okuyannmatmazel yazar profili

kedilerin ve köpüşlerin içinde küçük kaldık sanki

seni çok özlicem miniğim... varlığın çok güzeldi keşke benimle kalsaydın. bu kadar kısa olmamalıydı...
22.11

körlük diyince benim aklıma direk görme organımız olan gözümüzü kaybetmekle alakalı bir şeyler canlandı zihnimde. yani herkes böyle düşünmüştür diye umuyorum (tek düşünen ben değilimdir inşallah
kitabı okumaya başlayınca ilk sayfalarında zorlanabilirsiniz. çünkü kitaptaki karakterleri isim yerine sıfatlarla betimleyip karşımıza çıkarmış ve diğer bir husus da şu oldu benim için. kitap da sadece virgül ve noktalı virgül kullanmış olması da ayrıca dikkatimi çekti. yazarımız bu eserinde kör olan insanların üzerinden, toplumsal bir körlüğü iliklerine kadar işlemiş. kör olmanın aslında gözlerimizin görmemesi durumu değil, gören gözlerin de aslına kör olabildiğini, yaşamın nasıl kötülüğe dönüşebileceğini, umudun, sabrın, vicdanın, ahlak anlayışının gibi bir sürü konuyu çok güzel bir şekilde işlemiş eser verilen mesajlar niteliğinde mükemmel bir kitap olmayı fazlasıyla hak ediyor. okurken bazı gerçeklerle yüzleşmek de ara ara canimi acıtmadı değil. kitabı okurken aklıma şu soru takıldı acaba bende mi körüm? siz de okurken bu soruyu kendinize sordunuz mu? bence bir sorun derim.
bir de merak ediyorum hangi körlük daha kötü? *fiziksel körlük mü manevi körlük mü? ben cevabı manevi körlük diyorum.
siz ne diyorsunuz bakalım. yorumlarda buluşabilmek dileğiyle. sevgi ve kitapla kalın

kitaptan alıntılar

sevginizi yarına saklamayın, yarınlar sevdiklerinizi size saklamayabilir.

ev diyince aklınıza ne geliyor? evi nasıl tanımlarsınız? benim aklıma beton yığınları geliyor ilk önce ama eminim ki gerçekten evi olmayanlar çok daha farklı tanımlayabilir. evin olması için betona çatıya gerek olmadığını anlatmayacağım sizlere. insan hep, insan daima, insan her yerde yalnız


kitaptan alıntılar

uzun zamandır okumak istediğim bir kitaptı saç örgüsü. bugüne nasipmis. gündem bu denli çirkinken hiç okumak istemezdim bu birbirinden güçlü kadının savaşını
güçlü kalmak zorunda kalışlarını...
başka yerlerde, başka hayatlarda, eğitimli, eğitimsiz, kültürlü, kültürsüz.
tek bir ortak noktaları var o da güçlü olmak
kadın olmak ne kadar zor
hiçbir zaman kolay olmadı ve olmayacak
bu savaş hep devam edecek
hepimiz bir yerlerde birbirinizden habersiz mücadele ediyoruz.
kitap hakkında çok şey yazmak geliyor içimden ama ben okuyup kendiniz görmeniz isterim
size bir kitapta olabilecek en güzel alıntıyı bırakıyorum.
sevgili yazarımızın son sözü
ve bir kitapta gördüğüm en etkileyici son söz.

eserimi büyük bir ruh ağı gibi, birbirlerine saçlarıyla bağlanan o kadınlara ithaf ediyorum. seven, doğuran, ümit eden, binlerce defa düşüp yeniden ayağa kalkan, eğilen ancak yenik düşmeyen kadınlara. onların savaşını biliyorum, gözyaşlarını ve sevinçlerini paylaşıyorum, her biri biraz ben.
ben o kadınların hayatlarının kesişim noktasındaki bağ küçük, kısa bir çizgiyim. onları birbirlerine bağlayan, kimsenin göremediği, bir saç teli kadar ince ipim.
yarın yeniden işe koyulacağım. beni bekleyen başka hikâyeler, başka hayatlar, başka sayfalar var.

hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum. bilseydim, bu mutluluğu koruyabilir, her şey bambaşka gelişebilir miydi? evet , bunun hayatımın en mutlu ânı olduğunu anlayabilseydim,asla kaçırmazdım o mutluluğu.