarı tecrîd-i sarih tercemesi, ankara, 1985, diyanet yayınlarından, 2/299-310 da ne anlatılıyormuş bakalım:

"kaledeki çaresiz yahudilerin eli silah tutabilenlerden 400-900 arasında bir erkek topluluğu öldürülmüş, 400-900 arası olduğu söylenilen yahudilerin büyük çoğunluğu hz. ali tarafından katledilmişti. ali o gün kafa kesmekten çok yorulmuş ve kafa kesme işlemi sırasında yorgunluktan sürekli olarak kılıç kullandığı kolunu değiştiriyormuş, muhammed ise kesim işleminin yanına çadır kurdurmuş ve kesim işlemini gözlemliyormuş. katledilen yahudi erkekleri topluca gömülmüşler. tüm silah tutabilen erkekleri öldürülen yahudilerin artık zenginlikleri müslümanların olmuş.

katliamdan sonra, dıhyetü'l-kelbı adındaki delikanlı arap, muhammed'e gelmiş; tutsak kadınlardan birini kendisine alması için ondan izin istemiş. muhammed de : "haydi git de bir câriye al!" diye karşılık vermiş. ne var ki dıhye gidip safiyye'yi almış. bunu gören bir başka arap hemen koşup muhammed'e haber vermiş. safiyye'nin dıhye'ye değil; "peygamber"e uygun olacagını söylemiş. muhammed'de dıhye'yi çağırtmış; başka bir cariyeyi almasını söylemiş. dıhye'ye verilen "cariye", safiyye'nin kocasının kızkardeşidir. muhammed, kendisine "karı" olmanın karşılığında safiyye'yi "azâd" etmiş. ümmü süleym, safiyye'yi hazırlamış ve gece olunca da muhammed'in koynuna sokmuş. babası ve kocası öldürülen bir kadını, aynı gün (veya 1 gün sonra). hem de babasını ve kocasını öldürenlerin liderine eş olarak. safiyye, o sırada daha genç bir kız iken muhammed 57 yaşında idi. "

[[spoiler]]
"ben, onlar hakkında buluğ çağına eren erkeklerin boyunlarının vurulmasına; malların müslümanlar arasında taksim edilmesine, çocuklarla kadınların ise esir alınmasına hükmettim."

bu hükmün üzerine, muhammed, , sa'd'ı tebrik ve takdir ederek,

"sen, onlar hakkında, allahın yedi kat gökler üzerinde verdiği hükmüne uygun hüküm verdin."
[[/spoiler]]
yanisi, sad söylemeden önce kararını çoktan vermişti muhammed.

bu katliamın bir nedeni de muhammed'in hendek savaşında ciddi bir şekilde karizmasını çizdirmesidir. hendek gerisinde savaşmak arap kültürünün alışık olduğu bir savaş yöntemi değildir. medine içinde hz. muahmmedin korkak gibi hendek arkasına saklandığı, düşmanın karşına çıkcak yiğitlikte olmadığı söyleniyordu. birçok şair bu durumu hicvediyordu. medine kuşatması kalkmış, saldırı savuşturulmuş ama söylentiler bitmemişti. topluma göz dağı vermek için medine'de ki en zayıf olan kabile, sürgün edilmeyen son yahudi kabilesi kurban seçilir. kendi sonlarının da önceki yahudi kabileler gibi olacağını sanarlar. sürgün bile onlar için kötü bir son iken akıllarına gelmeyecek bir katliama uğrarlar. pazar yerine açılan çukurda dört gün boyunca kelleleri vurulur. kadın ve çocuklar köle yapılır. içlerinden bir tanesini de muhammed kendine eş olarak alır. (bkz: reyhane binti zeyd)
dört gün süren bu katliamdan sonra medine'de artık muhammed hakkında ileri geri konuşan kimse kalmaz. lakin olaylar bununla bitmez. sıra şairlere gelir. kuşatma sırasında kendisini hicveden şairlerin katliamı başlar. ilk kurban esma ismindeki bir kadın olur. kucağında çocuğu ile uyurken öldürülür. sonrasında ise bütün şairler öldürülür. muhammed'i eleştirmenin bedelinin ne olduğunu artık medinede ki herkes öğrenir.

bazı dindar kişilerin islam tarihinden bihaber olduğunu gösteren katliamdır. bu katliam sonucu hz. peygamberin eline geçen kadın safiyye değil, reyhane binti zeyd'dir.

safiyye bint i huyey'in hz. peygamber'in haremine katılması hayber savaşını -başka bir katliam- müteakip olmuştur. safiyye beni kureyza kabilesinin liderinin kızı filan değildir. turan dursun'a laf söyleyenler bari biraz daha tarih araştırsınlar.

