padawan yazar profili

pal sokağı çocukları.

korkunç bir durumdur. sadece bağlaçları ayırmaması değil, yazım kurallarına uymaması da beni çıldırtır.

çekirdek aile whatsapp grubumunuzun adıdır. gundiler.
babam bu grup sınırları içerisinde kendini baba gundi olarak tanımlamaktadır.
profil fotoğrafımız babamın komedi filtreleriyle kendini başka bir insana çevirdiği karedir.
(bkz: nerden baksan tutarsızlık)

(bkz: ursula k. le guin)
laaps diye yapıştıran olmamış ya da gözümden kaçtı bilmiyorum ama fantastik edebiyatın anasıdır.

ilginç olmayan tek şey bilgisayar, öyle söyleyeyim.
yakında belediye çöp ev ilan edip temizlemek için dalacak odama. üzülüyorum bunu düşününce.
anıcı olacağız diye leşçi karga olduk.

böyle haberleri gördüğümde kalbim öyle bir sıkışıyor ki...
alerjik astım hastası olduğum halde, artık kabardığım halde iki kedimi de gece yatağıma alıyorum. çünkü kapıyı kapattığımda üzülüyorlarmış gibi hissetmekten alamıyorum kendimi. sabaha kadar tuvalete bile gidemiyorum kalkmayayım da rahatsız olmasınlar diye. ağladığımda gelip gözyaşlarımı yalıyorlar, en küçük bağrışmada durun diye ayaklarımıza dolanıyorlar. üzerine bir de seni hissediyorlar, içindekini hissediyorlar.

nasıl kıydığınızı anlamıyorum ama bunu önlemeyenlerden iğreniyorum. umarım elini kolunu bağlayıp oturan herkes, umursamayan herkes aynı sonu yaşar. ve her gece de bunun için dua ediyorum.

çok talihsiz bir beyanın ürünüdür bu mevzu.
kültürümüz gereği çocuk olan kadın cinsiyeti mensuplarına kız çocuğu denmektedir. aslında kültürün derinine indiğinizde bunu 'bakire' anlamında değil, çocuk anlamında kullandığımızı görebilirsiniz. bu şekilde kullanıldığında birine kız çocuğu demek bence sorun değildir ama bakireyken kız, değilken kadın ayrımı beni aşırı derecede rahatsız ediyor.

erkek arkadaşım olan beydir. balık burcu olan benimle birbirimizi tamamlamıza olanak sağlayan net özelliklerimiz olduğunu düşünüyorum. burç uyumları yalanlıyor ama bir tamamlama söz konusudur.

bu arada oldukça da zordur aslan burcu erkeği. sürekli gururunu okşamanız gerekir, iyi hissettirmeniz gerekir, ilgi vermeniz gerekir. ama emeğin karşılığını kesinlikle verirler. sevgisi paha biçilemezdir.

kötülemek dediğiniz kendi fikirlerini belirtmek olmasın? zaten küfürsüz bir sözlük. küfür, hakaret edemediklerine göre çok çok saçma buluyorum diyebilirler bu kötülemek olmuyor. ya da dinde bu bu var, rahatsız oluyorum diyebilirler bu da kötülemek olmuyor. kötülemek alenen saldırmaktır, sözlük bunlara izin vermediğine göre derdiniz nedir?

çok genel bir şey ve çok yanlış yönlendirebilecek cevaplar alabilirsiniz. cinsiyetlere göre her şey genelleşmiyor maalesef bunu aramanız birincil yanlış. herkes farklıdır, herkes farklı göstergelerde bulunabilir.

hayatımda anlatımı o kadar ağır olmasa da okumakta zorlandığım nadir kitaplardandır. süskind'in anlatımı oldukça şiirseldir ve sizi doyurur ancak ne kadar yapılanlar korkunç olsa da başkarakterimiz jean-baptiste'e hayran olmaktan alıkoyamazsınız kendinizi. korkunç olan da budur, sarsılırsınız. ama kitabın sonuna geldiğinizde doymuş olarak arka kapağı kapatırsınız ve derin bir nefes alırsınız.

ayrıca kızıl hayranlığımı ve kızıl kadınları koklama isteğimi tetikleyen kitaptır. sapık gibi hissediyorum kendimi adeta.

göl şiirini son zamanlarda dua niyetine yatmadan önce fısıltılarla okuduğum şairdir. 21 ekim 1790'da fransa'da dünyaya gelmiştir. romantizm akımına uygun eserler vermiştir. göl şiiri şöyledir:

ebedi gecesinde bu dönüşsüz seferin
hep başka sahillere doğru sürüklenen biz

zaman adlı denizde bir gün, bir lahza için
demirleyemez miyiz?
ey göl, henüz aradan bir sene geçti ancak,
seyrine doyamadığı o canım su yanında
bir gün onu üstünde gördüğün şu taşa bak
oturdum tek başıma!
altında bu kayanın yine böyle inlerdin,
yine böyle çarpardı dalgaların bu yara,
ve böyle serpilirdi rüzgarla köpüklerin
o güzel ayaklara.
ey göl hatırında mı? bir gece sükut derin,
çıt yoktu su üstünde, gök altında, uzakta

suları usul usul yaran kürekçilerin
gürültüsünden başka
birden şu yeryüzünden bilmediği bir nefes
büyülenmiş sahilin yankısıyla inledi.
sular kulak kesildi, o hayran olduğum ses

