manita. şaka şaka magnet. ilk magnet (mıknatıs) burada keşfedildiği için adı yunanca magnesia'dan gelir. bir yunan çobanın giydiği sandaletlerdeki demir, dağdaki magnet kayaçlarca çekilir ve ilk magnet keşfedilir. o yeah!
abi dümdüz küfür edebilelim bazı başlıklarda artık yav. üzerine bi işaret düşülsün bu başlıkta küfür serbest diye.
edit: anası bunu doğurmamış da adeta sıçmış. toksik atık müsveddesi. bundan olsa olsa komodo ejderinin sıçtığı asfalt kıvamlı bok olur. ulan bir kere de şaşırtın be!
doksan dokuz yılı. ayı bilmiyorum neyse sittir et. o zamanlar bu şarkıyla murat başaran'ın azıcık ucundan şarkısı mehmet ali erbil'in sunduğu çarkıfelek yarışma programında dillere dolanmıştı. evet; memedalinin seyircinin ağzına macar salam soktuğu yıllardan evvel, işaret parmağını çevirerek yayından reklamlara geçirdiği günlerden sonraydı. bu kadar boktan detayları da ancak bir başşak hatırlar anasını.
güzel bir hatunla konuşur konuşmaz bukelamun gibi renk değiştirmesi.
yolda yürürken tanıdığı birini görünce seni bekletmesi, arkadaşıyla tanıştırmaması ve arka plana itmesi kendimce iki örnektir.
bu ikisini sık sık yapan akadaşlarım oldu. ve zamanla onların çıkarcı birer göt lalesi olduğunu anladım. daha sonra da hayatımdan çıkardım onları. o yüzden böyle durumlarda sizler de naçizane aşağıdakini yapın:
hayatımın dönüm noktalarından olan bir anımı bu saatte buraya bırakmak istedim. neyse lafı fazla uzatmadan mevzuya başlayalım.
2011 yılı yine bu aylar. ilk sevgilimden ayrılalı yaklaşık iki ay kadar olmuş. ilk olduğu için süreç ağlamaklı, bunalımlı ve de değişik değişik duygusallıkta ilerlemekte. o sene üniversitede ilk yılım. ortalamam 0,6. şaka değil evet 6/10 ortalamam. yaz okulu o sene şansıma yirmi saate kadar ders alımına izin veriyor ama ben psikolojik olarak yıkık olduğumdan ders mers almıyorum. doğal olarak tatile, evime gitmem gerekirken eve de gitmiyorum. öyle boş boş, mal mal takılıyorum arkadaşlarla ya da yalnız başlarıma.
üniversite paü bizim. paü denizli'de malum. denizli'nin sıcağı da yazın illet mi illet. ben aşk acısı çekiyorum geceleri yalnızken. gündüzleri de güneş tenimin ırzına geçiyor, gölgede bile terleyip terim soğuyunca elbise yüzeyinde resmen tuz üretiyorum.
işte bu haller böyle sürüp giderken bazen film izliyorum bazen de ağlamaklı, hüzünlü zikko şarkılar dinliyorum. bir gün dolabımı düzenlemekteyim. defter ve kitapların arasından evden arakladığım küçük ve eski bir not defteri buluyorum. açıyorum içine bakıyorum. dedemin askerlik hatıralarının yazılı olduğu defter olduğunu anlıyorum. evden alırken okurum ben bunu diyerek almışım ama hayatın akışıyla o da arada kaynamış demek ki. neyse okumaya başlıyorum herhangi bir sayfasından... bu arada defter şu:
bu italik yazılı kısımda araya bazı bilgileri sıkıştırmak isterim. öncelikle dedem ilkokul 2. sınıftan sonra okula gidememiş. okuma yazmayı tam olarak askerde öğrenmiş. zaten o hevesle de 2 yıllık askerliğinin nerdeyse her gününü eline geçen değişik renkte kalemlerle 4-5 tane küçük not defterlerine yazmış. ben de onlardan birini araklayıp yanımda getirmişim. -evet askerlik o zamanlar 2 yıl. 1968'den 1970'e kadar yapmış askerliğini.- defter bittikçe bir yenisini almış. işte günlük rutin işler, alınan ictimalar, yapılan haksızlıklar, tuttuğu nöbetler, gördüğü rüyalar vesaire döşemiş adam. dedem babadan gürcü kökenli biri. eski gürcülerde kendi ana dillerine yabancı kelimelerde genelde p harfi ile f harfi yer değiştirir. örneğin bafra değil de bapra, mustafa değil de mustapa. bilgilendirme buraya kadar. şimdi mevzumuza dönelim.ha bu arada o defterden bir mustapa örneği:
