patren the hyperborean yazar profili

bir hayli becerdiğim eylem. parmaklı versiyonunu bir türlü öğren(e)medim ama, bu yüzden babamdan desibel farkı yiyorum yıllardır.

bu haber gerçekse 3000 oyun saatinden sonra korsandan ve arkadaşın steam hesabına mahkumiyetten kurtulduğum oyun olacak.

şehir içinde araba kullanmayı norm edinecek kadar kendine itelenen emperyalist değerleri benimsemiş ve maaş kölesi olmuş erkektir. bıdıbıdı erkek ve bıdıbıdı kız diye 15 yıldır açılan kışkırtma vasıtasıyla ilgi toplayan başlıklara ekşide 85 sayfa entry girer bu erkekler. hepsi de hayat bilgilerini mutlak doğrular olarak serpme kahvaltı gibi dizer sofraya. haklıdır zira, haklı olmak için gelmiştir bu dünyaya. haklı değilse sersefil hayatı boyunca çektiği her acıyı boşuna çekmiştir zira. hiç olmazsa haklıdır ama, dünyadaki en haklı herif odur. bu "erkek" benim, hepimiziz. tek bir sorun var, otomatik vites araba kullanmıyorum.

milyonların stannisi asla affetmemesinin sebebidir.

bu ikisinden, gerçek hayatta görece olmadığımızı internette oluyoruz sanırım. benim için öyle en azından.

ben de allah bilir hangi libde eksik var, hangi dependency yamuk update alıp kırıldı diye kara kara düşünüyordum. bu beyinsizler yüzünden türlü şeylerden mahrum kalmaktan çok sıkıldım. yıllarca vikipedisiz youtubesuz çürüttük ömrümüzü.

bir de gecenin köründe sinsi sinsi yapıyorlar, ne b*k yediklerini de biliyorlar aslında. melih gökçek de vaktiyle odtü ormanına gecenin köründe sokmuştu iş makinelerini. yüzleşemiyorlar da utançlarıyla, komik gerçekten.

sade naruto yetersiz kalabilir ama animelerden japonca öğrenmek mümkün. pek tabii tavsiye etmem, hem dile yatkınlık gerektiren hem de başka yollara kıyasla çok daha yavaş bir yöntem olur. ben de japonca öğreneyim diye girişmedim zaten işe, keyifle anime izlerkene yıllar içinde yerine oturdu cümle yapıları, kalıplar ve kelimeler.

aslında bu da bir tür beceri diyebilirim. sanatı ve her türlü medyayı keyfini çıkartarak izleyebilmek için onun size hissettirmeye çalıştığı hislerden kaçmanız değil üstüne gitmeniz gerekir. korku filminden korkmamak değil zaten korkabilmek marifettir. ha bazı yapıtlar öyle kuvvetlidir ki sen korkmak istemesen de korkarsın. sadece korku için de değil; trajedi, komedi, macera vb. her türlü duyguyu tüketiciye yaşatmaya çalışan yapıt için geçerli bu dediğim. her şey olup bittiğinde yaşadıklarını yorumlamak sana kalmıştır zaten. bazı yapıtlar da leştir mesela, sana yaşatmaya çalıştığı duyguyu sen istesen de yaşayamazsın. beceriksizdir, hikaye inandırıcılıktan ve doğallıktan o kadar kopuktur ki kendini bir türlü içine sokamazsın (bkz: game of thrones finali).

