lighterthief yazar profili

yazın adidas samba giyiyorum. tabanı ince olduğu ve kaymaya müsait olduğu için tam yazlık sneaker. kışın nike court royale, kalın tabanlı bir tenis ayakkabısı, çok da sağlam.

joanne robertson - am i grief

yarım kilo makyajla dişlerimi fırçalamadan giriyorsam o yatağa, o gece bunları yaparken üzerine düşünmek istemediğim kadar bayat geçmiştir. bir diğer ihtimalle de o kadar sarhoşumdur ki aklıma bile gelmemiştir.

''hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım, her yere aitmiş gibi davranırlar!'' (kinyas ve kayra, hakan günday)

makasla saldırmak.

hep takdir edilir, hep bir adım öndedir. gurur duyulası, toz kondurulumaz olandır. hiç kıskanmadım abimi, iyi ki var.

daha iyi argümanlar sunduğumda pasif agresif bir tavra bürünmesi, hemen yüzünün düşmesi veya aksine saldırganlaşması. kırılgan ego. eril kırılganlık. fikirleri değil kişileri konuşması. sanki ruhunda yatan titreyen yavru kediyi görmüyormuşum gibi devamlı kendisini pohpohlaması ve bunun kediciği gizlediğini zannetmesi. hayatı yaşamaya değer bulacak hiçbir bok bulamadığı için etrafa çekilmez ve ezik bir negatiflik yayması. menfaat güttüğünü gizlemekten çekinmemesi ya da daha kötüsü istemeden çaktırması, buna rağmen etkileşime devam etmesi. öpüşürken ses çıkartması. kaybetmeye gelememesi. topluluklarda yer bulabilmek için kendini cilalayıp parlatması, kişiliğini kılıflarla uydurması. eksik vicdan. emekçiye en ufak saygısızlık. çakma medeni tavırlar. bir şeyin fiyatını sormadan söylemesi. kirli tırnak. hayvanlara karşı sevgisizlik. yakışmadığı uzaydan bile belli olan saç rengi ve modellerini kullanması. özgüven sahibi birini içten içe kıskanması, bundan ötürü o kişiye demediğini bırakmaması. kendisinden sebebini bilmediğim ama sonunda iyi ki böyle hissetmişim dediğim kötü bir enerji almam. kendinde eksik olan her şeye bok atması, elde edince toz kondurmaması... böyle uzar gider. bir de bitmez.

şiir yazmak, özellikle geceleri oturup yazmak insanı ister istemez umutsuz bir melodram bağımlısı yapıyor. birine aşıksanız, hele ki platonikse aman aman. şaraplar, cennet bahçeleri, yangınlar, ah gözlerinde eridiğimler. iyi bilirim. lise yıllarında yazdığım aşk şiirlerine şimdi açıp bakınca, ne kadar yoğun ne kadar abartılı sevmişim diyorum, kendime gülüyorum. sevgi içimde genişlemiş, kelimeler, imgeler iyice cozutmuş. birkaç yılda bir vicdansıza evrildiğimden değil (öyle ama ondan değil) zamanında ne kadar kokuşmuş duygularım varmış diyebildiğimden komik geliyor tabii. velhasıl kelam doğrudur, çünkü sanatsal bir anahtar da istiyor şiir, e o kadar kabarık duygular da söz konusu. ortaya çıkan yapış yapış ürünler, bir bakmışsınız tavrınıza da yapışmış.

ah güzel anneannem. kolonya, deterjan ve gül kokan meleğim. haftalar önce göçüp gitmişsin buralardan. ben öğreneli birkaç gün oluyor. son nefesini vermişsin, belki çok korkmuş belki hiç istememişsin. annemi, torunlarını bırakmamak istemişsin. bir şeyler olmuş ve gitmişsin. ölüm diyemiyorum, ölmüşsün gibi hissetmiyorum. gecenin bir vakti oturduğun sokağı aradım buldum, biliyorum uzun zamandır gelememiştim, kayboldum. evine baktım, kapında çöküp ağladım. o güzel çiçeklerini seyrettim. perdelerin çekili, yine camın kenarında yasinin, balkonunda taburen, mandallarını koyduğun beslenme çantası, ısrarla ayakkabılarımızı üzerinde çıkarmamız için uyardığın paspas, benim yalnız senin evinde güzel çocukluğum... hala o evde gibisin. hala sanki yine ıspanaklı bir şeyler hazırlıyorsun bana, kendi yaptığın yoğurttan ayran koyuyorsun yanına, sabahın köründe kalkıp tavukları yemlemeye çıkıyorsun, geceleri televizyon programlarındaki altyazıları okumaya çalışıyorsun gözün seçmiyor, kuzenimle o tombul bacaklarına krem sürüyoruz, sanki hala bir yerlerin ağrıyor diye kahroluyorum. ah anneannem, bilsem gelmez miydim annemlerle sana o zamanlar, ders çalışacağım gelmem dedim hep. anneannem, bilsem kapatır mıydım geçen ay beni aradığında o telefonu erkenden. son konuşmamızmış, nereden bileyim. ilk kez ölüm görüyorum, ne acı. allahım ne büyük acı. kanıyorum, ateş içinde yanıyorum, bir şeyler yapmak istiyorum. hiçbir şey yapamıyorum, gitmişsin, bir daha geri gelmemek üzere. ne cenazene gelebildim el memleketinden, ne seni son kez görebildim. dedemin yanına koymuşlar, nasip olursa mezarına geleceğim. orada, karşında nasıl dikileceğim öylece, orası meçhul...

yaşlanmaktan çok korktun. 29'unda bir genç kız nasıl olacağım diye düşündün hep 19'unda. 40'ında hala bir genç kız mısın?

mantolama yaptırıyorlar ya yeni binalara, çok çirkin, fake duruyor.

içimi burktu önce. şimdi umurumda bile değil.

birilerine bir şeyler anlatırken bazen filtrelemeyi unutuyorum cümlelerimi, hakkımda çok fazla şeyi öğreniveriyor.

düzelecek her şey, ben yardım etmeyeceğim. sen kendi kendine başaracaksın.

soğan ve sarımsak turşusu. niye?

fazla konuşma, poker suratı bazen iyidir.

şuan hissettiklerim bir şeylerin muhtemel bedeli, hayatta bir alma verme dengesi vardır. acı çekiyorum, çünkü yakında çok mutlu olacağım.

kendim de yengecim diye söylemiyorum, tanıştığım bütün 'yengeç burçları' çok renkli kişiliklere sahip insanlardı. tesadüf işte, burçlar yalan.

karmakarışığım. sevgiyi terk etmek bana yakışmaz, bile bile acı çekmek hiç yakışmaz. defolup gidiyorum bu şehirden, kim yanımda kim geride kalacak koca bir belirsizlik.

benimkisi yapmayı en sevdiğim şeyler esnasında hissettiklerimin ortalama bir 60 yıl daha sürecek olması, hatta daha iyi ve farklı duyguları deneyimleyebilecek olmaktır.