...okudukça derinlemesine içime işliyor yazdıkları. bazı kelimeleri çözmekte zorlansamda, cümlenin akışıyla anlıyorum. örneğin öğlen yerine evlan, iyi yerine eyi, koğuş yerine kovuş gibi. defterin bazı yerlerinde şiirlere, tekerlemelere hatta komik fıkralara bile denk geliyorum. tebessüm ettiriyor rahmetli. sonra araya sıkıştırdığı ufak bir yazı gözüme ilişiyor. o da şu:
muhtemelen bir radyonun yakınlarında nöbet tutarken, -örneğin nizamiye girişi, ya da giriş kapılarından birinde, komutan odasına yakın bir yerde- duyduğu ve hoşuna giden ya da garip gelen bir şarkının adını yazmış oraya: nöbette çalan fik plot garib sesler.. dedim: bu ne ola ki? dedem türküden başka bir şey dinlemezdi. hoş pek de bilmiyorum, ben cedric yaşlarındayken vefat etmişti. ama sonradan jeton düştü. dedem ecnebi kelimelerde şu meşhur p-f değişimini yapardı. fik plot - pik flot - pink floyd! hobaa! dedem pink floyd dinlemiş olamaz yav. ben şok oldum. o zamana kadar da yabancı rock pek dinlemeyen biriydim üstelik.
parçanın sahibi tamam gibiydi peki ya garip olan sesler? biraz düşündükten sonra sonra, dedemin askerlik yaptığı yıllardaki pink floyd şarkılarını araştırdım gecenin üçünde. garip sesler diyebileceği parçayı zor da olsa bulmuştum: nothing part 14! aslında onun echoes'in demosu olduğuna, araştırırken bir yerde denk geldim. sonra echoes'i dinledim bir süre. nothing part 14 fena değildi ama echoes, işte o efsaneydi. 23 dakikalık insanı uzaya sürükleyen, ruhunu alıp götüren o parçayı birkaç defa dinlerken uyuyup kaldım o gece.
ertesi gün pink floyd şarkılarını araştırmaya ve onları dinlemeye başladım. içlerinden bazılarına aşık olmuştum: cymbaline, fat old sun, echoes, breathe (in the air), time, the great gig in the sky, shine on you crazy diamond pts. 1-5, wish you were here, comfortably numb, another brick in the wall pt. 2, hey you, the final cut, on the turning away, high hopes, side 4 pt. 4 louder than words...
sonraki günlerde durmadan pink floyd dinliyor ve pink floyd söylüyordum. işte pink floyd'la tanışma hikayem böyle başlamıştı. öyle yani doatlar bir floydian kolay kolay yetişmiyor.* bu günlük söyleyeceklerim bu kadar. buraya kadar okuduysanız hakkınızı helal edin artık. enıvey:
harika bir pink floyd şarkısıyla da geceye veda edelim:*
uzun zamandır hazırlamak istediğim listeyi bu gece bitirmeyi planlıyorum. bu listeyi, kendisine bırakabileceğim tek şey olan biri için yapacağım. umarım en güzel şekilde bitirebilirim.
bazen günlerce, haftalarca, aylarca hatta yıllarca yapmak istediğimiz ve yapmanın hayalini kurduğumuz şeyler bir anda, bir gecede oluverir. bu gece de benim için öyle olacaktır umarım.
söyleyeceklerim bitti, bu kadar.
iyi geceler vesselam.. o/
yıllardır zengin olmanın, ailemi ve kendimi kurtarmanın hayalini kurardım. böyle böyle hayallerle yıllarım geldi geçti.
enıvey:
5 yıl önce kardeşimden biraz borç alıp kendi paramı da üzerine ekleyip bir tavsiye üzerine borsaya yatırdım. hisse satın aldığım şirket eldiven ve maske üretiyordu. neyse kardeşimden aldığım parayı ödeyemedim. o da sağ olsun anlayışla karşıladı, "olunca ödersin" dedi.
