ölümden neden korkulur sorusu

soğuk olduğu için

dinlerin var olma ve insanlar üstünde hegemonya kurma nedenlerinin başında ölüm korkusu gelir.

dinler, bireyin kendisi tarafından henüz tecrübe edilmemiş bir olgu hakkında, türlü yalanlar, korkutucu masallarla insanları baskı altında tutar. sanki öteki tarafa gidilmiş de geri gelinmiş gibi, safsatalarla, ölüm korkusu üzerinden çıkar sağlarlar. cüppeli yanmaz kefen satar. mormonlar başka bir b.k yer.
oysa bin yıllar önce epikuros sorunu çözmüştür. "bizi ölümden korkutan şey şu anki bilincimizdir. oysa, ben varsam ölüm yoktur. ölüm olduğunda ise ben yokum. ölümle ben aynı anda bir arada olamayacağımıza göre, ölümden korkmaya gerek yoktur."
yani iyi insan olmak için; tanrı ve cehennem korkusu değil vicdanımız ve erdem gereklidir.

pamuk yüzünden
tıkamasalar korkmazdım.

insan bilmediğinden korkar,
insan sevdiklerinden ayrı kalmaktan korkar,
insan unutulmaktan korkar. ve ölüm bunların hepsi...

insan yaşlandıkça dünyaya olan bağlılığı artıyor benim gözlemlediğim kadarıyla. bu zamana kadar kafasına taktığı, umursadığı belki üzüldüğü hiçbir şeyi artık umursamaz oluyor. bu da onun kanımca dünyaya olan sevgisini ve bağlılığını artırıyor. demek oluyor ki her gün güneş farklı doğuyor. hem güneşi, denizi ve ağaçları bir daha görmeyecek, göremeyecek olmak, insanı bir miktar korkutuyordur diye düşünüyorum.
ahiret inancı olanlar içinse başkaca bir metaforik algı söz konusudur belki de...

bilmiyorum biz de korkacak mıyız? herkese iyi bir yaşam ve ölüm dilerim. hepimizin inkar edemediği tek gerçek; ölümün var oluşu...

bilinmezlik.

cehennem korkusu da var bende

hanbelilere gore namaz kilmayan herkes kafir diye hepimizin toplu cehenneme gitme olasiligi da var.

bu da tehlikeyi daha da artiriyor tabi.

geride bıraktıklarına üzülür insan en çok.

bilmiyorsun.
hani tahmini de olsa bir tarih verilince yapılacak bir sürü şey varmış gibi geliyor, içte kalmış ukdeler akılda uçuşuyor, onu mu bunu mu yapsam sıralamaları devamlı yer değiştiriyor, illa ki önem sırasında olanlar için imkanlar zorlanıyor.

anlıyorsun.
bugün ne giysem, ne yesem, o ne yapmış, bu neden yapmamış, o ne demiş, bu neyi kastetmiş hiç bir önemi kalmıyor. öğrenene kadar dünyanın belki de yarısını dolduran bir sürü seçme salaklığın anlamı o gün sonlanıyor.

rahatlıyorsun.
belli bir tarih aralığı verilince bir yerden sonra benim adım hıdır elimden geleni budur moduna giriyor insan, bundan ötesini istesem de yapamam ki zaten diye düşünüyorsun, düne kadar ya nasıl yapsak da oldursak dediğin bir çok şey çöpe çıkıyor.

bilmiyorsun.

işin en güzel ve en heyecan verici yeri burası aslında ama bilmiyorsun.
ve deli gibi korkuyorsun.

bana bu şarkıyı hatırladan başlık.

belirsizlik korkutur, ölümden sonrası muamma birçok kişi için çünkü. tekrar doğamayacak,tekrar güneşi göremeyecek, tekrar toprağa ayak basamayacak, tekrar sevilmeyecek ve sevmeyecek, hatırlanmayacak ve bir gün tamamen unutulacak olmak ürkütücü olsa gerek. hiç ölmeyecek gibi yaşayıp hiç yaşamadan ölmek ölümlerin en beteri.