bu arada zavallı safiyye'nin kaderini gösteren şey adıdır. asıl adı zeyneb olan bu kadıncağız ele geçtikten sonra safiyye adını almıştır. bilin bakalım safiyy ne demek? hayır, "temiz, pak, hâlis, saf, katıksız" değil.
"reisin ganimetten seçip aldığı" demek.

www.enfal.de/ecdad65.htm
en.wikipedia.org/wiki/safiy...
en.wikipedia.org/wiki/rayhana

(bkz: reyhane)
hz. muhammed'in cariyesi veya karısıdır. ölene kadar başını örtmeyi reddettiği söylenir.
bazı kaynaklarda reyhane binti şem'un veya reyhane binti semun olarak da geçer.
beni nadir kabilesindendir. beni kurayza'ya gelin gitmiştir.
yahudi kureyza kabilesine mensup idi. güzelliği ile meşhur genç bir yahudi kadını idi.

--- kaynaklı yazi ---

kocasının ismi hakem idi ve kureyza baskınında öldürülmüştü. geriye kalan babası, kardeşleri ve diğer erkek akrabaları ise kureyza esirlerleri arasında boynu zübeyr ve ali tarafından vurulanlar arasındaydı. reyhane'nin muhamed'in eşi olup olmadığı ve cariyesi olarak kalmış olabileceği de hep tartışma konusu olmuştur.

ibn sa'd da onun safiyy payı olarak daha ganimetler dağıtılmadan önce muhammed'in onu kendisine ayırdığı ve onu hür zevceleri arasına kattığı yazılıdır. kurtubi'ye göre de muhammed kendisini azad edip onunla evlenmiştir. ibn ishak da ise cariye olarak kaldığı yazılıdır.

hamidullah belzuri'den yaptığı bir aktarma da muhamed ve reyhane arasında şöyle bir konuşma geçtiğini anlatır :
--muhammed onu nikahlama önerisinde bulunmuş ve böylece özgürlüğüne kavuşacağını söylemiş, o ise şu cevabı vermişti.
"beni nikahlamaktansa cariyen olarak al ! ben bir cariye kadın olarak kalmayı yeğlerim, zira hür müslüman kadınlar gibi başıma örtü ve yüzüme peçe takmak istemiyorum" (islam peygamberi s.573 no: 1117)

ayrıca siyer kaynaklarında (ibnu'l kayyum 1/113, cevzi, el-vefa 647 ) muhammed'in ona 500 dirhem gümüş mehir bedeli vererek nikahına aldığı ve gecelerini de öteki hür hanımlarıyla olduğu gibi eşit paylaştığı da yazılıdır.

hamidullah'ın samhûdi'den yaptığı aktarımında ise reyhane medine'ye yerleşmemiş eski evinde oturmaya devam etmiştir. başka kaynaklarda da muhammed'in reyhaneyi bu eski evinde düzenli olarak ziyaret ettiği yazılıdır.

reyhane'nin hz. peygamberle "evlendiği" sırada yaşının 19 olduğu rivayet edilir. ölüm tarihi ise hicri 10. yıldır.

--- kaynaklı yazı ---

beni kurayza katliamı hicretin beşinci yılında yapılmıştır. reyhane ise bu olaydan 5 yıl sonra 24 yaşında -muhtemelen kahrından- ölmüştür. hz. peygamber kendisinden bir sene sonra ölmüştür.

ruşen çakır ve fehmi çalmuk'un yazdıkları, "recep tayyip erdoğan - bir dönüşüm öyküsü" kitabından bir alıntıda geçen eylem:

"... reis kaptan (babası) sinirli bir adamdı. sinirlendiğinde evden kimse ona yanaşamaz, irtibat kuramazdı. ama onun recep tayyip'e karşı özel bir ilgisi vardı . tenzile hanım da (annesi) bunu keşfetmişti. evin babası sinirli olduğunda iş recep tayyip’ye düşerdi. hemen reis kaptan’ın yanına sokulurdu. o kollarına sığındığında reis kaptan’ın siniri kalmazdı. recep tayyip babasını üzdüğü zaman inanılmaz bir şey yapardı: reis kaptan’ın ayakkabılarını öperdi. bunu gören reis kaptan sakinleşir, gözlerinden yaşlar süzülür, bütün çocuklar da babalarıyla birlikte ağlardı…"

abdullah ibn ömer anlatıyor

- "peygamber, benû mustalık üzerine gece baskın yaptı. onlar ansızın yakalanmışlardı. hayvanları da su başında sulanıyordu. pey­gamber, savaşabilir durumda olanlarını öldürttü; çocuklarını da tutsak olarak aldı. o sırada cüveyriye'yi kendine seçti." (bkz. buhari, kita-bu'l-itk/13; tecrîd, hadis no: 1117 müslim, kitabul-cihâd/1, hadis no: 1730; ebu dâvûd, sünen, kitabu'l-cihâd/loo, hadis no: 2633.)

