morel yazar profili

ben bugün denedim. işe yaramadı.

aylaklık ama öyle bir aylaklık değil bu. flaneurlük. sürekli arayış içinde. bay c topluma hatta kendine bile yabancılaşmış bir karakter. bay c neden bay c? çünkü toplumun a'sı olmak istemiyor, b'si gibi hissetmiyor. toplumun ta c'si, sosyal normların dışında bir 3. kişi gibi hissediyor. sosyal normlara bir karşı çıkış var. babaya benzememe çabası var. aslında kişiliğinin, bu karşı çıkışlarının ipuçlarını çocukluğunda buluyoruz. bir gün babasını, annesi yerine koyduğu teyzesinin bacaklarını okşarken görüyor. babası kulağını çekip yırtıyor. bir daha kadınların bacaklarına dokunamıyor. ayrıca kulaklarını beğenmemesi, ara ara kulağına dokunma tiki de bu olayın izleri bana göre. teyzesinde çocukken hissettiği şefkatin arayışında bir yandan da. şaşı bir kadının kucağına yatıp o şefkati hissetmeye çalışıyor tekrar. çünkü teyzesi küçükken onu kucağına aldığında kendisine bakarken teyzesinin gözlerini şaşı olarak görüyordu. odipal bir durumu var. daha her bir cümlesi her bir paragrafı farklı yönlerden ele alınabilecek bir eser.

her türlü değeri emellerine alet edebilen bir sistem. 'save the planet'; 'let's make the nature great again' yazılı kıyafetler türemiş. pazarlamaya yönelik adımlar bunlar. sloganları eyleme dönüştürmeye yönelik girişimler lazım. beğenmiyor değilim ama satın almıyorum.

van'da görev yaptığım sırada bir arkadaşın evinde kalıyoruz. gece tuvalete kalktım. yerini de öğrenmemişiz aksi gibi. kaldırdım arkadaşı. giydik montlarımızı. çıktık evden dışarı. tuvalet bahçenin taa öbür ucunda. "misafirlikte gidilen tuvalet" diyor ya başlık işte bu tuvalete gidiyorsun, gidilen tuvalet bu. gitme eylemini tam anlamıyla gerçeklestiriyorsun. montla sıçmak da cabası. hac gibi gidip gelince bir huzur, bir olgunluk oturuyor kişiliğine.

üzerine hapşurulmuş yemek. halamlarda kuzenimin üniversiteden arkadaşları gelmişti. yer sofrasındaydık. halamınoğlunun sofraya doğru hapşurmasıyla bütün tabaklarda tükürük zerrecikleri. işte maruz kalıp kalabileceğim en kötü yemeğin hikayesi.

'moral' degildir. yanlış yazmadım. morel mushroom'dur. çok severim kuzugöbeği mantarını. baharda burnumda tüter dağlar.

2019'da kiev'e gitmiştik. shevchenko parkı'nda dizinin son bölümündeki amcalar gibi açık alanda tutkuyla satranç oynayan neşeli amcalar vardı. kimse birbirine küfür etmiyor(yani sanırım), kimse boş muhabbet yapmıyor. oturup bir süre seyirci olduk. kendi zamanlayıcılarını getirenler de vardı. satranç taşları masada dizili oynamak isteyenleri bekliyor. kimse aşırmıyor. kimse bozup dağıtmıyor.

ayrıca 'ajurne etme' kavramını eşimle scrabble oynarken kullanıyoruz artık.

truman show filminde bir sahne var. şöyle özetleyeyim; kurgu dışı bir olay gelişiyor ve başkarakterle hoşlandığı kadın kütüphanede gizlice sözleşip kimsenin onları izleyemeyeceği bir sahilde gece buluşurlar. sahnenin aynısı '1984'te de vardır. kitapla film arasında bir metinlerarasılık söz konusudur. hem filmi izleyenler hem kitabı okuyanlar sahnelerdeki benzerliği farkedeceklerdir.

"surely we're all mad people, and they
whom we think are, are not."

yeni çorap giymek.

liseden itibaren uykusuz dergisi'nin sayfaları kitaplarımı süslüyordu.

zeytinyağlıgiller. benim favorim zeytinyağlı pırasa yemeği.