türkiye'de güzel ev olmaması

küçük bir şehrin en yaşanabilir yerlerinden birinde oturmama rağmen kötü işçilik ve planlamaya sahip bir apartman dairesinde yaşıyorum. tahmininiz üzere bu eve 1400 tl kira ödüyoruz. ev almaya kalksan eli yüzü düzgün bir ev bugün en az 500 bin tl. yıllarca çalışıp böyle bir ev alayım desen 15-20 katlı bir apartmanın bina yığını manzaralı evine tıkılıp kalmak hiç mantıklı değil. sanki bütün binalar tek bir kişinin elinden çıkmış gibi ruhsuz,estetikten uzak, dandik. aynı şey köyler için de geçerli. geçerli olmayanlar da dağ başında tek yaşıyormuş hissi uyandırıyor. neden bizim ülkemizde de gösterişten uzak bol yeşillikli yolları olan önü arkası minik de olsa bahçeli insanın içini ferahlatan şehir planlamaları yok. yıl olmuş 2020 hala laz müteahhitlerin zenginliklerine zenginlik katıyoruz.

apartman kültürü olduğundan dolayı bizde maalesef güzel evler yoktur. tlc programinda akdeniz rüyası diye program var ispanya'da özellikle muhteşem evler var.

akdeniz rüyası program

görsellerde görmüş olduğunuz modeller zaha hadid'in kartal için yapmış olduğu master plan. malesef bu çalışma hayata geçirilmedi. bunun sebebini tahmin etmek pek der zor değil. çalışmalar sürdüğü sırada değişen yönetimin eski çalışmaları iptal etmesi. davalar, davalar, davalar...
konunun özüne inersek ferah ortamlarda yaşamamızın sebebi bu ortamları oluşturacak, tasarlayacak kişilerin olmaması değil. bu kişilerin yeterli yetkiye sahip olmamaları. 'iptal ediyoruz' denilince karşı mücadeleyi kazanamamaları. yetkiye sahip olanların görevlerini yandaşlarını zengin etmek için kullanmaları.
bir hocam demişti 'mimarlık toprağa vurulan sert bir balyoza benzer'. daha güzelini yapamayacaksanız olanı bozmayın.

insan şehri , şehir de insanı inşa ederdi. şimdi ne o insanlar ne de o şehirler kaldı. ne zaman ki estetik ve zarafetten uzaklaştık işte o zaman bu coğrafyanın kıyameti koptu.

en eski ve köklü medeniyetlere ev sahipliği yapmış anadolu (küçük asya) en güzel, eşsiz mimari örneklere sahip aslında. dikey mimarinin ve salt beton sitelerin ne ara nasıl bu kadar moda olduğunu bilmiyorum. tarihimize sahip çıkmak, örnek almak varken kuytu köşelerde kalmış bu güzel eserleri yıkıp "kentsel dönüşüm" ile çok farklı ve sanattan yoksun beton bloklar yapmayı bıraksak ne güzel olurdu oysa.

türkiyede güzel ev vardır. sadece sana, bana yani fakire yoktur. yoksa türkiyede güzel ev vardır.

mantolama yaptırıyorlar ya yeni binalara, çok çirkin, fake duruyor.

güzel ev var da... yaşanacak... huzurla yaşanacak ev yok azizim... saygılar... selam ve dua ile...

eski binalar (özellikle istanbul'da) güzel duruyor. adalar'daki köşkler sanki 19.yy'lın sonlarına götürüyor bizi.

bir de cumhuriyet dönemi binaları (bunlar da özellikle ankara'da) gayet modern ve sadedir. 30'lu yılların o sadelik ve tarihi doku karışımı insanın içine bir huzur veriyor.

sebebi genlerimize işlemiş göçebe kültür mü acaba? ve bundan dolayı uzun vadeli değil de çok kısa vadeli düşünmemiz ve ona göre yatırım yapmamız mı?
genellikle en kısa zaman içinde, alabildiğimiz en iyi evi alıyoruz, alım gücümüz yükseldiğinde ise görece daha iyi/lüks/geniş eve geçiyoruz. ev alırken uzun vadeli düşünmüyoruz. yani; burası "benim ve ailemin kuşaklarca oturacağı bir ev" olacak diye bakmıyoruz olaya. başımızı sokabildiğimiz ve gücümüzün yettiği ilk çatının altına girerken aklımızda daha iyisi hep var aslında.
şu tlc ve dmax'taki ev programlarında hep geçen tanımlama "potansiyeli olan ev" . onların kast ettiği şey; evin, zaman içerisinde değişen ihtiyaçlara ne kadar cevap vereceği ve ufak tadilatlarla ne kadar uzun süre kullanılabileceği. biz zaten baştan bize uygun olmayan evleri alıp sığışmaya çalışıyoruz. en basitinden, böyle yemek kültürü olan ülkede küçük mutfaklı ve kileri olmayan ev mi olur. hepsi öyle neredeyse. balkon kapatıp eve katmak milli mimari eğilimimiz.
*
hepimizin bildiği sebeplerden dolayı* kalitesiz dar alanlara mahkum oluyoruz. parası olan da olmayan da. zenginlerin çoğu da ev kültürüne sahip değil. çünkü görmemiş. osmanlı döneminde, büyük ve köklü bir devlet olduğundan, şehirlerde bu kültür varmış. hala izlerini görebiliyoruz. sonrakiler, eskiyi yenilemek, kültürü ve varlığı korumak yerine, hep daha kolay ve karlı olanı tercih etmişler. şimdi olduğu gibi. konağı, taş evi yıkıp yerine apartman yapmayı seviyoruz. ama birisi yuva diğeri bina. birisi; aile bilincini, kültürünü, anılarını, alışkanlıklarını, sevildiğin korunduğun ısındığın doyduğun yuva olmayı devam ettirirken diğeri sadece bir süreliğine barındığın bina olmayı ve devamında hafızasızlığı getiriyor. yuva olan evler güzel olur, binalar çirkin olur.