"cüveyriyye", "cariyecik" demek. çok küçük yaştaydı o sırada. 13 yaşında. asıl adı "berre" iken, muhammed'in el koymasından son­ra bu adı almıştı.

yukarıdaki hadiste muhammed'in "savaşır durumda olanları" öldürttüğü anlatılıyorsa da, öldürülen yalnızca on kadar savaşçı. (birçok kaynağı bir arada görmek için bkz. leoni caetani, çev. hüseyin cahit, istanbul, 1925, s. 145-146.)

"ganimet"ler, "tutsak"lar...

ve tutsaklar arasında güzel cüveyriyye. mustalıkoğullan'nın başkanı haris'in kızı. şimdi "cariye" durumunda. yani alınıp satılabilir nitelikte.

ne var ki kız çok güzel. üstelik de soylu.

hadiste de belirtildiği gibi, muhammed'in onu kendine aldığını görüyoruz. muhammed, kurtulmalığını vererek kızı, alıp ken­di kanlan arasına katmıştı. ve ardından "zifaf' [gerdek]...

muhammed 56 yaşındaydı o sırada. güzel körpecik cüveyriyye'yi, koynuna almak için hiç zaman yitirmemişti. suyun yanında he­men kurulan meşin çadırında işini görmüştü.

"...resulullah (sav) beni müstalik'e (önceden haber vermeden ani) baskın yaptı. onlar (bu sırada) gafil haldeydi, hayvanları su kenarında sulanıyorlardı. mukatillerini öldürdü, çocuklarını ve kadınlarını esir aldı. o gün cüveyriye'yi (cüveyriyye binti haris) de ele geçirmişti." hadis.ihya.org/kutubusitte/...

. "beni müstalik'ten cüveyriye binti haris, sabit ibnu kays ibni şemmas (ra)'ın hissesine düşmüştü [esaretten kurtulmak için mukatebe anlaşması yapti]. o, çok güzel bir kadındı, gözde onun için bir hisse vardı (gören göz haz duyardı). mukatebe bedelini ödemede yardım talep etmek üzere resulullah (sav)'a geldi.

hz. ayşe devamla der ki: "cüveyriye kapıda durduğu vakit onu görünce durumu hoşuma gitmedi (resulullah'ın onu beğenip evlenmeye kalkacağından korktum). resulullah (sav)'ın da benim onda gördüğüm (güzelliği) göreceğini derhal anladım. (*)

"ey allah'ın resulü dedi. ben haris'in kızı cüveyriye'yim. durumum size meçhul değil. ben sabit ibnu kays'ın hissesine düştüm. fakat hürriyetime kavuşmak için onunla mukatebe yaptım. size, mukatebe (bedelini ödemem)de yardım istemek üzere geldim.

resulullah: "sana ondan daha hayırlısını söylesem ne dersin?" buyurdular. cüveyriye: "o nedir?" dedi. "senin yerine mukatebe ücretini ödeyeyim ve seni zevce olarak alayım?" buyurdular. cüveyriye de: "kabul ediyorum!" dedi. [bunun üzerine. sabit ibnu kays'a adam göndererek cüveyriye'yi ondan talep etti. sabit: "o senindir, ey allah'ın resulü! annem babam sana feda olsun!" dedi. aleyhissalatu vesselam mukatebe ücretini hemen ödedi. cüveyriye'yi azad edip evlendi.

halk, resulullah (sav)'ın cüveyriye ile evlendiğini işitince ellerindeki esirleri salip azad ettiler ve "bunlar resulullah (sav)'ın artık akrabalarıdır (esir olarak tutulamazlar)!" dediler. hz. ayşe devamla der ki: "kavmine ondan daha hayırlı bir kadın görmedik; onun sebebiyle beni mustalik'ten yüz aile halkı azad olundu." hadis.ihya.org/kutubusitte/...
~

(*) bu sözleri eden hz. ayşe belli ki durumdan hoşnut değildir. beni müstalik seferi tamamlandıktan sonra geri dönüş yolunda elbet yeni bir kıskançlık krizi çıkacaktır: (bkz: ifk hadisesi)