ben bir yıl boyunca bakmadım borsaya. malum pandemiyle eldiven ve maske fiyatları uçmuştu o zamanlar. sonra dayanamayıp bi baktım bizim para 30'a katlanmış nerdeyse. hemen parayı çekip kardeşime olan borcumu 30 misli ödedim. eğer çekmeyip bir sene daha bekleseymişim 100 katına da çıkarmış. kardan zarar etmiştim. birader arabasının kalan borcunu ödemiş ben de yeni bir araba almıştım kendime.
tabii bu durumdan dolayı aramız da baya iyi. bir gün keyifli keyifli yeni arabamla tur atıyoruz. birader de yanımda. sonra aşırı hızdan virajı alamayıp yoldan savruluyoruz. birader kanlar içinde ve ben sürünerek yanına yaklaşıyorum. tam bir şeyler söyleyecekken son nefesini veriyor. sonra gözlerim doluyor ağlayıp, bağırmaya çalışsam da olmuyor. kan kusuyorum. biraz sonra gözlerim kapanıyor ve ben de ölüyorum.
uyanıyorum birden. sabahın erken saatleri. yarı uykuluyum. gördüğüm rüyanın şokuyla biraderi arıyorum. anlatıyorum ona olan biteni. geçenlerde bi arkadaşıyla giderlerken nerdeyse aynı kazayı yaşayacaklarını söylüyor.
öyle işte.. bazen kafamın içinde uzun süre kurduğum hayaller bir film senaryosu edasıyla rüyalarıma giriyor ve güçlü rüyalarım gerçekte benzer yaşanılanlara da ayna tutuyor. her insanın mutlaka başına gelebilecek şeyler, hayallerimle bir rüyada birleşerek aklımı başımdan alıyor.
sanrılı bir yolculuktayım, otobüsle giderken;
cinayet kitapları okuyor ve havalı görünüyorum.
ama sen burda değilsin, işte o yüzden;
sadece seni düşünüyorum.
iran'ı dümdüz edemezler. iran bunlara orta doğu dengeleri için lazım. ortadoğu'nun diğer denge devleti vahhabi arabistan kuklası. sacayağının bacağı gibi bunlar. biri olmadan diğeri olmaz. bunlar sünniler, şiiler ve vahhabiler. bu sacayağı ingilizlerin 18. yy sonlarından beri en büyük planı. bu üçgeni kur, başlarına da en son yahudileri koy ve oradaki doğal kaynaklara çöreklen. ilk başlarda ingilizlerce bölgenin kuklası iran'dı. zamanla arabistan'a ve son olarak israil'e evrildi. british petrol, iran petrol ve doğal gazları üzerinde kurulmuş bir şirkettir. (ahvaz ve abadan şehirlerinde, 1908 yılında anglo-persian oil company adında kurulmuştur.) 1935 yılında anglo-ıranian oil company, 1954 yılında british petroleum (israil kurulduktan 6 sene sonra iran adını çıkarmışlar. baba olaya bak), 1998 yılında bp amoco plc (amoco abd'deki bp uzantısı) ve son olarak günümüzde bp.
aslında başlarda ingilizler başken, şu an yahudiler baş konumunda. abd ve ingilizler ise el ve ayaklar durumunda. yıllardır orta doğu üzerinde oyunlarını sergilemekteler. aç gözlü ve şerefsiz köpekler.
bazılarının belli bir amacı yoktur. bazen yazarları mutlu etmek için bunu yapar. bazen de sırf keyfinden.
bazılarının amacı ise popüler olmaktır diye düşünüyorum. herkes tarafından favlanmak veya oy almak için bunu yapıyor olabilir. favla, beğeniyle de nasıl popi olacaksa.
bazıları da seri artı ve favori verene karşılık olsun diye yapar. yani ayıp olmasın diye.
tüm bunların yanında gerçekten bu mu derdimiz? götümüzün dibinde füzeler sevişiyorken hem de?
normal sözlük'ü kullanarak 3. parti dahil tarayıcı çerezlerinin kullanımına izin vermektesiniz.
Daha detaylı bilgi için çerez ve
gizlilik politikamıza bakabilirsiniz.
online yazar listesini görmek için lütfen giriş yapın.
7 madalyalı tanım
