safra_kesesi yazar profili

değişime ve gelişime kapalı olan cahil anadolu insanı için geçerli olan atasözüdür. oysa insan yedisinde neyse yetmişinde o değildir. o olmamalıdır! insan zamanla öğrenir, okur, değişir, gelişir, terbiye olur.

acile tek giden

-zeynep tuğçe karadağ

tamamen belden aşşadır.
misal bir niğde'li ya da aksaray'lı içinde am göt geçmeyen bir espriye katiyen mimik kıvırmaz.

chp'li belediyelerle iç içe geçmiş bir durumdur. herhangi bir vilayete yahut nahiyeye gidin, sokaklarında bolca başıboş köpek ikamet ediyorsa bilin ki belediye chp'lidir. bu şaşmaz. akp yahut mhp belediyeleri de ya barınağa tıkar ya da toplayıp köylere salar.
(eleştiri veya övgü içermez, durum tespitidir.)

evdekilerden kasıt anne babaysa onlara küsmek olmaz. bu tecrübesiz toy gençlerin yapacağı şeydir. kızmışsan büyük tepkiler göstermeden sindirmeye çalışırsın. ergenler gibi trip atıp bağırmak olmaz, üzülürler.
eskiden onlar sana "gençtir alttan alalım" derler. sen yaş alıp onlar yaşlanmaya başladıkça bu tersine döner "yaşlıdır üzmeyelim" moduna girersin.

- kendi kişisel tercihlerini yegane doğru kabul edip farklı tercihle karşılaştıklarında yanlış yapıldığı gerekçesiyle eleştirirler.
- yaş aldıkça tecrübe edinirler fakat çoğu tecrübelerini yanlış yorumlarlar.
- ön yargıları vardır. bir şey veya konu hakkında kesin yargıya varmışlarsa ondan dönmeleri çoğunlukla imkansızdır.
- fikirlerinin değişimine ve yeni sorgulamalar yapmaya kapalıdırlar. o zamana kadar öğrendikleri onlara yeter ve edindikleri bilgiler konusunda ölümüne katıdırlar.

büyüdükçe insanın sabrı artıyor. eskiden tahammül gösteremediğin insan davranışlarını zamanla kabullenmeye başlıyorsun.

"akrabalar arasında zorunlu bir sevgi bağı vardır. oysa sevginin önce hak edilmesi gerekir. işte bu yüzden akrabalar arasındaki sevgi samimiyetsiz ve iğrençtir."
-dostoyevski

kendi özel zevkini "doğru olan bu" şeklinde yorumlayan ve öyle sanan, öyle inanan kişilere ikna amaçlı söylenen fakat çoğunlukla başarılamayan söz.
o kişi yine kendi özel zevkini "doğru olan bu" şeklinde yorumlar ve sizin hata içinde olduğunuza inanır.

tası tarağı toplayıp zamanın sessiz ve yavaş aktığı bir köye yerleşmek. yormayacak kadar üç beş keçi, 750 metrekare arsa içinde küçük bir ev, bahçede tavuklar, akıllı ve cana yakın bir köpek... bir de terası olmalı. yaz günlerinde o terastan elimde kahve ile baktığımda çok uzak yerleri görmeliyim. kafam estiğinde sabah çıkmalıyım mesela yola, akşama kadar dağ bayır gezip o küçük evime düşüncelerim hafiflemiş ve tertemiz olarak dönmeliyim.

karşı cinsle ilk tanışma aşamasında sorulan meslek sorusu.
beni tanımak istiyorsan "beni tanı"!!! kişiliğimi, hayata nasıl baktığımı, nelerden hoşlandığımı, nelere ilgi duyduğumu sor ve "beni tanı"
eğer fikirsel olarak sana uygunsam, en vasat mesleği yapıyor olsam bile önemi olmamalı. eğer fikirsel olarak sana uygun değilsem, en prestijli mesleği yapıyor olsam bile önemi olmamalı.

musa her istediğinde güç kullanamazdı. denizi ikiye bölmesi allah'ın musa'ya artık son raddede verdiği bir mucizeydi.
şimdi diyeceksiniz ki niye musa (veya diğer peygamberler) onca eziyeti çekti de allah bu mucizeleri onlara her zorlukta vermedi?
islam öğretisinde dünya imtihan yeridir dostlar. bilhassa peygamberler çokça eziyet çekmişlerdir. ve allah'ın 'müslümanları her an koruyacağım ve yardım edeceğim' diye bir iddiası yoktur ki islam ülkelerinin hali ortada.
işin özü şu ki; allah doğa kanunlarına göre bu evreni yaratmıştır. içinde yaşasın diye özgür irade yeteneğiyle donattığı insanı da yaratmıştır ve sonra kitap indirmiştir: 'kurallar bunlar' demiştir o kitapta. 'inanırsanız kazanır, inanmazsanız kaybedersiniz fakat inanıp inanmamakta serbestsiniz'

hiçbir derinliği olmayan, iletişimi sığ ve lüzumsuz olan insan.
çoğunlukla hemcinslerimde görülen 'araba markası kadın arkası' tarzı muhabbetten başka konuşacak konusu olmayan insan.

bireysel zeka ve kolektif zekadan kaynaklanır. yalnızken zeki hissediyorsunuz fakat toplumla iç içe geçtiğinizde insanların anlayabileceği kapasitede anlatıyorsunuz ve böyle olunca kendi seviyenizin altında bir kişiliğe geçmek zorunda kalıyorsunuz ki bu da size yabancı. haliyle beceremiyorsunuz.
kısaca "onun seviyesine inme" durumu. "onun seviyesi"ne hakim değilsiniz ve oralarda aptalsınız.

sabır.
acelesi yok hiçbir ağacın

keloğlan filmlerinin başrol oyuncusu rüştü asyalı'nın "keloğlan iş başında" isimli bir erotik filmi vardır.
ve bu filmin senaryosunu şu çılgın türkler kitabının yazarı turgut özakman yazmıştır.

eskiden mahalle delileri çok olurdu, hatta telefon direğine bağlardı ev ahalisi şimdi o yok.
bir de kepçe kulaklı çocukları az görür oldum.
burnundan akan sümük ağzına kadar inen çocuklar da gözükmüyor pek.

evet eskiden her şey çok daha güzeldi. ve o zamanlar bugünlerin çok daha güzel olacağına inanırdık.

çoğunlukla derdi olan insanların yaptığı şeydir. eğer derdiniz kısa vadede çözülmeyen bir dertse zamanla herkesten uzaklaşırsınız. çünkü neşeli insanlara katlanamazsınız. çünkü derdinizi bilen insanlar size acıyarak bakar. çünkü kimseyle gündelik konuları konuşmak istemeyecek kadar ağır düşünceleriniz vardır.
sonucu asgari sosyal ilişki ve alabildiğine yalnızlık.

bu ben. herkesle sohbet edemem. bazı azınlığa göre sohbetim doyumsuzdur ama çoğunluğa göre ağzı laf yapmayan saf bir odunumdur.
bu neyden kaynaklanıyor? beni anlayan ve anlamayan kişilerden kaynaklanıyor. tek gündemi gündelik sığ konular olan, hiçbir derinliği olmayan kişilerle uzun uzun ne konuşayım? belli süre sonra mevzu tükeniyor elbet. felsefeye, sanata, analizlere girmek istiyorum o da karşı tarafta yok. sonra sıkıcı damgasını biz yiyoruz.