kitap ve defter kaplamak

okul zamanlarında her dönem başında ailece keyifle yaptığımız eylemdi. kırtasiyeden kapları ve etiketleri alır, akşam hep beraber oturur kitapları ve defterleri kaplardık. daha sonra üzerlerine etiketleri yapıştırıp, yazısı en güzel olan kimse etiketleri ona yazdırırdık. güzel günlerdi.

başak burcu babamın titizlikle yaptığı bir eylemdi.okulun ilk günü alınan defterler,kitaplar akşamında heyecanla kaplanırdı.

düzgün yapamazsan eğer defter kapağını kaparken ki meydana gelen kasma durumu cinnet getirten eylemdir.

çocukların öğretmenleri kızıyor diye evde cinnete sebep olandır. çocukları büyüyenlerin kurtulacağıdır lisede sevdiğim posterler ile yaparken bayıldığımdır.

spiralli defter devriminden önceki zaman.


kapla bakalım kaplayabiliyorsan diye kırtasiyelere ateş gibi düşen spiralli defterler bir döneme damga vurmuş,adeta çağ kapatıp çağ açmıştır.

eskiden kitap kabını rula şeklinde alıp, kaplanacak kitaba deftere ölçüp, kesip, bantlayarak yapılan işlem. baya uğraştırırdı. tek başına yapılamaz, bir kişiden daha yardım almak gerekirdi. şimdilerde bunun bile kolayı çıkmış. hazır kaplar var. kendisinden yapışkanlı vs. yani artık bu işin de esprisi kalmamış.

vakti zamanında, sadece kaplama kağıdıyla yapınca çabuk yıprandığı için üzerini bir de jelatin denen ince şeffaf naylonla da kaplayarak yaptığım eylem.

ilkokula yeni başlayacağım, defter kitaplarımı aldık kırtasiyeden annemle, eve geldik. annem iğne yapmak için (emekli hemşire kendisi, sosyal mesajı da verelim, gidip herkese iğne yaptırmayın sonra) * bir yere gidecekti, giderken de tembihledi “ben gelmeden sakın bir şey yapma!” diye.

tabii bunun aksini yapmam lazımdı. müzik defterini aldım önüme, kaplama kağıdını tam deftere göre kestim, kaplayacağım güya. olmadı tabii. annem geldiğinde de baya bir fırça yedim. sonra birlikte kapladık.

birkaç sefer sonra bu işi iyice öğrenince, kendim onun kapladıklarını beğenmeyip tek başına yapmaya başlamıştım.

çocukluğumun en stresli dönemlerinden birine konu olan eylemdir. o defteri, kitabı asla gerektiği gibi düz ve ortalı tutamazdım. her seferinde uyarırlar fakat ben yine sanki kasıtlı yapıyormuş gibi kaydırırdım.

ayrıca sürekli çantada taşınan kitapların yıpranmasının önüne geçmek için gazete kağıdıyla dahi yapılabilecek eylem.

bu işlem için şeffaf yapışkan asetat kullanılırsa hem kitabın, defterin görünümü korunur hem de daha uzun yıllarca yıpranmasının önüne geçilebilir. bence kitapları muhafaza etmek için en uygun yöntemlerden biri. her kitabı, defteri gerek maliyet gerekse sınırlı adet nedeniyle ciltli satın almak her zaman mümkün olmuyor.

köy ilkokulu mezunuyum. bir memur çocuğu olarak ilkokul 4.sınıfta iken tayinimiz doğu illerinden birinin bir köyüne çıktı. istanbul'da okul hazırlıkları için süslü kaplamalar, bir dolu etiketler vs hazırlayıp büyük bir heyecanla okula gittim. hiç unutmam naile isimli bir ilkokul öğretmeni girmişti derslere 1 ay kadar, sonra başka bir yere tayini çıkmıştı. bırak kaplama yapmayı ve etiket yapıştırmayı sınıf arkadaşlarımın defter almakta dahi zorlandığını ve bu kaplamaları çıkartmam gerektiğini çok naif bir şekilde söylemişti bana. varlıklı bir aile mensubu değilim ve hiçbir zaman olmadım ama naile öğretmen bana yokluğun ne demek olduğunu o ricası ile o gün öğretmişti. ne zaman kitap defter kaplama konusu geçse hep bu aklıma gelir.

el yeteneğim zayıf olduğundan yapmaktan nefret ederdim.

liseden itibaren uykusuz dergisi'nin sayfaları kitaplarımı süslüyordu.

neden yapıldığını hala anlaşılmayan aile aktivitesidir.
çocuklara kitap kaplamayı öğreteceklerine arşiv tutmayı, düzgün not almayı öğretseler daha verimli bir gençlik olurdu. kaplanan bütün defterler, meb kitapları hepsi çöpte. yine saçma sapma sapan işlerle vakit kaybediyoruz ya. gençliğimizi çalıyorlar başka açıklaması yok.

eskiden her sene başı yapılan. şimdi bilmiyorum.yalniz başlığı açan arkadaşa aşırı şaşırdım,keyifle yaptığımız demis .bizim evde bu iş kavga gürültü sinir krizi severim böyle işi şeklinde sürüp gitti yıllarca.

sonralarda hazır kaplar çıkmıştı hemen deftere giydirilebiliyordu.
önce çiçekli, desenli kaplayıp sonra üzerini şeffaf kapla yeniden korumaya aldığımı hatırlıyorum. zamanımız çokmuş demek ki.

okul* hayatımızın olmazsa olmazıdır. yani bizim gibi eski nesiller için.
hepsini sadece naylon kaplardım cillop gibi.

bir zamanlar fakirdik alamıyorduk heves ettiğim için poşetlerle kaplardım hey gidi günler.

çeşit çeşit kaplar alırdım ve uyumlu olsun diye mesela türkçe kitabı ve defterini aynı kapla, matematik kitabı ve defterini ayrı başka bir kapla özene bezene kaplardım. kitabın/defterin tüm sayfalarını yukarıda sabit bir şekilde tutma çabası ise en gergin anlardı.

ozellikle okulun donem baslarindan nefret etmeme neden olmus bir eylemdir. her nedense o halti yardim almadan kendim yapmaya calisirdim. olay soyle gelisirdi; once kitabin ortasini sabitle, sag ve sol kapak olmak uzere sirayla katlayip bantla. finalde de kitabin kapaklarini kapat...iste o kisim zurnanin zirt dedigi yer/di. o kisim yuzunden sinirlenip defter kitap yirtmisligim vardir. her nedense ama bu isi basaramama ragmen lise sona kadar defter-kitaplarimi bantlamisimdir.

ilkokuldan liseye başlayana kadar her sene yaptığım daha doğrusu anneme yaptırdığım eylemdi. bir ara kaplama makineleri çıktı ve uğraşmak tarih oldu. tabii liseye geçince artist olduk ya artık ne defter ne kitap kaplama kaldı.

çok iğrenç bir şeymiş bu sene başı yeniden hatırladım.