ilkay akkaya

1964 istanbul doğumlu müzisyen,grup yorum ve grup kızılırmak'ın solistliğini yapmış her yönüyle örnek alınası tam bir sanatçı.*

yârim derdini ver bana ezgisini herkesten bir başka, herkesten çok daha duygulu söyler bana göre.

ya da derdini ver(e)meyen yârin bende kalan son kırıntısının etkisidir bende.

"ah sensiz" parçasıyla beni uzaklara götüren sanatçıdır .

izmir karaburun'da beraberinde şair murathan mungan'la birlikte tanıştığım, güzel sesli, devrimci, kadın sanatçı.

güzel sesli güzel kadın, sanatcı.

seni kendime yakın buldum
uzaklarda turna olsan ne fayda.

(bkz: bekle buğday tanesi) şarkısı ile tanıdığım ve hayranı olduğum sanatçı.

annem sayesinde tanıştığım, bir şehri düşlemek isimli şarkısına bayıldığım sanatçı. çocukluğum diyarbakırda geçti ve on senedir hiç görmedim. ne zaman diyarbakır'ı özlesem açar bu şarkıyı dinlerim.

yaw gittikçe artıyor, banu güven, tuba büyüküstün ilkay'da benim ütopiğim;

ortak payda: minyon..minik, ufak, yavlu, kalite, kısa saç, collllll, erişilmezlik edası...hiç birine karşı libidom yükselmiyor bu arada.

sivasta doğduğum için henüz iki aylıkken dinlemeye başladığım güzel sanatçı. ekin idim oldum harman türküsünü duymaya başladığımda gözlerim dolar.

doğum gününü kutladığım için beni twitterda takibe alan, sesi güzel kendi güzel bir sanatçıdır. aşk acısına birebirdir.

asaletin vücut bulmuş halidir.

ne desem az kalır.. ben ona “hüznümün kadını” diye sesleniyorum. kütle halinde bir yazı bırakasım geldi, şuraya * hep ama hep hatırlatan şeyler, söyler.

üniversite yıllarından beri severek dinliyorum onu. defalarca canlı dinleme şansına sahip oldum, yaşadığım kentte. o eğer yakınımda bir yerlerde sahne alacaksa, hep kanatlarım varmış gibi hissettiren arabamla yeni bir kentin sabahını karşılayıp geceyi onu canlı dinleyerek bitirmişliğim çoktur. avanos'ta yaptığım ilk çömleğin üzerinde "kızılırmak" ve "ilkay" yazıyor. hatta şu anda bakışıyoruz, onlarla*

öyle kibar öyle naif bir kadın. toplumsal olaylara karşı daima duyarlı. sadece hepimiz insanca yaşayalım, istiyor. konserlerden birinde anlatmıştı. destek verdiği bir eylem sonucunda gözaltına alınıyorlar. nezarette arkadaşlarından biri türkü söylemeye başlıyor, protesto etmek için. amaç, rahatsızlık vermek* bir süre sonra polislerden biri gelip söyleyen kişiye susmasını, söylüyor. ilkay akkaya, destek olmak için arkadaşıyla beraber söylemeye başlıyor, parçaları. ilkay akkaya, söylemeye başlayınca diğerleri susuyor. aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum, dedi. az önceki polis gelip bir kağıt uzatıyor "bunu da söyler misin?" diye.

yeryüzündeki en duru sese sahip, güzel yürekli kadın. izlediğim tüm konserlerinde kadife giymişti. bu kadar mı yakışır bir insana.. ellerini önünde birleştirir daima. duruşu da asildir, sesi gibi. güzellikten yana ne varsa hepsini görebilirsiniz.

daha özgür daha adil bir ülkede, ses verdiği parçalar tüm kitlelerce duyulur mu, bilmem.
ama benim umut etme sebebim, hüznümün kadını..*)

edit: şimdi size bir parçasını bırakmak isterdim. ama seçemem aralarından, hepsi iki gözümün çiçeği.

yumuşak sesi ile bünyemizde yer eder.
grup yorum geleneği ile büyümüş ama bu gelenek ile ilişkisini kesmiştir.
kızılırmak grubu ile gelişmiş ve bugünlere gelmiştir.

ses'ten öte, kendi sesinin içinde yaşayan kadın.

" gün batımı usul boylum kara haberin aldım...evim , barkım ziyan oldu, dertlere kaldım ; şimdi son kez evindesin, uyu sevdiğim.... "

huzuru sadeliği temsil eder

ablamızın ermenice mayro adlı bi şarkısı vardır. yurttaki oda arkadaşım olan ve daha önce bir şiirimde kendisinden bahsettiğim ali'nin alarm sesiydi. ulan zımba gibi uyanıyorduk sabah herif yüzünden. introya bak savaş müziği..

nasıl bir güzellik, nasıl bir asillik... nasıl nasıl?

ah sensiz ve amed şehrim benim şarkılarındaki sesi beni benden alır.