lizzy the jedi yazar profili

"benim bu insanlardan farkım ne?" herkes özünde bencildir çünkü herkes önce kendini düşünmekle ve hayatta kalmakla yükümlüdür. makro olarak beslenme, barınma ihtiyaçları; mikro olarak sevilme, başarılı olma, övülme gibi saygınlığa erişebilme arzusunu tatmin etmek ister her birey. ancak gerçekten kişilerin yaşamlarını bir kitao gibi bir film gibi açıp inceleyebilseydik herkesin hayatında büyük zorluklar, büyük acılar ve kayıplar, dolu dolu neşe ve birçok izlenmeye okunmaya değer hikaye var. bilmediğimiz ya da kendimiz gibi görmek istemediğimiz için değersiz sandığım herkesin değerli görüldüğü ortamları var. bizi diğer insanlardan ayırıp özel yapan şey nedir?

diğer açıdan bakılırsa, en kötü günlerimizde, her şeyin bittiğini düşündüğümüz noktalarda bu yoldan kaç yüz milyar insan geçmiştir bugüne dek diye düşünmek lazım. ilk insanların bile kendi kültürlerinde kendi sıkıntıları vardı. olaylar ve araçlar değişse de hisler hep baki kalmıştır ve evrenselliğini korumuştur. başımıza gelen o en kötü sandıklarımızdan çok daha berbat sorunları atlatıp başarıya ulaşan insanlara baktığımızda aynı soruyu bu kez olumlu açıdan yineleyebiliriz.

son olarak, bizi biz yapan asıl şeyin ne olduğunu gerçekten biliyor muyuz? bir einstein, rihanna, dicaprio değiliz ama biz aslında neyde iyiyiz ve keşfedemediğimiz ne var? sahi, bizim bu insanlardan farkımız ne?

geriye dönüp baktığında özlediğin şey o günler değil, o günleri yaşayan kendinsin aslında. anılarını değil de anılarını yaşayan kendini özlüyorsun. yani falanca kişiyle gülmeyi değil de falanca kişiyle güldüğün zamanki halini. olaya böyle bakınca geçmiş hasreti azalıyor insanda. geride kaldıysa birileri, bir sebebi olmuştur illaki. yeniden bağlantıya geçmek yahut o günleri taklit etmeye çalışmak aynı hisleri asla vermez zira siz artık aynı siz değil farklı bir insansınız.

herhangi bir konuda emin olamayıp ikinci kez düşünmeniz gerekiyorsa cevabı açık bir hayırdır.

uzun ve yoğun tempolu bir hayata sahip olup bir günü evden hiç çıkmadan tamamen dinlenmeye ayırmak. bir film izleyerek ya da kitap okuyarak sosyal medyadan ve hatta arkadaşlarınızdan ailenizden bile uzak tamamen kendi başınıza kalacağınız bir güne sahip olmak bütün yükünüzü azaltıp muazzam rahatlatır insanı.

aslında çok fazla şeyi aynı anda hissetmek demektir, öyle ki hangi duyguya yoğunlaşıp neye anlam yükleneceğine beyin karar veremiyor ve hiçbir şey hissedemediğini sanıyor. bir süre her şeyden eli eteği çekmek ve sessiz bir köşede dinlenmek, belki biraz meditasyon yapmak bunu çözecektir. sonucunda ise baskın olan duygu ağır gelecektir ve bu olumlu da olabilir olumsuz da. hissizlik dönemi kesinlikle bir geçiş dönemidir önemli olan vücudun bu karar verme sürecinde kendini korumaya alma sistemine anlayış gösterip verilen karar ne olursa olsun çözüm odaklı devam edebilmektir.

ilk seferinde olmayan ilişki muhtemelen ikincisinde de olmayacaktır, ikinci şanslar sadece hüzün getirir.

depresyonun ve sıkılma/bunalma/mutsuz hissetme durumlarının aynı olmadığını, depresyonun çoğu zaman ilaç tedavisi uygulanan ve intihar ile sonuçlanabilecek ciddi bir psikolojik hastalık olduğunu bilmeyen birinin düşündüğü "gerçek" olmuş.

hep hayatımın değişeceğini umardım, değişen hayatım değil ben oldum.

insan sinirliyse, nefes alan almayan herkesi bu kategoriye koyabilir.

this is the night - lacrimosa
flying - anathema

zengin kesimin para karşılığı satın aldığı ve her işlerini yaptırdığı "köleler grubu" ve kölelik bilinçlenen halkın eşit haklar baskısıyla kaldırılmış, onun yerine zengin kesimin maaş karşılığında her işini yapmayı kabul edecek veya etmek zorunda kalacak işçi grubu ve işçilik ortaya çıkmıştır.

tarkovski gibi pek çok sanatçının "dünyanın kendi sesi yeterince güzel" görüşünden yola çıkarak hayata geçirdiği filmlerdir. müzik filmin yani yansıtılmak istenilen dünyanın sesini bastırıp değerini örter, tartışmaya çok açık bir konu elbette.

pek mümkün gözükmeyen bir olasılık, müzik zevki dünya görüşünü ve kişinin içinde bulunduğu psikolojik durumu, hislerini yansıtır. iki çok farklı insanın ilişki kurabilmesi için birinin kendini baskılayıp törpülemesi gerekir.

en güzel yaş olduğunu düşünüyorum, ne artık çocuk ne de oturaklı bir yetişkin. hem ciddiye alınacak hem de istediği her şeyi yapmaya devam ederse gençliği bahane edilerek mazur görülecek, hâlâ enerjik olunan bir yaş ne yazık bunu düşlediğim gibi değerlendiremiyor oluşum.

fark etmez, artık ne yazık ki alıştığım bu kalitesiz ve herkesin birbirini yolmaya çalıştığı yalanlar ülkesinden gitmek için mükemmel standartlar aramayı bırakalı çok oldu. ortadoğu dışında hiçbir yer fark etmez.

vapurda yenildiğinde tadı çok başka olan bir çeşit tatlı.

slave to the rhythm - grace jones
buradan spotify

hümanizm, uzun süre moda kalıp modern dünyanın temellerini atan önemli düşünce ekolü yerini benzeri görülmemiş nefret dallarına bıraktı.

markette gezinirken küçük bir çocuğun size bakıp gülümsemesi ve el sallaması, bir çocuk tarafından kabul görüp sevgi payı biçilmiş olmanın verdiği hazzı hiçbir yetişkinden alamazsınız.

tabula rasa teorisini kabul edip düşünecek olursak bembeyaz bir sayfa gibi boş çocuk zihni aile tarafından işlenir ve karakter gelişimi aile tarafından sağlanır dolayısıyla hayati önem taşıyan bir faktördür aile. kişinin normallerini, ahlak anlayışını, insanlara karşı davranışlarını vs. her şeyini doğrudan etkiler aile terbiyesi.