maiyetmemuru yazar profili

hani kime göre, neye göre diyeceğim ama... alternatifim yok.
...
abiler kendi vergimizle rezil oluyoruz ama... tamam . gazi izin verdi. .... diyanet kuruldu ... kimse babasının parasıyla idare etmek zorunda değil kurumu...
insanız , anlıyoruz eğeer mevzubahis vatan ise..diyanet gerekli değil. kaldırilsın
cüçük ka

dağlarda tek
tek
ateşler yanıyordu.
ve yıldızlar öyle ışıltılı, öyle ferahtılar ki
şayak kalpaklı adam
nasıl ve ne zaman geleceğini bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu
ve gülen bıyıklarıyla duruyordu ki mavzerinin yanında,
birdenbire beş adım sağında onu gördü.
paşalar onun arkasındaydılar.
o, saatı sordu.
paşalar : “üç” dediler.
sarışın bir kurda benziyordu.
ve mavi gözleri çakmak çakmaktı.
yürüdü uçurumun başına kadar,
eğildi, durdu.
bıraksalar
ince, uzun bacakları üstünde yaylanarak
ve karanlıkta akan bir yıldız gibi kayarak
kocatepe’den afyon ovası’na atlayacaktı
nazım hikmet

erken gelirdi gece... sesin ,soluğun nerde merak ederdim. bak bakalım şimdi herkes uyuyor... gece kirli, herkes ölü... bir tek yalnızlığım kaldı... gitme... gitme bak ben....

ya sonra pınar

sessizlikle yürüdük bulvarlarca, o kadar sessizdik ki... sonra ben ona şarkılar söyledim... biz onunla hüzünlü şarkılar gibiydik ve hiç şarkı dinleyemedik... kuşkusuz yarın vardı, dün vardı, hep birşeyler vardı... ama biz, hiçbir şarkıyı ezberleyemedik.....

zordu... çünkü mart ayının soğuk bir salonuydu.... çünkü hayat, ölümün insana oynadığı ; en trajik, en mükemmel, en acımasız oyunuydu ...
senin için ölüyordum . durum buydu...

ah pınar... üstüme geliyordu senin kentin; ama sana korkusuzdum, o korkuyu yendim... sana geldim....

özledim gülüşünü, teninin beyazlığını, sesinin buğusunu... oysa ellerim hâlâ gece , düşlerim alkol nöbeti ; öyle uzun susmuşum işte , kimliğimi kaybetmişim.. anılarım kartpostal yırtıkları... çocukluğum gece üç... suçlu bir küfür gibi kaldım işte ; uzak şehirler gibiyim, kirliyim, üzgünüm, gidiyorum...

kimse bilmez
yıllar yılı hep aynı beyazla gezmek nedendi
olsun!
yirmi yıl seni özleyerek yaşlanmak da güzeldi...
çünkü sen buğulu bir camın ardından izlediğim hayatın
yarısısın
sen sağanakla gelen sabahlarda çok eski
çok eski bir sarkının adısın...
y. odabaşı

........
bugün sosyal bir insanım sevgilim , nörofren aldım
yine de dünya topuğu düşmüş bir pabuç gibi aksıyor ayağımda
beyaz bir lekeyim seni seyretmek için yerleşmiş tuvaline
orman geniş olsa da korku saçılır av yollarından
yaşasam da bugün kuşkuluyum yaşadığımdan...
turgay fişekçi

bir zamanlar çok istedik. belki devrim olur diye; önümüze gelen herkese anlattık, daha özgür bir dünya, daha eşit,daha özgür , daha adil, daha yeşil bir dünya için... faşizmin, korkunun, sevgisizliğin olmadığı bir dünya.... memleketin şu haline bakınca insan burkuluyor ; yangınlar, seller, depremler ve bir dolu çeşit bela, sebebini sorarlarsa ya geri zekalı idare ya da bu geri zekalılara oy verenler... yakın , yıkın, mahvedin... ne de olsa 200 gr. keyif çayı herkese yeter....

bende aleviyim... demokrasi, insan hakları ve hukuk... sadece tek istediğimiz şey... özgürlük eşitlik ve hukuk.. sana kızmıyorum ama; sayın sözlük bu tavra siz eğer izin veriyorsanız, yolunuz açık olsun........ size güvenmiyorum.... çirkinleşmenin lüzumu yok. kusura bakmayınız . ben ayrılıyorum... ben susuyorum....