köylü gibi konuşmayın. sağlık işi siyasete alet edilecek bir şey değildir, hayatın bilimden sapılmaması gereken alanlarından biridir. o kanıya nasıl varıldığını bilmiyorsanız konuşmayın. ya da 6 yıl tıp okuyup üstüne kadın doğum uzmanı olun, öyle geçin sahneye. 2 çocuk doğurdum ben iyi bilirim bu işleri gibi komik bir lafı yazarken utanır insan. sıkıntısız bir doğuma ebe diye soksak panik atak geçirirsin. bu tarz şarlatan söylemlerle aşı karşıtı da türer başınıza essential oil karenları da. bir sağlık problemi yoksa normal doğum tercih edilmelidir. bunun tartışılacak bir yanı yok, bilimsel bir gerçektir. sezaryen doğum yapabiliyor olmanız yapmanız gerektiği anlamına gelmez. böyle bilimsellikten uzak cahil lafları da rahat rahat edebiliyorsanız bu seçim hakkına da en baştan sahip olmamanız gerekiyor. prize çatal sokmaya çalışan çocuk gibisiniz. demek ki bazı konularda devletin ebeveyn gibi o çatalı tutan elinize vurması lazım, çünkü çarpılacağınızı öğrenememişsiniz.

epeyce bir resim çizdim. ne var ki hiç kabiliyetim yok, kendimce yaratıcı olduğunu düşündüğüm fikirlerim olmasına rağmen.

simyacıda geçtiği gibi, acemi şansı; kaderini takip etmeye başlayan insana evrenin teşviki. olur da yeteneğim artarsa günün birinde ne çizsem diye kara kara düşünürüm herhalde.

hoş, öyle mistik şeylere de hiç inanmam aslında.

(bkz: enjoy the silence)

lan ben bunu film sanıyordum rapçi miymiş

365 günden bir tanesine denk gelecekti. benim de doğum günüm oluyor, seçilen başkanı tanrıdan bir hediye olarak mı görmeliyim yani?

hiç de başka derdim yokmuş gibi uğraşmıyorum, tamamen hobi olarak yaptığım bir şey.

türkiyeyi amerikaya ve natoya yaklaştırmıştır, amerika da bir güzel karışmıştır içişlerimize. ülkenin ekonomisi ve kültürü amerikan ekseninde seyretmeye başlamıştır. bunlardan akla ilk gelen örnekleri köy enstitülerinin komünizmi yaydığı iddiasıyla kapatılması, ulaşımın demiryollarındansa karayolları ve asfalt üzerine gitmesi ve bunun sonucunda otomotiv ihtiyacı ve ithalatı doğması, sovyetlerden başka bir ülkeye karşı kullanamadığımız ve sadece amerikadan temin edebileceğimiz silahlar için yapılan sözde para yardımı...

sevmediğim şarkıdır. küçükken dinlediğimde etkilerdi beni, üzülürdüm. alışkanlık oldu, yıllardır kaçınıyorum dinlemekten.

istanbulun yabancısı olabilir, veya yenikapıdan hacıosman metrosuna geçmek istiyordur, veya söğütlüçeşmeden yht'ye binecektir.

çok da haksız değildir, saygı dediğin hak edene verilir. size yaşanacak güzel bir ülke veren, korunmaya değer kaliteli bir kültür veren kuşağa saygı duymak normaldir. bunu yapmayan bir kuşağa saygı duyulur mu peki? gerçekten şımarık olanlar; sorumluluklarını umursamamış, nasıl olsa hallolur gözüyle kendi çıkarları için toplumdan tavizler vermiş bir nesil değil midir?

siz çok mu akıllıydınız?

kopkoyu kırmızı klasik şaraba nazaran beyaz olmasındandır. ilk çıkan şarap beyaz şarap olsaydı kuvvetle muhtemel kırmızı şaraba... gerçi yine şarap derdik herhalde.

de facto; gerçekte olan (bkz: by fact) demektir. de jure, kanunen kabul görendir. buna güzel bir örnek romayı yüzyıllardır imparatorların yönetmesine rağmen bizansta bile kanunen imparatorun "meclis başkanı" gibi bir ismi olmasıdır. ilk imparator sezar kanunları çiğnememiştir aslında, etrafından dolaşmıştır. böylece romanın ve daha sonra bizansın kağıt üstündeki rejimleri yıkımlarına kadar cumhuriyet kalmıştır.

sanırsam fransızcadır bu terimler.