gemilerde, ailelerin yanında, çalışan bu sırada etrafındaki kişilerin hem iyi hem kötü özelliklerini alıp, yaşam amacını fark etmesede arayan bir çocuğun hikayesi.
yanında çalıştığı, etrafındaki insanlardan tütün içmek gibi kötü özellikler alırken bunun yanında, en büyük ihtiyacını giderecek olan kitap okuma alışkanlığınıda kazanıyor.
çoğunluğu kitapları kötüleyen insanlara aldırmadan, yoluna devam edip, hayatını yaşamaya çalışıyor.
rahatlıkla okuyabileceği bir yer arıyor.
maksim gorki'nin yazdığı bu kitabın son sayfası şöyle;
''güneş görmek şurada dursun, varlığının bile duyumsanmaz olduğu, hatta güneşin bütünüyle unutulduğu kasvetli güz günlerinde kim bilir kaç kez ormanda yolumu yitirdim! bir keçiyolu olsun bulamadan ormanda dönüp durmuşsundur ve artık adım atacak halin kalmamıştır; sonunda dişlerini sıkıp ormanın en sık yerine dalarsın; çürümüş dallar ayağının altında oynayan, gevşek bataklık tümsekleri arasından yürür gider ve... sonunda yolunu bulursun!
ben de böyle yapmaya karar verdim.
o yılın güzünde, içimde gizli bir umut, kazan' a gittim; belki orada okuyabilirim.''
devamını gör...