şu sözleri söyledi:
“zaman dur artık geçme, bahtiyar saatler siz
akmaz olunuz artık!
en güzel günümüzün tadalım o süreksiz
hazlarını azıcık!”
“ne kadar talihsizler size yalvarır her gün
hep onlar için akın;
günlerle birlikte dertlerini götürün,
mesutları bırakın.”
“nafile isteyişim geçen saniyeleri
akıp gidiyor zaman;
geceye “daha yavaş” deyişim boş, tan yeri

ağaracak birazdan”

“sevişmek! hep sevişmek! akıp giden saatin
kadrini bilmeliyiz!
insan için liman yok, sahil yok zaman için,
o geçer biz göçeriz!”
kıskanç zaman, kabil mi sevginin kucak kucak
bize sevgi sunduğu sarhoş edici anlar,
kabil mi uzaklara uçup gitsin çabucak
matem günleri kadar…
nasıl olur kalmasın bir iz avucumuzda?
nasıl yok olur her şey büsbütün silinerek?
demek vefasız zaman, o demleri bir daha
geri getirmeyecek…
loş uçurumlar: mazi, loşluklar, sonrasızlık,
acaba neylersiniz yuttuğunuz günleri?
alıp götürdüğünüz derin hazları artık
vermez misiniz geri?

ey göl! dilsiz kayalar! mağaralar! kuytu orman!
siz ki zaman esirger, tazeler havasını,
ne olur ey tabiat, o günlerin saklasan
bari hatırasını!
sakin demler de olsun, deli rüzgar da olsun
güzel göl etrafını süsleyen oyalarda,
o kapkara camlarda, sularına upuzun
dökülen kayalarda!
ister meltemlerinde, ister ürperişle esen
seslerde, ister uzak ister yakında olsun,
yahut gümüş pullarla sular üstünde yüzen
ay ışığında olsun!
kuduran fırtınalar, sazlar bize dert yanan,
meltemini dolduran kokular, hep beraber,
ne varsa işitilen, duyulan ve koklanan,
desin ki: “seviştiler.”

aklıma direkt ergen metalci grup geldi. keşke onlar yeniden var olsa da cellat babamızdır diyenler tarihe karışsa. onlar en azından daha düzgündü.

tanrının güneşin çocuğu olduğunu ve kadın-erkek arası bir görüntüye sahip olduğunu düşünüyordum. güneşin çocuğu olduğu için de güneş batana kadar büyük tanrının bizi izlediğini gece nöbetini de çocuğuna devrettiğini düşünüyordum. garip bir hayal dünyam vardı sözlük.

gerçekte var olmayan kültürdür. tartışmayı kavga zanneder türk halkı. tartışıyorsan, kavga ediyorsundur bize göre.

ışın kılıcım mor olsun istiyorum.

asla inanmadığım olaydır arkadaşlar. birini tanımadan hoşlanmak tam anlamıyla garipliktir. garip olduğunu düşündüğüm insan tipleri içerisinde en azından, nasıl mümkün olduğu asla anlayamıyorum.

uluslararası ilişkiler öğrencisiyim. muz cumhuriyeti'ne elçi olarak atanmak en büyük hayalim ve birkaç seneye türkiye'nin tek ilişkisinin olduğu ülke olacağına da eminim. ya da aslında tüm bunlar rüyaymış ve türkiye aslında muz cumhuriyeti'ymiş.

dört yıldır beraberiz, devam de ediyor...

geçen gün bir arkadaşımla toplu taşımada bir olay yaşadık. çocuk ağlıyordu, belli ki bir problemi var yani en fazla 3 yaşında bir kız çocuğu ve herkes dönüp çocuğa ters ters bakıyordu hatta ağlayan çocukla annesinin oturduğu koltuğun bir ön koltuğunda oturan varlık dönüp "ay lütfen, çocuğunuz ağlıyorsa toplu taşıma kullanmayın yaaaaa!" falan diye tepki verdi. sonra anne dönüp "bak insanları rahatsız ediyorsun artık sus." diyerek çocuğun her yerine sert bir şekilde vurmaya başladı, çocuğun ayakkabısı ayağından çıkmıştı, kadın elindeki küçücük ayakkabıyla kız çocuğunun kafasına vurmaya başladı tüm gücüyle.

önce öndeki kadına dönüp "çocuk bu ağlar, doğası bu çok rahatsız oluyorsanız siz inin bi' zahmet." dedim sonra çocuğun annesine dönüp "siz de şu çocuğa vurup durmayın annesi olabilirsiniz ama sizi şikayet edersem o çocuğu bir daha göremezsiniz." dedim. arkadaşım da katıldı. bizi linç ettiler inene kadar sana ne, çocuk bas bas bağırıyor bilmem ne diye. istiyorsanız ameliyat olan hayvanlar bir yerlerini ısırmasın diye takılan ağızlıklardan takalım el kadar bebeklere...