ozzi68 yazar profili

ikimiz bir saygı boşluğunda kaldık.

rakı içmek.

hülyalı bakışlarla...

boka basmamak için çok dikkatli yürümektir.

gücünle tuttuğun duvarın, bir anlığına çökmesini yaşayabileceğin zaman dilimidir.

öyle bir iç dökerim ki burada en sağlam bina "dertler apartmanı" adlı binam olur.

aslan sütü

baştan aşağıya tedirgin halde yolculuk etmek demektir. babanın otobüsü olmadığı düşüncesi seninle birlikte inceden yolculuk eder. akıl yerine oranı buranı yayanlardan olmak istemezsin.
dikiz aynasından arasıra seni dikizleyen otobüs şoförüne "olan biten benim suçum değil."dercesine bakarsın. tek avantajın okuduğun kitabı ve gazeteyi seninle okuyana denk gelmeyecek olmandır.

kalite kontrol görevlisidir.

çocukça davranmak.

sevgi kaybıdır.

yalnızlıktır.

içimden geçenlerin geçecekleri yollar, sanırım kapalı. yollarının açılmasını bekliyorum.
sadece duvarda asılı olan saat sesinin duyulduğu, bekleme salonunda gibiyim. belki sessizlik kendi sessizliğinden sıkılırsa, ortaya karışık gürültülü muhabbet atar diye beklentim var. kimbilir onunda içi doludur.
orta belki biraz ilerisi yaşta olmam sebebiyle gün içinde ben dışında takılıyorum. aynısından günler yaşıyorum. ne eksik ne fazla. "banada aynısından" ile başlayan cümleleri kullanmak istemiyorum.
etkisi fazla olan sıkıntıdan patlamam neticesinde cümlelerim herbir tarafa yayılmış durumdalar.
harflerimse tuz buz olmuş haldeler. arada olan kelimelerime oldu.
şimdilik bunlar.

küfür etmeyen çocuk var mı?

yıldızlar alıp ay dedeye söylesin.

sıkılmış portakallar gibi bir kenarda duruyorlar.

ruhun binbir hallerinden biri. çocukken işediğin duvara, çişinle slogan yazma gayreti...

yazdım.

kışa döndüm. dallarımda ki yapraklardan ayrılmış olmanın hüznündeyim. hep bir daha sonraların ise kapı önlerindeyim.

yazdım. durdum. gidişimi dört gözle bekleyenlerin sevimsizi oldum. kelimelerim yollara düştüğünden beri yorgunum. kurulmayı beklemekte olan cümlelerim, sıkıntıdan patlamak üzereler. sessizce bekliyorum. sinsice olmasından daha iyi olduklarını düşünüyorum.

yazmak ile kazmak arasında ki sınırdayım. yazmaya başladığımdan beri var olan sınırın içinde kaldım. o nedenledir ki kimsenin arkasından kuyu kazmadım. kazmak bir eylemdi. kazma olmak ise herkese nasip değildi. ayrıcalığı fazlalığa sahip olmaktı. fazla olan ise bana ters olarak kaldı. ters bir kelime idi. doğrultmaya gerek kalmadı.

yazı yazdım. çok yazmak isteyenler oldu. yazılmadım. sadece yazı yazdım. mavinin çokça var olan egemenliğini, denizi ve denizin üstünde uçmakta olan kuşları… birde yazı.

yazdım. ama yarmadım. yarmak isteyenlerin yanında olmak kolaydı. zoru seçtim. yarma şeftalilerin arasında olmak vardı. olmadım. yazamadan duramayanların arasında olmayı seçtim. bütün bunlar ise seçil’e olan hayranlığımdan kaynaklanmadı. o nedenle de “seçile seçile” diye seçili ezberime almadım.

yazdım. sazda olabilirdim. hatta sazlığın sınırlarını zorlayıp, bağlama yolunda emin adımlar atabilirdim. fakat kördüğümler atmayı sevmedim. gemici düğümlerini atanlara saygım oldu. onu da eksik etmedim.

yazdım. yazar oldum. bilgim dâhilinde olan alfabede bulunan harfleri öğrendim. bu nedenle de yazarım. ve o bilgilere sahip olan herkesinde yazdığını bilirim.

ucu kırılan kurşunkalemim. sen silgi olmuş olsan bile… ben gene de yazarım.

ozzi68

geride kalan güzel şeyler her zaman özlenir.