behzat ç. - hayaletin ılgın'a mektubu :
"biz cok normal adamlar değiliz, sizinde cok normal olduğunuz söylenemez. dünyada herkes anormal sanki, belkide hepimiz normaliz. yanlış zamanda yanliş yerde. ya kusura bakma, insan eline kalem alinca degişik şeyler yazmak istiyo. ben pek anlamam bu işlerden. sana o kadar çok mektup yazmayi denedim ki. bi yerden sonra… yirttim. bu sefer üşeniyorum. herhalde sana gönderemeyecegim icin, ya daha dogrusu bira içerek yazdigim icin utandim herhalde.
kimbilir orda hava nasi, kimbilir neleri özledin. biraz salakça olacak ama burası da çok boktan. sanki herkes katil yada herkes yanlız, burdan çok fazla farkimiz yok. aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp daha fazla gorüşme hakkına sahibiz. en büyük fark bu herhalde. beni burda ayakta tutan dostlarim, seni de umarim bi$eyler ayakta tutuyodur. ama eminim benden daha fazla sevenin var. ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiorum, biz mücadele edenlerin peşindeyiz kimi zaman.
ben senden hoşlandim, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. sana hislerimi nedense hep en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. ya gerçekten sevmeyi bilmiorum ben, yada ne biliiim… bi tuhaf oluyorum. dişari cıktıgında bu mektubu sana vermek isterim ama biliorum utanicam ve veremicem. olsun… sana yazmasaydim içimde kalirdi. sen icerde ben dişarda… siz içerde biz dişarda… ya oyle işte. yine yazamadim!"

sana tanık bulunur
şehre salınmış gövde
kaldır artık şu göğsünden lekesizliği
soyunup başımız önde şehri çıkalım!
dünya beni acıtacak kadar büyükmüş, demek için
küçük yalnızlığını dünyaya bağışlayan!
bakışlara kalplere kurulmuş aynalarda
herkes öyle yalnız ki yalnızlığı bilen yok
ve insanın insana uzun cehenneminde
kendi yüzüne bakacak kadar güzel değil hiç kimse...
........
haydar ergülen

asya - olmadı yar

" gün batımı usul boylum kara haberin aldım...evim , barkım ziyan oldu, dertlere kaldım ; şimdi son kez evindesin, uyu sevdiğim.... "

çocukluğumuzun çirkin kralı. sesi bile hala kulaklarımızda... ama unutmadık... devrim...

sonunda olumlu bir gelişme... dinin; ahlak, terbiye, saygı, sevgi, iyilik, dürüstlük, erdem, anlayış, kültür,ortak yaşam kültürü, uygarlık, bilim, sanat vs vs... ile alakalı olmadığını, sade ve sadece "insan olmak" la ilgili olduğu anlaşılmış olur. unutulmaması gereken, insanlığın ve bu kavramların, semavi/semavi olmayan dinlerden, yüzlerce ve binlerce yıl önce de varolduğu, varolabildiği gerçeğidir. bağnazlığın, körü körüne inanmanın, sorgulamamanın, cahilliğin, çağ gerisinde kalmanın, insana- insanlığa , kendi içinden düşman yaratmanın sonu gelmeli artık.

.......
senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukca güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmiyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım.
turgut uyar

levent yüksel - yeter ki onursuz olmasın aşk

keçili ve kadir inanırlı sigorta şirketi reklamı. ne kadar da iticiydi gerçekten.

dünya ve özellikle türkiye, birçok, peçeli, çarsaflı, burkalı kadın/kadın kılığında erkek, radikal islamcı teröristin, canlı bomba saldırılarına ve terörist eylemlerine şahit olmuştur. insanlarda ülkelerini korumak zorunda ve haklılar. ayrıca sanki islam dünyası kadınlara mükemmel haklar tanıyor. küçük yaşta evlilik, miras hakkının olmaması, seçme seçilme hakkının olmaması, 2. 3. 4. eşin serbest olması, eğitimsizlik, toplumsal hayattan dışlanma vs vs vs... şeriatçı gericiler, kadınlara her hakkı, özgürlüğü verdiler de, bir tek kıyafet seçme özgürlüğü kaldı. gülerler. gülüyorlarda zaten.

3 temmuz 2000 yılında aramızdan ayrılan büyük ustayı saygı, sevgi ve şükranla anıyoruz. hala yanımızda, içimizde, tebessümle anıyoruz onu. bizimle ve bizden sonra da, asla unutulmayacaksın üstat.

gurur ve saygı duyulup, ayakta alkışlanacak olaydır. ama türkiye tarafından değil, elbette ve doğrusu almanya tarafından olmasıdır. türkiye de büyüselerdi, iyi ihtimalle iki bilim insanı da, ancak birer işçi, esnaf veya küçük birer memur olabilirlerdi. ya da şirketlerine çökülür, belki içeri atılabilir, yerlerine yönetici olarak birer, imam hatipli veya ilkokul mezunu yandaş yerleştirilirdi. boş yere vay bu mucit insanlar türk mavrasına girip, kendine pay çıkarmasın.