morrigan yazar profili

benim bir tane yok millet iki tane yapıyor ve başarıya ulaşıyor. vay arkadaş.
edit: yazmayın erkek yazarlar, burada aranmak amacıyla söylemedim.

çalışmaya başladığımdan beri hissettiğimdir. daha önceden hiç yorulmamışım meğer ben, şimdi anlıyorum. gözlerimi açacak, depresif düşüncelere geçecek zamanım bile kalmadı. hayatımda ilk defa inişli çıkışlı duygu durumum yok. o kadar yorgunum ki tek derdim eve gidip uyumak. vay arkadaş ya 20 günde neler oldu böyle.

3 sene önce çocuk nefretimi bu başlıkta dile getirmişim. hayat ise beni çocuk hemşiresi yaptı.
arkadaşlar büyük konuşmayın veya bir şeyden nefret etmeyin, gelip sizi buluyor. hatta sevmek zorunda bile kalabiliyorsunuz.

kağıt üstünde gözüme güzel gelen ancak her fikirde yaşandığı gibi mutlaka insan sömürüsüyle sonuçlanacağına inandığım sistem. kapitalizmin yol açtığı sömürüye karşı olan bir yaklaşımdır. küresel sorunlara kolektif çözümler üretmeyi amaçlar.
insanların eşit koşullarda yaşamaması beni eskisinden daha çok rahatsız ediyor. yaşım ilerlediğinden dolayıdır muhtemelen.

devlet hastanesi güzellemesi yapanlar şehir hastanelerindeki işleyişten habersizler. o kadar büyük bir ihtiyacı gideriyor ki. hatta bu işi oldukça az personelle yapmak durumunda kalıyorlar. yapılırken bu kadar itiraz eden kesim hastalanınca devlet hastanesi kovalarken ne hissedecekti acaba?
gerici zihniyet.

mantık hatalarıyla dolu olan kore yapımı dizi.

iskandinav polisiye mini dizisi. toplam beş bölümden oluşuyor ve 2 cinayet konu ediliyor. genel olarak izlenilebilesi bir dizi, sardı şahsen.

şu an trt 2’de 19 mayıs özel konserini dinleyerek neşe içinde kutluyorum bayramımızı, güzel atamın samsun’a çıkışını. samsun devlet klasik türk müziği korosu harika bir iş çıkartıyor.

kendi şehrimin merkezinde bir hastaneye atanmamla beraber almayı düşündüğüm araç. şehirlerarası kullanılmaması canımı sıkıyordu ama şehir dışına arabayla çıkmak bana göre olmadığından artık alabilirim diye düşünüyorum.
kullanan kadın yazarlar varsa bana ulaşabilirler mi? çok memnun olurum.

benim için ilk sezon yeri başka olan dizi. diana süreci de oldukça güzel işlenmişti. galiba en sevdiğim diziler arasında ilk 3'e girer.

bugün dördüncü yirmiliğimi de çektirmemle beraber umarım ki uzun süre yaptırmayacağım eylem.
yalnız şaka maka felaket oluyor yirmiliğin iyileşmesi, tek tek çektirerek ancak idare edebildim. siz siz olun asla ikisini aynı anda çektirmeyin.*

kavgacıyım.

başlığa geldim ve ayak gördüm, bu sözlük benim ayak fobimi ona katlıyor.*

436 gün sonra bugün alıma çıkan bakanlık.

“iyi bir insan” olmak ne ki? ben hiç iyi bir insan görmedim, kendim de öyle değilim. insan doğası zaten çelişkili bir yapı.
din konusu zaten ayrı, inanmayanı zorla inandırmaya çalışan cahiller kadar sinir bozucusu yok. müslüman olmadığını söylediğinde kendince sana kuranı anlatmaya çalışırlar falan. sence senden önce hiç araştırma yapmadım mı ben? sana mı ihtiyacım var? ama bunları diyemiyorsun işte nazik olmak adına.

kanımca doğru düşünen insandır.
insan gençken ve tecrübesizken hata yapmaya meyilli oluyor, özellikle benim gibi dürtüsel hareket eden bir insansanız. dünyaya kendi pencerenizden bakıyorsunuz. artık sizin bakış açınız nasılsa her şeyi, herkesi de öyle görüyorsunuz. hamsınız yani. sonra duvarlara çarpmaya başlıyorsunuz. uykusuz geceler, ağlayarak düşünmeler, hatalar ve küçük düşmeler… bunları atalatabilirseniz de dünyayı bambaşka görüyorsunuz. ama atlatamazsanız da vicdansız oluyorsunuz, tekrar eden döngüyü devam ettiriyorsunuz. buna inanıyorum ben, atlatamayan insanların kendilerini inciten insanlara dönüştüğüne. yani acıyorum aslında böyle insanlara.
olgun olmayı seçin, acı çekmeden yontulamazsınız.

acayip stresli bir süreç.
branşınıza kaç kontenjan ayrıldı, türkiye’nin neresine gideceksiniz hepsi belirsizlik. özellikle benim gibi kavanozda yetişmiş biriyseniz ve bir anda sizden birey olmanız beklenecekse. bakalım umarım birkaç ay sonra işleri yoluna sokmuş olurum.

2007 yılında belgrad’da doğup, berlin’in gri sokaklarında kendine ikinci bir kalp bulan darkwave/synthpop ikilisi. lidija andonov ve laslo antal’dan oluşan grup, sadece müzik değil, bir hissiyat yaratıyor- güvenilmez bir huzur, sanki gecenin ortasında tek başına yürürken duyduğun bir ses gibi. karanlık ve huzur dolu yani! <3
zaten darkwave ve synthpop’un hastasıyım; başlığını açtığım çok grup var halihazırda. ama back for a day… başka bir yerde duruyor. o şarkı bir hatıraya dönüşüyor dinledikçe. tek kelimeyle harika.
grubun everytime (2010) ve virgo rising (2017) gibi albümleri de aynı karanlık şiirsellikle ilerliyor. sinematik prodüksiyonları, 80’ler estetiğine sahip ama bugünün duygusal boşluğuna dokunuyor.
elbette back for a day’i aşağıya bırakıyorum :)

bir başyapıt. remake’i oynadıktan sonra etkilenmemek imkansız.
bu oyun bana hayatı anlattı aslında. belirli amaçlarla bir yerde toplanmamız, her insanın bir anlamının olması. korkular, en temel arzular, kendinle yüzleşmek… dünya başlı başına silent hill kasabası değil mi zaten? ve hepimiz bu yüzleşmeleri yaşamıyor muyuz? ayrıca, promise reprise bence en iyi oyun müziklerinde top 3’e girer.

bu aralar hayko cepkin'e sardım, bu gecenin şarkısı da sıkı tutun oldu. ne denir ki? klip başlı başına harika, özgün. zaten eskiler biraz böyleydi. özlem tekin zamanlarını hatırlattı bana, gerçekten ruhu olan insanların sanat yaptığı dönemleri. müziğin bir şey anlattığı, progresif olduğu dönemler.