ev görmemiş kişi beyanıdır. öyle sahillerde öyle villalar gördüm ki oha dedim.

güzel ev değil dayanıklı ev olsun kâfidir.

henüz ben yapmadığım içindir.

makarası bi yana, kare/dikdörtgen yapılar hep itici gelmiştir. alternatifini ararken en sağlam şeklin bu olduğunu söylediler*. arılardan ilham alıp altıgen deneyeceğim.

bu doğrudur. çoğu villa çok kötü yapılmıştır. manzara süper içi meh olan nice daire apartman villa gördü bu gözler. konut yapmak problemse yapmayın artık gözünüzü seveyim işi bilenlere mi bıraksak artık. bir eve bakıyorsun üç odası var birine yatak girmiyor bir eve bakıyorsun banyonun oradan merdiven geçiyor eğimli yere tuvaleti koy bari yok oraya duşu koymuş ki hobbitler yıkansın diye. salonun iki tane küçücük penceresi var biri bir apartmana bakıyor diğerinin nereye baktığı belli değil duvara doğru
manzaralı ev diyor ilana bakıyorsun adam balkondan kafayı çıkarıp zoomlayarak çekmiş bir tek oradan görünüyor deniz.
hadi diyorsun bir ağaçlık bir şeye baksın o ağaçlarda yol kenarlarında var otoyola yakın ev baksan bu sefer ne yalıtımı var ne apartman yeni duvarlar kavisli zikzaklı acaba diyorsun televizyonu hangi köşeye yerleştirelim bir köşe yok arkası sürekli boşluk kalıyor ısıtma sıkıntısı ayrı dert yer döşemeleri ayrı dert banyosu intihar banyolu. yani rezil rüsva olmak için türkiye ideal bir yer. köylerde bile daha doğru düzgün evler var yemin ederim var ya. adam cahil mahil yapmış apartmanı içini de dergilerde gazetelerde görüdüğünce uydurmaya çalışmış çok güzel daire içleri var binalar var ya. modernliğn dibindeyiz gecekondu gibi residence dikiyorsun sen gerçek misin abim be diyesim geliyor.

kısmen doğru olan bir bilgi, millet olarak, nedeni bir çok şeye bağlanabilir, en kısa sürede her şey olsun istiyoruz, sonraki kuşaklar, benim oğlumun çocuğu burda oturur aile evimiz olur mantığı köyler dışında şehirlerde pek yok, yine yazarın belirttiği gibi ilk bulduğumuzu alıyoruz.

bence bunun sebebi, ülkenin en başından beri sorunu olan ekonomiye ve kültürsüzlüğe bağlayabiliriz. refah seviyesi bi hayli yüksek olan kişilerin evleri zaten müstakil ya da konak, villa vesaire oluyor. bu tarz kişilerin gündelik problemleri bugün aç karnını doyurmak, ay sonunu getirmek olmadığı için, az da vizyonlu biriyse yeni uğraşlar arar ve eğer gündemi ev olursa bu tarz konulara kafa yorabilirdi.

refah seviyesi düşük olan birisi maalesef gündemi bunlar olamayacağı için, uzun bir süre boyunca evi hakkında düşünme fırsatı olmayacaktır. bu yüzden çocuğu da ailesinden ne gördüyse onu alacak, bu kültürsüzlük kuşaktan kuşağa devam edecektir...

amerikanın sahil kasabalarında ve bazı bölgelerinde durum tam tersidir.

ben evimden gayet memnunum, çift daire ve dubleks
at koşturulabilir içinde.

ulan yıllarca sobalı babaanne evi güzellemesini boşuna mı yaptınız. hani fıstık gibi 10 numara evlerdi bunlar.

dedemin dedesinden kalma anadoluhisarı baruthane de 2 katlı önce kargir daha sonra betonermeye dönmüş müstakil bahçeli bir evimiz vardı. orada doğmuşum. yapan da ermeniydi. tek bir çatlak dahi yoktu yapıda. sonra vizyonsuz amcam bizimkileri yıldırıp sattırmıştı. şimdi yerinde 5 katlı saçma sapan bir bina var. ah vizyonsuz halkımın çirkin evleri diyorum her gördüğümde.

var ama haberimiz yok. ve sayıları çok az.

kötü ev yoktur az para vardir.