ohrmazd yazar profili

gün doğumundan üç çeyrek geçesiye ilâ güneş ışınlarının en dik açıyla gelmeye başladığı âna ramak kalasıya “kuşluk”tur.

dinî eğitimden kastedilen toplumda ekseriya islamî usul ve esasların öğretimidir. okullarda dahi din kültürü ve ahlâk bilgisi müfredatı sâir din ve inançları irdelemeden geçer. ahlâkı öncelemeden, fen, felsefe ve mantık derslerini kapsamlı hâle getirecek düzenlemeler yapılmadan salt dinî eğitimle deistler, panteist ve panenteistler ve hatta mukallit ve madrabazlar -heyhât!- peyda olmaya devam edecektir.

genellemeler hatalara sevk eder. öyleyse normal sözlükle sınırlandıralım. işbu sözlük yazarlarından ateist olduğu aşikar olanların zeki olduğunu söyleyebilir miyiz? zeka katsayıları ile ateizm raddeleri orantılı mı? istisnaları saymazsak, evet.

örneklem belli. yazılanlar ortada. kıyas yapmak isteyen buyursun.

alıngan beçelere: tespite kapı gibi bilimsel delil sunarız. abdalım belki ama sencileyin aptal değilim.

birçok makaleden yalnızca biri

“tanrının insanı ikna etme gibi bir derdi yoksa peygamberlerin misyonu nedir a avanak?” denilesi. peygamber etimoloji itibarıyla peyam ve ber lafızlarının birleşiminden mürekkep olup mesaj ulaştıran anlamında iken ulaklar kimin mesajını, ne amaçla naklettiler? vahiyler ruhu’l kudüs marifetiyle neden nüzul oldu? “başlangıçta söz vardı.” sözler neden kitaplaştırıldı? insan aklı kısıtlı diyenin aklından şüphe ederim.

ak gezenlere not: peygamberleri bordrolu vaiz zanneden kısıtlı birinin hezeyanları yalnız kendini ilgilendirir. muhtar olup olmadığı şüpheli; kuvvetle muhtemel ruhsatsız, ehliyetsiz itler arası ara buluculuk yapanın sözünün kıymeti harbiyesi nazarımda bir hiçtir.

asya eriştesi yiyen, sürüden sürülen yalnız kurtlara hususi not: “sizin dininiz size, benim dinim de banadır.” (109/6) mekkî ayettir. “şüphesiz allah katında tek makbul din islâm’dır.” (3/19) medine’de tebliğ edilmiştir. muhammed peygamber mekkeli azgın müşrikler arasındayken mecburen pasifisttir. medine’de ricale karıştığından cesur yürektir.

normalde cühelayla muhatap olmam. haklısın, der geçerim. ama bu kadar da pespayelik olmaz canım.

sarımsak, soğan, pastırma, turşu ve benzeri gıdadan ve dahi acı baharattan muhakkak uzak durulmalı.

yaşam nedir bilmeyen yakıştıramaz kendine ölümü. yaşam anbean ölmektir zaten.

geçtiğimiz yüzyılda şark meselesi denilerek şark çıbanıyla bir tutulan ve türlü ameliyatlarla hâlledilebileceği zannedilen sorun. aktüel adlandırması “kürt sorunu” olan, esasında politik hatalı tanılama, tanımlamalarla devlet aklının derinlik sarhoşluğuyla suyu bulandırıp vakıayı sığlaştırarak meseleyi mesele etmeme yahut mübalağalı müdahaleler ekseninde kendini tükettiği uluslararası mesele. anglosakson muhipleri ittihatçıların üniter-sekter, statükocu zihniyetinin mirasıdır.

bölünme paranoyası içerisinde koca rolüne soyunanlarca ve bir koltuğa iki karpuz sığmaz diyenlerce çözüm geçiktirilmekteyse de çözüm kendini günbegün dayatmaktadır.

mütedeyyin, akil kimseler kur’ân-ı kerim’in rum suresi 22. ayetini gayet iyi bilirler: “o’nun kanıtlarından biri de, gökleri ve yeri yaratması, dillerinizin ve renklerinizin farklı olmasıdır. kuşkusuz bunda bilenler için ibretler vardır.”

