sevgiliyle ayrı müzik zevklerine sahip olmak

allah yazdıysa bozsun.

rakı sofrasında müzeyyen senar, pezevenk gömleklerimizi giyip 92 model şahin'imizde son ses güllü, müslüm, azer dinlemeyeceksek ben öyle yari neyleyeyim?

hele bir de rok mok dinliyorsa 3 defa boşolboşolboşol derim.

sadece müzik değil hayat felsefesi bile olarak farklı olunca o iş yürümez.

ritim tutturma açısından sıkıntı yaratır. ritim tutmayınca da ilişki yürümez.

farklılıklar ilişkiye çeşitlilik kazandırsa da ortak noktada buluşmak bana her zaman daha çekici gelmiştir. çok müzik dinleyen ve dinlediği müzikten keyif alan biri olduğum için sevgilimle ortak bir müzik zevkine sahip olmak benim için önemli.
dinlediğim şarkıları çoğu zaman duygularımı ifade etmekte bir araç olarak görüyorum. ortak zevklere sahip olduğum biriyle aynı şarkıyı dinlerken benzer duyguları paylaştığımızı bilmek anlaşıldığımı hissettiriyor bu yüzden. seviyorum bu hissi.

ilişkiyi ziyadesiyle sıkıntıya sokacak olan durumdur. şöyle ki; eniştenize geçen metal şarkı açtım, tepkisi çok acayip oldu. “bunlar niye böğürüyor” dedi, küfür etseydi daha iyiydi mesela ama brutale böğürme dedi.
sonra yaktım bi sigara böyle hayatın gelmişine geçmişine küfür ettim, dertlendim falan filan.

bu arada demeden geçemeyeceğim; forever metal. kapak olsun bu da sana beyefendi. *

o ölümüne vasat pop dinler sen tarkan -karma... yürümez bu ilişki

iki taraf da türlerden ziyade sırf "iyi müzikten" hoşlanıyorsa tarafların yeni keşiflere yelken açmasına olanak sağlayabilecek bir durumdur. ama bazı ekstrem türler bu alışverişi engelleyebiliyor, kısıtlayabiliyor. mesela başıma bir iş gelmedikçe metal müzikten başka bir şey dinlemeyen biri olarak sevgilimden gelen bir yeni türkü parçasını rahatlıkla dinleyebilirim ama ben sevgilime; gönül dostu, dünya halklarının barış ve kardeşliği için can alıp can verecek pek kıymetli marduk'un panzer division marduk'unu dinletemem sanırım. sanırım da değil, olmaz öyle saçma şey. sevgilimle yeni türkü konserine de giderim ama sevgilime, gelsene seninle cannibal corpse izleyelim, diyemem.

aşka sebep en büyük lükslerdendir benim için. zira müzik benim için tek başına hayatımdaki en büyük tutkudur.

hayatta diğer her şey gibi işe yaramaz bir mutluluk verir. zaten mutlu olmaya yer arıyor.
bir değişik adem oğlu

pek mümkün gözükmeyen bir olasılık, müzik zevki dünya görüşünü ve kişinin içinde bulunduğu psikolojik durumu, hislerini yansıtır. iki çok farklı insanın ilişki kurabilmesi için birinin kendini baskılayıp törpülemesi gerekir.

lisede flörtlerimin attığı müzikleri gece dinler hayaller kurardım. şuan hoşuma gitmeyen bir müzik geldiği zaman şarkının süresi bitene kadar cevap vermeyip sonra "çok güzelmişş nereden buluyosun böyle şarkıları" diye dönüyorum.

(bkz: müsade ederseniz bir şey sorucam evlilik düşünür müsünüz)

o bana atardı ben ona. bazen bazı müzikler sevilmiyor değildir. yalnızca keşfedilmemiş olabilir. keşfettikten sonra sevmemesi de normal. sevmek zorunda değil berabrken onu dinlemezsiniz olur biter.

sevgili değildir o.

üff üff bu konuda master yapabilirim. işin garibi o müzikleri sonradan da dinlemeye başlamam. yaa ben elektronik, indie müzik insanıyım bana gelen mahsun kırmızıgül nemrudun kızı nasıl bir kaderdir bu. hadi sıla, hadise falan dinlesem bir derece anlayacağım ama çok garip böyle insanlara denk gelmem. bergeni de bana sevdiren eski sevgililerimden biridir.

sıkıntı doğurabilecek bir durum. özellikle taraflardan biri, diğerinin katlanamadığı bir türe bayılıyorsa.

olsun iki tarafta birbirini alttan alırsa sorun olmaz yeri geldiği zaman o ,sevgilisinin dinlediği şarkıyı dinleyecek yeri geldiği zamanda ,sevgilisi onun sevdiği şarkıyı dinleyecek ,fedarlik ister.

esasen sevgilimle içinde bulunduğumuz durumdur.
zira tanıştığımız vakitlerde anladık ki sevgilimle müzik zevklerimiz arasında ufak bir okyanustan hallice bir fark varmış. peki herhangi bir sorun teşkil etti mi? yoo.
ama kabul etmeliyim, kendisinin iyi müziğe olan ilgi ve tahammülü de baya işimizi kolaylaştırdı.
böylelikle konserde ağzından kan fışkırtan abileri dinleyen insan irisi sevdiceğime, güvenç dağüstün, fazıl say, yeni türkü, ezginin günlüğü, hakan vreskala, bandista, reşid behbudov falan dinlettim.
esasen çok da sevdi. tatlı tatlı dinleyip sohbet eder olduk. çünkü niye olmasındı.

fakat o bana prensip olarak dinlediği şeyleri dinletmedi. dediğine göre benim tatlı, renkli, minnoş zihnimi dark metal ve black metal cehennemi ile kirletmek istemiyormuş.
dinlet istersen dediğimde "sen benim karanlığımı anlayamazsın kızım, ben seni üzerim" dedi.*
şaka tabiiki "bebeğim sen boşver bu karanlığın uşağı olmuş cehennem basçılarını, gel yeni türkü dinleyim." dedi..
açtık dinledik.
yani ayrı müzik zevklerine sahip olmak çok da bir mesele değil sevgili sözlük. aşk varsa en fazla şaka konusu oluyor çünkü.

yine başıma geliyor gibi. birtakım muhtelif karılar bana yürüyor ve az kaldı ağlarına düşeceğim. ruhuma sahip olabilirler ama bedenime asla. beni tavlamak kolay ya, geceleri çok içtiğim ve duygusal bir insan olduğum için hemen kanar aldanırım.

ya kardeşim şu rafine müzik zevkim var olayını bir bırakın ya. bu neyin şovu?

ıspanaklı börek yedikten sonra damakta kalan kekremsi tat adındaki sikko müzik grubunu dinleyince kime kimseye aşık olmuyor.

allah var leylâ'nın da müzik zevki iyiydi. garip garip şarkılar atardı. bense müslüm dinlerdim.

bulamadık gece 03:24 sularında azer atan bir hatun. boşa geçti gençliğim...