patika yazar profili

yıllar önce, gelişim psikolojisi dersinde, adı bende saklı kalacak bir hocam (prof. dr.) derste konu ile bağlantılı olarak ergenlerden bahsederken bir elini havaya kaldırıp parmaklarını da açarak şöyle demişti: “ergen, beş harfli bir hayvan”

bazı şiirlerinden uzun kıt’aları ezbere bildiğim, ara ara kendime mırıldandığım, kelimeleri yan yana dizişindeki ahengi çok sevdiğim erzurumlu akademisyen, şair. ayrıca kendi şiirlerini de çok güzel okur.

siyah gözlerine beni de götür

daha dokunmadan kurudu irem
çöllere bir türlü yağamıyorum
yeni bir koşunun başlangıcında
biraz deprem sonrası
biraz şehir hülyası
bir kalp yangınından geriye kalan
siyah gözlerine beni de götür
artık bu yerlere sığamıyorum. pembe uçurtmalar yolladığından beri
sarardı tiryaki menekşeleri
sonbaharın tozlu kafeslerinde
sevgi turnaları yakalıyorum
turnalar gidiyor; ben kalıyorum
avareyim,asudeyim,yorgunum
bilmiyorum neden sana vurgunum
erzurum garında banklar üstünde
uyku tutmuyor karanlıkları
yitik düşlerimi kovalıyorum
gölgeler gidiyor; ben kalıyorum. binbir türlü kokuyorsa yaylalar
siyah gözlerine beni de götür
baharın koynundan koparıp sana
ipek bir mendile sardığım yüreğimle
şehzade gülleri gönderiyorum
umutlar kalıyor; ben gidiyorum. bütün yelkenlileri,deniz fenerlerini
kaptanları sorgulayan
yanından geçen küheylanların
korku tufanına yakalandığı
siyah gözlerine beni de götür
güneş ülkesinden gelen yiğitler
benzeri olmayan bir dünya kursun
cellat,ayrılığın boynunu vursun. usul usul intizarı çürüten
bu hercai diken,bu çılgın arzu
sürüklüyor imkansız muştuların
eşiğine gönül vadilerini
bir ağaçtan düşen yapraklar gibi
düşüyorum tanyerine
ya topla yaralı kırlangıçları
ya da bu vefasız şarkıyı bitir
özgürlüğe giden tutsaklar gibi
siyah gözlerine beni de götür.

siyah gözlerine beni de götür

modern hukuk sisteminde, “sen kanunları, haklarını bilmezsin, seni ben savunayım sen de karşılığında bana para ver” denilerek ortaya çıkmış bir meslek grubu. iyileri başımız tacı; özgürlüğümüzün ve adaletin güvencesidir.

witold gombrowicz tarafından yazılan ve türkçe’de everest yayınları tarafından yapılan baskısını okuduğum roman

şiirimiz mor külhanidir abiler

(bkz: ece ayhan)

“intihar can alıcı bir konudur dedim, güldüler.”

(bkz: ibrahim tenekeci)

gidersen kim sular fesleğenleri?
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar?
kim duyar ses etmesem melekler katından?
ya kimmiş, kıyıya çeken hayat gemilerini?
bir mendil niye kanar?
kalbimi put sanıp da kıran kim?
niye gün ortasında akşam oluyorum?
yalnızlığın kara-ışığını söndüren nedir?
mesela denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu?
söyle bana ey ölümün açıklayıcı pervanesi hangi yavru tek başına yiğittir?

an itibariyle vedat türkali’nin güven romanına başlıyorum. 1. cilt, ayrıntı yayınları

anısı ve mücadelesi önünde saygıyla eğildiğim ve bugün bir romanına daha başlayacağım mühim edebiyatçı. ayrıca üzerindeki gömlek nazım hikmet’in gömleğidir.

güvensiz bağlanan erkek tatsızlığıdır

özellikle üniversite yıllarımda büyük bir hevesle şiirlerini ve denemelerini okurdum. daha sonraları hevesle okuduğum zamanlardaki hissettiğim gibi sıkı bir şair olmadığına karar vermiştim. yine de aklımda birçok dizesi, denemelerinden cümleleri var ve yer yer de dilimin ucuna gelirler.

“elimdeki gülü kaldırıp mezarlıkta
sağlığınıza dedim, hepinizin sağlığına”

dün izin bitişi istanbul’a dönerken youtube müziğin mükemmel algoritmasının bana önerdiği şarkı. 6 saatlik yolculukta defalarca dinledim. bugün de hala dinliyorum.

witold gombrowicz, kozmos, everest yayınları

“aşk da böyledir. seven, sevgilisi için dünyanın hiçbir yerinde düşünülmeyen çılgınlıkları yaptığı zaman, sevdiğini anlar. bunun için hatta sevdiğinin kendisini sevmesi de şart değildir. yahut da aşk, bazen o kadar istihkar edilir ki, o artık aşk değil, azgın bir hayvanlık yahut aşağılık bir şey olur.”

suyu arayan adam, şevket süreyya aydemir, rus ovası ve rus mistiği bölümünden

fikirleri ve söyledikleri hiç “ismet” değildir fakat kendisi bir şiirini okuyup etkisinde iki gün sarhoş gezeceğim kadar “özel” bir şairdir.

çağdaş türkçe romanın en mühim isimlerinden biri. özellikle “sen” diliyle yazılmış son adım romanı çok başarılıdır. aynı roman üzerine farklı yazarların yazılarından oluşan soğuk ateş isimli de bir eleştiri kitabı vardır. 49. orhan kemal roman armağanı’nı alan “bir dava” romanı ise diğer romanlarından daha geridedir maalesef.

konuşmamak için

“aşk, iki kişi arasında asla eşitlenmeyendir.”

ilk romanı ve aynı zamanda son kitabı olan karşı roman adlı kitabı iletişim yayınlarından çıkmış olan roman, hikaye, şiir, deneme yazarı.

çünkü kadının küfrünün olmaması kadın lügatındaki “eksik”ten dolayıdır. neyse, bu psikanalitik uzun bir konu, bunu bir kenara bırakalım.
küfür demişken melissa mohr’un aylak kitap’tan çıkan “küfür etmenin kısa tarihi” kitabını okuyunuz. ayrıca kitabın yazarı da bir kadındır.