peygamber muhibbanı bilir ki üstünlük takvadadır, arap’ın arap olmayana, arap olmayanın arap’a; beyazın siyaha, siyahın beyaza bir üstünlüğü yoktur. öyleyse etrâk’ın ancak ekrâd ile kuvvetli olduğunu zaman zaman unutarak ekrâd’a üstünlük taslaması, elde kalan osmanlı mirasını veya idris-i bitlisi’nin safevi tehdidi dolayısıyla devlet-i aliyye’ye peşkeş çektiği kürdistan’ı sahiplenmesi, düşmana karşı birlikte kıyam ettiklerini unutmak istemesi hayra alamet değildir. türk’ün kürt’e, kürt’ün türk’e bir üstünlüğü yoktur.

hülasa kürt bir sorun değildir. kürt sorunu tanımlaması da sapına kadar yanlıştır. kürt’le türk paydaştır, devleti bina edenlerdir. sırt sırta verip sırtlanlarla mücadele etmelidirler. yoksa wasp gelir konar, acımaz sokar.

türk birliği bir yana turan’ı kuran kavim türk değildir. birkaç türk bir araya geldiğinde devlet kuruyorsa -ki bununla nedense övünürler- birlik mümkün değildir.

bulut patlamasına konu patlamak sözcüğü yansıma bir sözcük olup doğadan alınma ve yalnızca türk dil düzlemiyle anlamlı olan “pat”tan gelmedir. hakikaten bulutlar boşaldığında şampanya efektiyle “pat” sesi çıkarmakta mıdır yoksa bu sadece bir yakıştırmadan mı ibarettir?

gözlem yapma kabiliyetin vardı madem -eril bir dille- bilim adamı olsaydın ya a pezevenk! (deep-note: pezevenk azerbaycan dilindeki anlamıyla kullanılmış olup pezevenkler pezevenk olduğunu kabule yanaşmaz üstelik kendi kendilerini tenzih etmekle birlikte nedense bir de bundan gocunurlar.)

müdürler götse götler müdürdür. kurumların her birinde istisnasız ne kadar müdür varsa göttür ve dahi götler müdürdür.

kapuska bana her daim rus romanlarının kasvetli havasını çağrıştırır. ruble, kapik, kvas, kapuska…

bir arpa boyu yol aldık sandık
doldu; hamdık ilkin piştik, yandık
buraları harcıâlem diye andık;
gerü tutarken dübürden çomağı
yoldaş’ın çöplüğüne attık somağı,
gören gözler kamaşır yâr ağı
yâran “ah!” der, görünce yâr ağı,
dar ağına düşene yâr ağın
-dar ağacı
gelmez idük geldik ya hacı!
bu lafızdan huccâc sananlar kendin’
damacıdır, damacı!

iş arkadaşın sekreterinse ve yalnızca aşık olmayıp bir de aşkı meşk ettiysen artık çayını kendin demlersin. iş arkadaşını silken iş yerini cehenneme çevirir.

bol zeytinyağlı, sarımsaklı, süzme yoğurtlu, cevizli, tam yağlı beyaz peynirli bilumum mezeler rakının kanımca muteber eşlikçileridir.

italyan nick’li, çok da gurme olmayan, “enayi” damgalı, dolaşık kedi çözer.

hafta içi, 22.30 sularında ismail yk’dan “sana sana yanarım”ı tüm binaya dinleten gâfil. kulaklığı tapa niyetine kullandığına neredeyse eminim. şimdi de “neler oluyor hayatta?!” çalmaya başladı. buraları okuyorsan bil ki klozet seansında sifon çekilmezden evvelki def’i hâcette çalakalem ve kabız bir entariden ibaretsin. gerçi sözlük ahalisi okumuyor, sen mi okuyaca’n!

nuh, 4. maddeyi tufan sonrası bizzat delip geçmiştir. ayrıca oğullarından hâm’ı, hâm’dan türeyecek soyu lanetlemiş ve sâm ile yâfes’e kul-köle eylemiştir. ayrıntılı bilgi almak isteyenler tanah’ın ilk kitabı olan genesis’i okuyabilirler.

istisnasız her münakaşada dile getiriliyorsa narsisizm ve megalomanyaklığın dışa vurumudur. sapyoseksüellerce takdir edilebilirler. öz güveni noksan olan satirler, nymph (nemf) görünümlü, ambrosia ile beslenen, canlıyı her daim seven işbu cübellilere her nedense hayran kalabilirler. i am an economist diyenden aşağı kalmazlar.